Του Φίλιππα Κυρίτση
Είναι γνωστό ότι σχεδόν όλοι οι Έλληνες μισούσαν και μισούν τους Εβραίους, λόγω της διαφορετικής θρησκείας και του αξιοθαύμαστου πολιτισμού τους και γι’ αυτό έκαναν πάντα ό, τι μπορούσαν, για να τους εξοντώσουν. Στο παρελθόν επικαλούνταν την διαχρονική ευθύνη ενός πολιτισμού σαν τον εβραϊκό για την μυθική συμβολή των Εβραίων στην εκτέλεση του μυθικού θρησκευτικού τους ήρωα, του γνωστού Χριστού, η εικόνα του οποίου φιγουράρει σε κάθε κρατικό ίδρυμα, ούτως ώστε να θυμίζει σε όσους τολμήσουν να αμφισβητήσουν την απόλυτη εξουσία της ορθόδοξης εκκλησίας στην Ελλάδα, ότι η ορθοδοξία στηρίζεται από ένα ολόκληρο κράτος (και όπως γίνεται κάθε μέρα γνωστό, και από ένα αδίστακτο φασιστικό παρακράτος). Σήμερα οι Έλληνες επικαλούνται τον αμυντικό πόλεμο του κράτους του Ισραήλ προς τις ένοπλες παλαιστινιακές οργανώσεις, οι οποίες από την ίδρυσή του επιχειρούν να το σβήσουν από το χάρτη και να πετάξουν τους Ισραηλινούς στην θάλασσα, μια «τελική λύση» πιο φτηνή και λιγότερο κακόφημη από τους θαλάμους αερίων, όπου οι Ευρωπαίοι οδήγησαν τους Εβραίους κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Είναι επίσης γνωστό ότι ξεκινώντας από την ίδρυση του ελληνικού κράτος, με διαδοχικές γενοκτονίες, εμπρησμούς και πογκρόμ, με αποκορύφωμα την παράδοση των Εβραίων στους Γερμανούς Ες-Ες, οι Έλληνες κατάφεραν να εξοντώσουν σχεδόν όλους τους Εβραίους, οι οποίοι κατοικούσαν για χιλιάδες χρόνια στον ελλαδικό χώρο, πολύ πριν αυτός ο χώρος κατοικηθεί από τους σύγχρονους Σλάβους, Αρβανίτες (Αλβανούς), Βλάχους, Μακεδόνες και Τούρκους κατοίκους του. Μέχρι και Συναγωγή έχει βρεθεί στο ακατοίκητο σήμερα, αλλά με μεγάλο αρχαιολογικό πλούτο, νησί Δήλο. Και μάλιστα στην Ελλάδα η εξόντωση των Εβραίων υπήρξε πιο ολοκληρωτική και από αυτήν που έγινε στην ναζιστική Γερμανία.
Είναι επίσης γνωστό ότι σε όλη την Δυτική Ευρώπη έχουν γίνει δικαστήρια σε βάρος εγκληματιών του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, οι οποίοι ενεχόντουσαν στην εξόντωση των Εβραίων, ενώ στην Ελλάδα κάτι τέτοιο απ’ όσο ξέρω δεν έγινε, και επίσης η ναζιστική προπαγάνδα υπέρ του Ολοκαυτώματος και κατά των Εβραίων στην Ευρώπη διώκεται με νόμο, ενώ αντίθετα στην Ελλάδα διώκονται όσοι ζητούν την δίωξη της ναζιστικής προπαγάνδας, όπως κάνει η Αντιναζιστική Πρωτοβουλία και οι δικαζόμενοι στις 20 Ιανουαρίου αντιφασίστες που είχαν το θάρρος να αντιπαρατεθούν στις ναζιστικές συμμορίες που λυμαίνονται την περιοχή του Άγιου Παντελεήμονα Αχαρνών.
Είναι επίσης γνωστό ότι σήμερα στην Ελλάδα οι ναζιστές με τις πλάτες της αστυνομίας και των δικαστών επιδίδονται σε ένα πρωτόγνωρο για την μεταπολιτευτική πολιτική πραγματικότητα όργιο βίας και τρομοκρατίας κατά των Εβραίων, των προσφύγων, των μεταναστών και όσων από την αριστερά και τους αναρχικούς συμπαρίστανται στους τελευταίους. Ένα όργιο που εκδηλώνεται με πογκρόμ, άγριους ξυλοδαρμούς μέχρι και δολοφονίες μεταναστών, βόμβες και εμπρησμούς χώρων συνάντησης συλλογικοτήτων που συμπαρίστανται σε μετανάστες και αγωνίζονται ενάντια στον φασισμό, με καταστροφές σε εβραϊκά νεκροταφεία (τα ελάχιστα που απέμειναν) σε συναγωγές και σε τζαμιά, με αποκορύφωμα τον διπλό καταστροφικότατο εμπρησμό της ιστορικής Συναγωγής της παλιάς πόλης των Χανίων και των χιλιάδων ανεκτίμητης αξίας βιβλίων της.
Είναι τέλος επίσης γνωστή η σχέση του φασιστικού καρκινώματος με τους υποστηρικτές των Σέρβων εγκληματιών πολέμου και με το οργανωμένο έγκλημα των κάθε είδους νταβατζήδων, εμπόρων όπλων και απαγορευμένων ουσιών, σχέση που του εξασφαλίζει άφθονη και αφορολόγητη χρηματοδότηση.
Αυτό που επίσης θα έπρεπε να είναι γνωστό, αλλά το εμποδίζει να γίνει ο πατροπαράδοτος αντισημιτισμός, η θρησκευτική μισαλλοδοξία και ρατσισμός που κυριαρχούν ακόμα και σήμερα στην Ελλάδα, είναι ότι όταν το φασιστικό καρκίνωμα κάνει μεταστάσεις σε όλον τον κοινωνικό οργανισμό, τις συνέπειες της επάρατης κοινωνικής αυτής νόσου τις υφίσταται όλος ο κοινωνικός οργανισμός και όχι μόνο τα μέρη που έχουν προσβληθεί.
Τα παραδείγματα της Ιταλίας, της Πορτογαλίας, της Ισπανίας και της Γερμανίας, όπως και της Ελλάδας, κατά την διάρκεια του μεσοπολέμου και του Β΄ Παγκόσμιου Πόλεμου και για την Πορτογαλία, Ισπανία και Ελλάδα μέχρι την δεκαετία του ’70, καθώς και της Σερβίας της δεκαετίας του ’90, είναι αρκετά αποκαλυπτικά για το μέγεθος της ηθικής, πολιτιστικής και οικονομικής ζημιάς που μπορεί να υποστεί μια ολόκληρη χώρα, η οποία βουλιάζει μέσα στο τέλμα του φασισμού. Δείχνουν ξεκάθαρα ότι τον φασισμό τελικά δεν τον πλήρωσαν μόνο οι Εβραίοι, οι Τσιγγάνοι, οι ομοφυλόφιλοι, οι αναρχικοί, οι κομμουνιστές ή οι μουσουλμάνοι της πρώην Γιουγκοσλαβίας αλλά ολόκληροι οι λαοί των χωρών αυτών, με πιο πρόσφατο παράδειγμα τον λαό της πρώην Γιουγκοσλαβίας που πλήρωσε τον Σερβικό φασισμό με 8 χρόνια πολέμου και βομβαρδισμό της ίδιας της πρωτεύουσας της πρώην Γιουγκοσλαβίας. Και αν δεν περιμένω ούτε βομβαρδισμό της Αθήνας ούτε πόλεμο με την Τουρκία, όπως ελπίζουν οι φασίστες, είμαι σίγουρος ότι όσο μεγαλώνει και επεκτείνεται το φασιστικό καρκίνωμα, η Ελλάδα θα βουλιάζει όλο και περισσότερο σε μια πολιτική πραγματικότητα πολέμου όλων εναντίων όλων και σε μέρες που θα θυμίζουν την επτάχρονη στρατιωτική δικτατορία 1967-1974 σε όσους την ζήσανε ή απλά διαβάσανε γι’ αυτήν.
Σε μια κοινωνία που δρουν ανεξέλεγκτα οι φασιστικές συμμορίες και το οργανωμένο έγκλημα, όπως γινόταν στην κοινωνία της πρώην Γιουγκοσλαβίας μέχρι πρόσφατα, κανένας δεν θα είναι ούτε ασφαλής ούτε κερδισμένος, ούτε ακόμα και ο ίδιος ο πρωθυπουργός, όπως έδειξε η δολοφονία του πρωθυπουργού της Σερβίας Τζίτζιτς. Οι μόνοι που θα είναι κερδισμένοι θα είναι οι φασιστικές συμμορίες και το οργανωμένο έγκλημα (που σήμερα έχει αλώσει ένα σημαντικό μέρος του κρατικού μηχανισμού).
Θεωρώ ότι η απρόσκοπτη συνέχιση της φασιστικής ασυδοσίας που έφτασε στο σημείο να καταστρέφει ατιμώρητη ακόμα και τα τελευταία υπολείμματα του πολιτιστικού πλούτου που έχει αφήσει πίσω της η Οθωμανική Αυτοκρατορία, όπως η πολύτιμη βιβλιοθήκη της Συναγωγής των Χανίων, οδηγεί την ελληνική κοινωνία σε έναν δρόμο χωρίς γυρισμό, σε έναν δρόμο πολέμου, όπως αυτός τον οποίο επιζητεί η εφημερίδα «Στόχος» με πρόσφατο πρωτοσέλιδο άρθρο της.
Όσοι θεωρούμε ότι αυτή η χώρα αξίζει κάποια καλύτερη τύχη από την τύχη της Γιουγκοσλαβίας του Μιλόσεβιτς, δεν θα πάψουμε να καυτηριάζουμε τις μεταστάσεις του φασιστικού καρκινώματος, όπως ο πρόσφατος διπλός εμπρησμός της Συναγωγής των Χανίων, ακόμη και όταν γνωρίζουμε ότι «οι Μήδοι επιτέλους θα διαβούνε», όπως έλεγε ο ποιητής επαινώντας αυτούς που συνεχίζουν να «φυλάνε Θερμοπύλες» εν γνώσει τους ότι στο τέλος θα χάσουν την μάχη. Δηλαδή, θα συνεχίσουμε να καυτηριάζουμε την φασιστική βαρβαρότητα, ακόμα κι αν βλέπουμε ότι στο τέλος θα κάνει την Ελλάδα Γιουγκοσλαβία του Μιλόσεβιτς.
16-1-2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου