Μετά το όχι της 24ης Απριλίου 2004, που εκφράστηκε από την πλειοψηφία της ελληνοκυπριακής κοινότητας της Κύπρου ενάντια στο σχέδιο Αναν, η Αντιεθνικιστική Κίνηση της Ελλάδας αισθάνεται την υποχρέωση να λάβει θέση πάνω στο θέμα της ασφάλειας των Τουρκοκυπρίων και της κατάργησης του εμπάργκο εις βάρος τους.
Δεν είναι αλήθεια ότι το θέμα της Κύπρου αφορά μόνο τους Ελληνοκυπρίους ή τους Τουρκοκυπρίους, εάν λάβει κανείς υπόψη του ότι τόσο το 1963 όσο και το 1974 Ελλάδα και Τουρκία βρέθηκαν στα πρόθυρα πολέμου για το ζήτημα αυτό.
Το κυπριακό θέμα αφορά επίσης κάθε ειρηνιστή και κάθε κοινωνικά έντιμο Έλληνα, Τούρκο ή Ευρωπαίο υπήκοο, λαμβάνοντας υπόψη την πολιτική ιστορία του νησιού στο σχετικά πρόσφατο παρελθόν.
Από τις δημοσκοπήσεις του 2004 έχει καταφανεί ότι το 33% περίπου των Ελληνοκυπρίων δεν έχει την πρόθεση να ζήσει ειρηνικά και ισότιμα με τους Τουρκοκύπριους.
Η ίδια άποψη καταγράφθηκε και πριν από 42 χρόνια, χαρακτηριστικό είναι ένα απόσπασμα λόγου του Μακάριου στο χωριό Παναγία, σύμφωνα με τον οποίον στις 4 Σεπτεμβρίου 1962 ο Αρχιεπίσκοπος φέρεται να είπε τα εξής: « μέχρις ότου εκδιωχθεί η μικρή αυτή τουρκική κοινότητα, ούσα τμήμα της τουρκικής φυλής, του φοβερού αυτού εχθρού του Ελληνισμού, το καθήκον των ηρώων της ΕΟΚΑ δεν θα μπορεί να θεωρηθεί ως περατωθέν ».
Ο τουρκοφάγος εθνικιστής - ιερωμένος Μακάριος προσπάθησε το 1963 να καταργήσει πραξικοπηματικά 13 άρθρα του Κυπριακού Συντάγματος, άρθρα τα οποία προστάτευαν την τουρκική Μειονότητα της Κύπρου. Ο Μακάριος έβαλε σε εφαρμογή το σχέδιο Ακρίτας, κάνοντας χρήση τριών ελληνοκυπριακών παρακρατικών ενόπλων οργανώσεων αποτελουμένων από ήρωες της ΕΟΚΑ, με επικεφαλής τους Λυσσαρίδη, Γεωργκάτζη και Σαμψών.
Αξίζει να αναφερθεί ότι ένας από τους ήρωες αυτούς της ΕΟΚΑ είναι ο Λυσσαρίδης, τέως προσωπικός ιατρός του Μακάριου, σήμερα ηγέτης ενός ελληνοκυπριακού πολιτικού κόμματος και μάλιστα ένας από τους πρωταγωνιστές του σημερινού ΟΧΙ.
Μετά την αποτυχία του σχεδίου Ακρίτας οι παρακρατικοί Λυσσαρίδης και Σια εφάρμοσαν την μέθοδο της γενοκτονίας εις βάρος του άμαχου τουρκοκυπριακού πληθυσμού.
Κλασικά παραδείγματα αποτέλεσαν το προάστιο της Λευκωσίας Ομορφίτα με 5.000 κατοίκους τουρκικής καταγωγής και το χωριό της Αμμοχώστου Κουμσάλ.
Από τους κατοίκους της Ομορφίτας οι εκτελεστές δολοφόνησαν 157 Τούρκους μετά την παράδοση και την μεταφορά τους στην Λευκωσία, στο δε χωριό Κουμσάλ της Αμμοχώστου έλαβε χώρα σε μια οικιακή μπανιέρα η ανατριχιαστική δολοφονία των 3 μικρών παιδιών και της συζύγου του ιατρού του τουρκικού σώματος της Κύπρου ταγματάρχη Ιλχάν.
Μετά την αποτυχία της ολοκληρωτικής εθνοκάθαρσης του τουρκοκυπριακού πληθυσμού, η ελληνοκυπριακή κυβέρνηση εγκλώβισε για 11 ολόκληρα χρόνια, δηλαδή από το 1963 έως το 1974, το σύνολο των Τουρκοκυπρίων σε 4 μεγάλους θύλακες της Κύπρου, οι οποίοι θύλακες αντιπροσώπευαν αποκλειστικά και μόνο το 4,3% της επιφάνειας του νησιού.
Κατά το χρονικό αυτό διάστημα ο άμαχος τουρκοκυπριακός πληθυσμός υπέφερε τα πάνδεινα στερούμενος ακόμα και των στοιχειωδών μέσων για την επιβίωσή του, λόγω του εμπάργκο που του είχε επιβάλει η κυβέρνηση του ιερωμένου - εθνικιστή Μακαρίου.
Μετά τις δοκιμασίες που υπέστησαν οι Τουρκοκύπριοι για 11 χρόνια στους θύλακές τους, το 1974 παρουσιάστηκαν στον ορίζοντα νέες περιπέτειες. Συγκεκριμένα την χρονιά αυτή έλαβε χώρα το πραξικόπημα των δικτατόρων της Ελλάδας στην προσπάθεια τους να δολοφονήσουν τον Μακάριο, διορίζοντας ως πρόεδρο της Κύπρου τον γνωστό εκτελεστή Σαμψών.
Ο Σαμψών διακήρυξε από ραδιοφώνου ότι μετά την εκτέλεση του Μακάριου σκοπό είχε να πετάξει τους Τουρκοκύπριους στην θάλασσα, παρά το ότι ήταν εγκλωβισμένοι στους 4 μεγάλους θύλακες.
Η επέμβαση της Τουρκίας, ως εγγυήτριας δύναμης, έφερε ένα τέλος στο εμπάργκο των 4 τουρκοκυπριακών θυλάκων, μεταφέροντας τον τουρκικό πληθυσμό στην βόρεια Κύπρου, όπου ήταν πια ασφαλής από τον θανάσιμο κίνδυνο των εθνικιστών Ελληνοκυπρίων.
Οι δοκιμασίες του εμπάργκο δεν τελείωσαν το 1974 για τους Τουρκοκυπρίους διότι οι ταλαίπωροι αυτοί άνθρωποι ζουν στον βόρειο τομέα της Κύπρου, ο οποίος δεν είναι αναγνωρισμένος από κανένα κράτος, με εξαίρεση την ίδια την Τουρκία.
Η συνέπεια της απομόνωσης αυτής είναι ότι οι Τουρκοκύπριοι μετά το 1963 δεν έχουν διαβατήρια, όπως και δεν έχουν το δικαίωμα απευθείας εμπορικών ανταλλαγών με τον υπόλοιπο κόσμο. Επίσης οι Τουρκοκύπριοι λόγω του εμπάργκο που τους έχει επιβληθεί δεν έχουν το δικαίωμα της απευθείας αεροπορικής επαφής με τον έξω κόσμο ή την δυνατότητα ανάπτυξης της τουριστικής τους βιομηχανίας.
Ο σπουδαιότερος λόγος ότι οι Τουρκοκύπριοι ψήφισαν ΝΑΙ στο δημοψήφισμα για το σχέδιο Αναν είναι ότι θέλουν επί τέλους να ξεφύγουν από το εμπάργκο που τους έχουν επιβάλει οι Ελληνοκύπριοι εθνικιστές εδώ και 41 χρόνια.
Η Αντιεθνικιστική Κίνηση της Ελλάδας διακηρύττει ότι :
Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν έχει το δικαίωμα να συνεχίσει το απάνθρωπο εμπάργκο, από το οποίο υποφέρουν οι δυστυχείς Τουρκοκύπριοι εδώ και 43 χρόνια, επειδή την συνέχισή του θέλουν μόνο οι Ελληνοκύπριοι εθνικιστές, όπως εκφράζεται από το ΟΧΙ τους στο πρόσφατο δημοψήφισμα .
Καθήκον της Ευρωπαϊκής Ένωσης και όλου του πολιτισμένου κόσμου είναι να απαλλάξει τους Τουρκοκύπριους από τον απάνθρωπο κοινωνικό και οικονομικό εγκλωβισμό των Ελληνοκύπριων εθνικιστών του νότου με οποιον- δήποτε τρόπο, ακόμα και εάν χρειασθεί να αναγνωρισθεί η Τουρκοκυπριακή Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου ως ισότιμο μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Επεξήγηση
Η φωτογραφία απεικονίζει τον οπλισμένο ελληνοκύπριο ήρωα Σαμψών να μεταφέρει το 1963 θριαμβευτικά στη Λευκωσία, τουρκικά βρέφη, γυναίκες και γέροντες από την Ομορφίτα, πράξη για την οποία εξυμνήθηκε τότε από τον ελληνοκυπριακό Τύπο ως ο ήρωας και ελευθερωτής της Ομορφίτας, (τρομάρα τους).
Δεν μας είναι γνωστό εάν και ο Λυσσαρίδης, ο μόνος σήμερα επιζών παρακρατικός της εποχής του, πήρε παρόμοιο τίτλο ευγενείας.
Η αγγλική μετάφραση του κειμένου αυτού θα διαδοθεί σε όλο τον κόσμο συμπεριλαμβανομένων και 500 μελών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου