Τετάρτη 27 Μαρτίου 2013

Πατριωτισμός: Το τελευταίο καταφύγιο των απατεώνων

  
Στην εκπομπή του ελληνικού τηλεοπτικού σταθμού MEGA Σαββατοκύριακο 2 Μαρτίου 2013, οι οικοδεσπότες δημοσιογράφοι είχαν πολλούς καλεσμένους με θέμα την ισόβια καταδίκη του τέως Δημάρχου Παπαγεωργόπουλου για το γνωστό οικονομικό σκάνδαλο στο Δήμο Θεσσαλονίκης.
Μεταξύ των καλεσμένων ήταν και ο Νίκος Μαραντζίδης, καθηγητής Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστήμιου Μακεδονία. Στη συζήτηση που έγινε, ο κ. Μαραντζίδης είχε το θάρρος να αγγίξει την πληγή που έγινε η αιτία να αναπτυχθεί, σε τόσο μεγάλο βαθμό, η πατριδοκαπηλία στη Θεσσαλονίκη τα τελευταία είκοσι χρόνια.


Καθώς, ο κ. Μαραντζίδης, περιγράφει εύστοχα το πατριδοκάπηλο κλίμα που, με αφορμή το μακεδονικό, διαμορφώθηκε από την πολιτική ελίτ της Θεσσαλονίκης, οι συντελεστές της εκπομπής κουνούν συγκαταβατικά τα κεφάλια τους δείχνοντας ότι συμφωνούν με τον καλεσμένο τους.
Όμως, οι οικοδεσπότες δημοσιογράφοι, δεν αναζήτησαν και τις ευθύνες των ΜΜΕ που χρόνια τώρα εξέθρεψαν και διόγκωσαν συγκεκριμένα πρόσωπα και πρακτικές τις οποίες ο Νίκος Μαραντζίδης με μια κουβέντα τις περιγράφει σαν πατριδοκαπηλία.  Ελπίζουμε τα ΜΜΕ, αντιλαμβανόμενα, την κρισιμότητα των στιγμών να δίνουν περισσότερο χρόνο σε τέτοιους ανθρώπους και όχι να τους διακόπτουν για διαφημίσεις χωρίς να επανέρχονται μετά. Ο κ. Μαραντζίδης είναι από τους λίγους ανθρώπους που στάθηκαν και στέκονται όρθιοι  απέναντι στο λαϊκισμό και τον εθνικισμό.


Η τριανδρία – τριαρχία


Είναι αλήθεια ότι αυτή η, γεμάτη εθνικισμό και πατριδοκαπηλία, φούσκα στη Θεσσαλονίκη γιγαντώθηκε εξαιτίας της υστερίας του μακεδονικού. Αυτή, ακριβώς, η υστερία του μακεδονικού τη δεκαετία του ‘90 ήταν που επέτρεψε σε πολλούς να δρουν ανενόχλητοι όλα αυτά χρόνια διατυμπανίζοντας πατριωτικές κορώνες μπροστά στη βιτρίνα και, ταυτόχρονα, πίσω από τη βιτρίνα να εξυπηρετούν προσωπικά πολιτικά και οικονομικά οφέλη.



Το Απρίλιο του 2011, ο άλλοτε κραταιός Νομάρχης της Θεσσαλονίκης γνωστός και ως Ζορό, όταν είχε καταδικαστεί σε πρώτο βαθμό για παράβαση καθήκοντος,προέβει σε μια ανακοίνωση-μανιφέστο όπου δήλωνε ότι καταδίκη του έγινε διότι με αυτόν στο τιμόνι δεν θα μπορούσαν να επιβάλουν τα σκοτεινά τους σχέδια οι “εχθροί” της Μακεδονίας! Τόσο “"πατριωτικά”!
Από κοντά, όλα αυτά τα χρόνια, και ο παπά-Άνθιμος, ο  τρίτος πυλώνας του εθνικολαϊκισμού της Θεσσαλονίκης. Με αφορμή πάντα το μακεδονικό παραληρεί αδιαλείπτως από άμβωνα κάθε Κυριακή εναντίον κάθε “αόρατου εχθρού” παίζοντας, ταυτοχρόνως, το ρόλο άλλοτε του Υπουργού Εξωτερικών άλλοτε του Αρχιστρατήγου ΓΕΣ και άλλοτε του χρυσαβγήτη. Κλασσικό παράδειγμα η χρυσαβγήτικου τύπου τραμπουκική απειλή τον Αύγουστο του 2011 να τα κάνει «γυαλιά καρφιά» όλα στη Φλώρινα αν τυχόν δοθεί άδεια λειτουργίας ραδιοσταθμού στους εθνικά Μακεδόνες στην Ελλάδα! Μόνο το ρόλο του παπά δεν παίζει ο παπα-Άνθιμος που, άλλωστε, είναι η δουλειά του.
Μπορεί, στην κορυφή της εθνικιστικής πυραμίδας της Θεσσαλονίκης να βρισκόταν οι τρείς αυτοί άνδρες, αλλά δεν ήταν οι μόνοι που δρούσαν “πατριωτικά”. Από κοντά, κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση δεκάδες άλλοι επιφανείς και αφανείς μικροί - μεγάλοι “ήρωες” της δημοσιογραφίας, της πολιτικής και της πνευματικής ελίτ της Θεσσαλονίκης που από τη μια πλευρά συνέδραμαν στη δημιουργία φοβικών συνδρόμων -απλώνοντας ένα πέπλο συντηρητισμού και ρατσισμού- απ’ την άλλη επιδίδονταν ασύστολα στο παράνομο σπορ τοκογλυφίας και ξεπλύματος μαύρου χρήματος. Θυμηθείτε, για παράδειγμα, το κύκλωμα εκβιαστών και την συμμετοχή, σε αυτό, μεγάλοδημοσιογράφων και θα καλάβετε.


Το κάδρο του μπαξέ της πατριδοκαπηλίας επί είκοσι συναπτά έτη καλλιεργούσαν, σαν καλοί κηπουροί, Παπαθεμελήδες, Μέρτζοι, Λιακόπουλοι, Βελόπουλοι και λοιποί.


Η πατριδοκαπηλία “αποκεντρώνεται” και πάει Φλώρινα!

Τα τελευταία 3 χρόνια η πατριδοκαπηλία, με αφορμή το μακεδονικό πάντα, αποκτά νέα χαρακτηριστικά. Αφού “αποσύρονται” σταδιακά από το μπαξέ της Θεσσαλονίκης οι βασικοί πρωταγωνιστές λόγω καταδικαστικών αποφάσεων, εξίσου σταδιακά τα τελευταία 3 χρόνια η “σχολή σκέψης” σε μια προσπάθεια “αποκέντρωσης” μεταφέρεται στη Φλώρινα.
Απτόητοι “καλοί μαθητές”, συνεχίζουν να διαχέουν τον εθνικιστικό τους λόγο με διαφορετικές μορφές ακόμα και σε καιρούς οικονομικά χαλεπούς για τη χώρα μας. Τη στιγμή που τα σχολεία το φετινό χειμώνα έμειναν χωρίς θέρμανση λόγω έλλειψης χρημάτων στο Δήμο Φλώρινας, προγραμματίζονται με φανερά και κρυφά κονδύλια εκδηλώσεις “πατριωτισμού”. Λεφτά για θέρμανση σχολείων στο Δήμο Φλώρινας δεν υπάρχουν, αλλά λεφτά για πατριδοκάπηλα Παμμακεδονικά Ανταμώματα υπάρχουν πολλά!
Αλήθεια, πόσα χρήματα θα ξοδευτούν για να πραγματοποιηθούν υπό την αιγίδα του Δήμου Φλώρινας και της περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας το 11ο Διεθνές Συνέδριο των Παμμακεδονικών Ενώσεων Υφηλίου (13 και 14 Ιουλίου 2013) και το 3ο ΠΑΜΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΑΝΤΑΜΩΜΑ με την συμπαράσταση της “ελληνόψυχης” νεοναζιστικής συμμορίας; Γιατί, άραγε, γράφουν στη πρόσκληση οι οικοδεσπότες οτι για τη συμμετοχή  κρίνεται «Απαραίτητη προϋπόθεση για ΚΑΘΕ Σύλλογο: Ελληνική σημαία και λάβαρο του Συλλόγου.»;;;!!!
Ο τρόπος εκμετάλλευσης της μακεδονικής υστερίας που επιγραμματικά περιέγραψε ο κ. Μαραντζίδης σε ότι αφορά τη Θεσσαλονίκη συνεχίζει, δυστυχώς, να εξαπλώνεται. Όσα έσπειραν οι υστερίες, γύρω από το μακεδονικό τη δεκαετία του 1990, δυστυχώς, θα συνεχίσουν “φυτρώνουν” και τα επόμενα χρόνια στη Φλώρινα και αλλού.

Δημοσιεύτηκε στον δικτυότοπο ABECEDAR στις 7 Μαρτίου 2013.

Τρίτη 19 Μαρτίου 2013

Mια άλλη επέτειος: 25 Μαρτίου 1944





Αλέκος Ράπτης
Ιωάννινα 7.6.10
Αγαπητοί συλλίστορες

Θα επιθυμούσα να θέσω κάποια ζητήματα στην κρίση σας  αναφορικά με την επιστημονική ημερίδα που παρουσιάστηκε στα Γιάννενα στις 26 Απριλίου του 2010 μια εκδήλωση που αναφερόταν στα κατοχικά Γιάννενα, με σημαντικές αναφορές στην εκτόπιση των μελών της Εβραϊκής κοινότητας Ιωαννίνων από τους Ναζί στις 25 Μαρτίου 1944.







Ακόμη θα ήθελα να ρωτήσω εσάς τους αγαπητούς μου συλίστορες, στο κατά πόσον θα πρέπει να αισθάνονται υπερήφανοι οι Γιαννιώτες για την συνολική εξόντωση των 1850 Γιαννιωτοεβραίων συμπολιτών μας, από τους Ναζί στα στρατόπεδα θανάτου του Άουσβίτς και του  Μπιρκενάου στην Πολωνία.

Στην συγκεκριμένη εκδήλωση για τα κατοχικά Γιάννενα κατέθεσα μια σειρά από ερωτήσεις, αναφορικά με τον ρόλο, της Ιεράς Μητρόπολης Ιωαννίνων, της  Χωροφυλακής και την όποια συνεργασία με τους Ναζί, καθώς και το «πλιάτσικο» δηλαδή την καταλήστευση που πραγματοποίησαν Γιαννιώτες πολίτες στα περιουσιακά στοιχεία (κινητά και ακίνητα) των Γιαννιωτοεβραίων συμπολιτών μας με την ανοχή των Ναζί, τις επόμενες μέρες μετά την 25 Μαρτίου 1944, αλλά και τα επόμενα χρόνια που ακολούθησαν.

Δυστυχώς μέχρι τις μέρες μας το ζήτημα αυτό ακόμη παραμένει  ταμπού στα Γιάννενα καθώς κανένας δεν επιθυμεί να κατονομάσει τους ντόπιους Γιαννιώτες που συνεργάστηκαν με τους Ναζί στην διάρκεια της κατοχής. Έτσι λοιπόν κάποιοι από τους ομιλητές  στην ημερίδα για τα κατοχικά Γιάννενα ακόμη και σήμερα επιχειρούν να στρογγυλέψουν την Ιστορία αναφερόμενοι γενικά και αόριστα στους κακούς Γερμανούς στους καημένους Γιαννιωτοεβραίους και στους στενοχωρημένους  Γιαννιώτες που έκλαιγαν όταν οι Ναζί οδηγούσαν στο θάνατο το σύνολο των μελών της Εβραϊκής κοινότητας Ιωαννίνων.

Στο τέλος οι επόμενες γενιές  θα πιστέψουν, όπως θα πιστέψω και εγώ ότι κάθε Γιαννιώτης προσπάθησε να σώσει και έναν Γιαννιωτοεβραίο από τα νύχια των Ναζί και το κατάφερε.

 Όμως η ιστορική μνήμη έρχεται να διαψεύσει τα καλώς κείμενα και την απόπειρα της στρογγυλοποίησης των τραγικών εκείνων στιγμών που βίωσε η Εβραϊκή κοινότητα Ιωαννίνων, στις 25 Μαρτίου 1944.

Η ευθύνη είναι συνολική και συλλογική για όλους εμάς τους Γιαννιώτες που άλλοι βίωσαν τα γεγονότα και άλλοι τα κατέγραψαν ενώ άλλοι διέδωσαν την ιστορική μνήμη από γενιά σε γενιά.

Για όλα αυτά τα παραπάνω αγαπητοί συλίστορες σας καταθέσω κάποια στοιχεία ούτως ώστε να γνωρίσετε  με στοιχεία και  ονοματεπώνυμα τι ακριβώς έγινε στο πριν της 25ης Μαρτίου 1944 αλλά και στο μετά που ακολούθησε όταν πλέον η τραγική κοινότητα των Γιαννιωτοεβραίων είχε  εξοντωθεί από τους Ναζί στα στρατόπεδα θανάτου του Άουσβίτς και του  Μπιρκενάου στην Πολωνία.

Η δράση της φασιστικής οργάνωσης τα «Εθνική Ένωση Ελλάς» , (Ε.Ε.Ε.) «Τρία Έψιλον», στα Γιάννενα
Στην Ελλάδα, την εποχή του μεσοπολέμου  ήδη είχαν ιδρυθεί και λειτουργούσαν πάνω από 10 φασιστικές οργανώσεις δομημένες οργανωτικά στα πρότυπα των γερμανικών Φραικόρπς και των άλλων παραστρατιωτικών οργανώσεων, που προετοίμασαν στη  Γερμανία,  την άνοδο του Ναζισμού.      

Το 1927  στην Θεσσαλονίκη ιδρύεται η φασιστική οργάνωση  «Εθνική Ένωση Ελλάς» , (Ε.Ε.Ε.)  ή αλλιώς όπως λεγόταν « Τα Τρία Έψιλον », με  ρόλο την «άμυνα του Έθνους» απέναντι στον κομμουνισμό  και σε οτιδήποτε άλλο που θα επέφερε κοινωνικούς τριγμούς στο κοινωνικό κατεστημένο της εποχής.

«Τα Τρία Έψιλον»  είχαν ιδεολογική πλατφόρμα τον αντικομουνισμό ,τον αντισημιτισμό και τον αντικοινοβουλευτισμό ενώ ήταν ορκισμένοι εχθροί  του ταξικού συνδικαλισμού και των κοινοβουλευτικών κομμάτων.

Το καλοκαίρι του 1931 έκαναν την εμφάνισή τους στα Γιάννενα τα πρώτα μέλη της Ε.Ε.Ε και όπως ανέφερε η εφημερίδα της εποχής «Ο Κήρυξ»,σκοποί των «Τριεψιλιτών» ήταν «η καταπολέμηση του Εβραϊσμού και του Κομμουνισμού».

Η εξτρεμιστική δραστηριότητα των μελών της φασιστικής οργάνωσης  Ε.Ε.Ε. του τοπικού παραρτήματος Ιωαννίνων αρχίζει να εντείνεται, με την ανοχή κάποιων κύκλων της τοπικής κοινωνίας, με αποτέλεσμα την απαρχή μια σειρά βιαιοπραγιών  κατά των Γιαννιωτοεβραίων.    

Στις αρχές Απριλίου 1934, άγνωστοι ρίχνουν σε εβραϊκό εμπορικό μαγαζί της πόλης , σημείωμα που αναγράφονται τα εξής :

«Ε.Ε.Ε».- Αυτά Οβριέ, θα σου φάν΄ το κεφάλι.

Γενική σφαγή Εβραίων τη 15-6-1934»

Στις  17-4-1934  στο χωριό  Ανατολή, εξυβρίσθει και ξυλοκοπήθηκε

άγρια  ο Εβραίος έμπορος, γυρολόγος,  Αβραάμ  Σαμουήλ  Μεγίρ, από

δύο «Τριεψιλίτες του χωριού.

Στις 20- 8 –1934  ο  Χρηστοβασίλης γράφει από την «Ελευθερία»:

«Ο  Εμπορικός Σύλλογος ευρίσκεται άνω κάτω, εκ της μη προσελεύσεως και συμμετοχής των Ισραηλιτών εμπόρων εις την γενικήν συνέλευσην αυτού, λόγω του ότι , ως ισχυρίζονται ούτοι, ο σύλλογος διοικείται παρ΄ανθρώπων , διαπνεομένων από μίσους κατά του Ισραηλιτικού στοιχείου και ως απόδειξις φέρεται  ότι τα ίδια πρόσωπα προΐστανται του Εμπορικού Συλλόγου και της Ε.Ε.Ε., ής σκοπός είναι η καταπολέμησης  παντός εβραϊκού , διανεμηθείσης παρ΄αυτής και προκηρύξεως προς το κοινόν , δι΄ής συνιστάται μποϋκοτάζ κατά Ισραηλιτών εμπόρων , μέχρις ότου έλθει ο καιρός καθ΄όν θα εκτοπισθή βιαίως τω εν Ηπείρω Ισραηλιτικόν στοιχείον.»

Την ίδια εποχή μια «Προκήρυξη», της ΕΘΝΙKHΣ ΕΝΩΣΙΣ ΕΛΛΑΔΟΣ  (Ε.Ε.Ε.) – Παράρτημα Ιωαννίνων, απευθύνεται «Προς όλους τους Έλληνας Ορθοδόξους Χριστιανούς»

Η προκήρυξη του τοπικού παραρτήματος  Ε.Ε.Ε. Ιωαννίνων  έχει 34 θέσεις που εκφράζουν έντονο αντιεβραικό μένος  ενώ στο τέλος της προκήρυξης  αναφέρονται:

“Hμείς οι Έλληνες τους οποίους φοβούνται και μισούν περισσότερο οι Εβραίοι ,διότι ο Ελληνικός Πολιτισμός…. δεν πρέπει να στερήσωμεν και εις την σημερινήν κρίσιμον περίστασην της παγκοσμίου πάλης εναντίων της επιβολής του Ιουδαϊσμού, αλλά είμεθα πρωτοπόροι εις τον σκληρόν αγώνα.

Δεν συνιστώμεν βιοπραγίας αυταί θα έλθουν με το πλήρωμα του χρόνου….»

Οι φραστικές απειλές της προκήρυξης και γενικότερα όλης αυτής της «δραστηριότητας» αυτών των φασιστικών οργανώσεων, μετά από 10 χρόνια  επρόκειτο να γίνουν πραγματικότητα, όταν στις 25 Μαρτίου 1944 συνελήφθησαν όλοι οι Γιαννιωτοεβραίοι από τον γερμανικό στρατό και εξοντώθηκαν στα Ναζιστικά στρατόπεδα θανάτου του Άουσβιτς και του Μπιρκενάου.

Η Ελληνική χωροφυλακή και η Υπηρεσία Ειδικής Ασφαλείας στα Γιάννενα.
 Η Υπηρεσία Ειδικής Ασφαλείας είχε ιδρυθεί τον Σεπτέμβριο του 1925 και εντάχθηκε στην χωροφυλακή σαν μονάδα με καθήκοντα στενής παρακολούθησης  της «ξένης προπαγάνδας» και του κομμουνισμού.

Κατά την διάρκεια του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου στην Υπηρεσία της Ειδικής Ασφάλειας ήταν ενταγμένοι 445 αξιωματικοί και υπαξιωματικοί, 30 πολιτικοί πράκτορες και 1200 αστυφύλακες.

Το 1944 η Ελληνική Χωροφυλακή στην διάρκεια της γερμανικής κατοχής στην πόλη των Ιωαννίνων παρουσίαζε την παρακάτω οργανωτική δομή:

Ανωτέρα Διοίκηση Χωροφυλακής Ηπείρου.

Ταρσακόπουλος, Ανώτερος Διοικητής  Χωροφυλακής Ηπείρου      

Διοίκηση Χωροφυλακής Ιωαννίνων.

Χρηστινίδης Ιωάννης, ταγματάρχης, διοικητής Χωροφυλακής Ιωαννίνων.

Υπαγόμενο  Γραφείο στη Διοίκηση Χωροφυλακής Ιωαννίνων:

Γραφείο Ειδικής Ασφαλείας.   

Κοτοπούλης, Διοικητής Ασφαλείας.

Τμήμα Ασφαλείας Ιωαννίνων

Γρίβας Ιωάννης, υπομοίραρχος, διοικητής Τμήματος Ασφαλείας Ιωαννίνων.

Ομάδα δίωξης Τμήματος Ασφαλείας  Ιωαννίνων.

Αγοράκης Σταύρος, ανθυπασπιστής, αρχηγός της ομάδας.

Φατούρος Ν. ενωματάρχης.

Χρυσικόπουλος Χρ. υπενωματάρχης.

Γεωργούτσος Γ. υπενωματάρχης.

Στα Γιάννενα υπήρχαν τρία (3) Τμήματα Χωροφυλακής

Το Α΄ Τμήμα Χωροφυλακής στεγαζόταν μαζί με την Διοίκηση Χωροφυλακής και  βρισκόταν κοντά στην Ζωσιμαία Ακαδημία στην σημερινή οδό Δωδώνης

Το Β΄ Τμήμα Χωροφυλακής στεγαζόταν στο στενό της οδού Λόρδου  Βύρωνος.

Το Γ΄ Τμήμα Χωροφυλακής στεγαζόταν κοντά στην Εκκλησία του Αρχιμαντρειού.

Στις 18 Ιανουαρίου 1945, η Εφημερίδα Αγωνιστής, «καθημερινό Όργανο της Επαρχιακής Επιτροπής του Ε.Α.Μ  Γιαννίνων» αναφέρεται σε σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε στην διάρκεια της κατοχής  στο σπίτι του ανθυπασπιστή Αγοράκη Σταύρου, στην οποία συμμετείχαν Γερμανοί Αξιωματικοί, ο ανθυπασπιστής Φατούρος Ν, και Χωροφύλακες της ομάδας Δίωξης κατά του κομμουνισμού.

Στις 19 Ιανουαρίου 1945, η Εφημερίδα Αγωνιστής, «καθημερινό Όργανο της Επαρχιακής Επιτροπής του Ε.Α.Μ  Γιαννίνων» αποκαλύπτει την στενή συνεργασία στην διάρκεια της κατοχής, που είχε ο Διοικητής του Τμήματος Ασφαλείας Ιωαννίνων υπομοίραρχος Γρίβας Ιωάννης με τον Διευθυντή της Γερμανικής Αστυνομίας Τάξεως (Ordnungspolizei) και την Γερμανική υπηρεσία   SiPo/S.D (Sicherheitspolzei/Sicherheitsdienst – Αστυνομία Ασφαλείας / Υπηρεσία  Ασφαλείας.

Στις 10 Φεβρουαρίου 1945, η Εφημερίδα Αγωνιστής, «καθημερινό Όργανο της Επαρχιακής Επιτροπής του Ε.Α.Μ  Γιαννίνων», δημοσιεύει την συγχαρητήρια επιστολή με αύξοντα αριθμό 74, του διοικητή της Γερμανικής Αστυνομίας Τάξεως, (Ordnungspolizei) προς τον Γενικό Διοικητή Ηπείρου Μιχαήλ Τσιμπρή.

Στην επιστολή αυτή ο διοικητής, με  βαθμό ταγματάρχη της Γερμανικής Αστυνομίας Τάξεως, (Ordnungspolizei), στα Γιάννενα, πλέκει το εγκώμιο των ανδρών της Ελληνικής Χωροφυλακής αναφέροντας επι λέξει:

«Κατά την αναχώρησην των Εβραίων η Ελληνική Χωροφυλακή επετέλεσε καλώς τα ανατεθέντα αυτή καθήκοντα»…ενώ παρακάτω αναφέρει:

«Ίδια ηργάσθη καλώς ο Διευθυντής του Τμήματος Ασφαλείας υπομοίραρχος Γρίβας και εις αυτόν οφείλεται κατά το μέγα μέρος το επιτευχθέν αποτέλεσμα».

Η μαρτυρία του Κώστα Παπαγεωργίου του Αποστόλου στο χειρόγραφο κείμενο που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα του ΕΑΜ «Αγωνιστής» είναι συγκλονιστική και αναφέρει πως οι Γερμανοί πραγματοποίησαν μια σύσκεψη τα ξημερώματα της 25ης Μαρτίου 1944,στην οποία συμμετείχαν οι Διοικητές, οι αξιωματικοί και οι χωροφύλακες των τμημάτων Ασφαλείας. Σ΄αυτή την σύσκεψη πάρθηκε και η τελική απόφαση στο πως και κατά πόσον θα μπορέσουν να εγκλωβίσουν τους Γιαννιωτοεβραίους μέσα στα σπίτια τους την 25 Μαρτίου 1944, για να μπορέσουν να τους συλλάβουν και να τους εκτοπίσουν.

«Από 4ης πρωινής εκύκλωσαν Εβρα.[αίους] μέχρι ορφανοτροφείο και οδό Μητρόπολης. Αφού προσεκάλεσαν διοικητάς ,αξιωματ.χωρ.και Τμ. Ασφ.και ανεκοίνωσαν απόφασιν 3ην πρωινήν…»

Μαρτυρία του Αποστόλη Παπαγεωργίου του Κωνσταντίνου στον Αλέκο Ράπτη, 2 Μαΐου 2010:

« Η γιαγιά μου λεγόταν Ρίνα Νταλαγιάννη – Παπαγεωργίου και είχε το σπίτι της στην οδό Παύλου Μελά, εκεί κοντά που είναι το ΙΚΑ σήμερα.

Είχε ένα μαγαζάκι με μια πλεχτομηχανή στην οδό Λόρδου Βύρωνος και προσπαθούσε μέσα στην κατοχή και τη σκλαβιά να ζήσει την οικογένειά της .

Εκείνο το πρωί της  μαύρης μέρας της 25 Μαρτίου 1944, ξεκίνησε με τα πόδια για να πάει στο μαγαζί της. Είχε φτάσει σχεδόν κάπου εκεί κοντά στο Γυαλί Καφενέ όταν είδε τα Γερμανικά φορτηγά να περνούν μπροστά της φορτωμένα με τον κόσμο, τους Γιαννιωτοεβραίους, που τους έπαιρναν από τα Γιάννενα, κοντοστάθηκε και τους κοίταζε, είχε πολλές φιλενάδες Γιαννιωτοεβραίες που ερχόταν στο μαγαζί της.

Ξαφνικά άκουσε μια φωνή από τα φορτηγά που πέρναγαν, γύρισε και είδε μια από τις φιλενάδες της πάνω στο φορτηγό που της φώναξε:   

«Ώ, κυρά -  Ρίνα πιάσε τα κλειδιά από το σπίτι μου για να το προσέχεις» και της πέταξε μια αρμαθιά κλειδιά και ύστερα χάθηκε μέσα στο νερόχιονο.

Η γιαγιά η Ρίνα πήγε στο μαγαζί  της και έβαλε τα κλειδιά σε μια πρόκα στο τοίχο. Δεν πέρασε μια ώρα και στο μαγαζί εμφανίστηκε ένας Τζανταρμάς (χωροφύλακας)που της είπε αμέσως επιτακτικά: «Δώσμ΄τα κλειδιά τσ΄Οβριάς, φέρτα τώρα , που τάχς΄». Τούδωσε τα κλειδιά και του είπε: «πάρτα Χριστιανέ΄μ», κι΄ο «Τζανταρμάς» πήρε τα κλειδιά και πήγε στο σπίτι της Γιαννιωτοεβραίας για το πλιάτσικο που μόλις είχε αρχίσει.  

«Το Πλιάτσικο» ή αλλιώς η καταλήστευση των Εβραϊκών περιουσιών από Γιαννιώτες πολίτες 
Οι Γερμανοί από την πλευρά τους πήραν ότι ήθελαν. Το πρώτο πλιάτσικο διενεργήθηκε από Γιαννιώτες πολίτες, στις περιουσίες των εβραικών σπιτιών και εμπορικών μαγαζιών περίπου στις 3το μεσημέρι της ίδιας μέρας, δηλαδή  λίγες ώρες αργότερα με τον εκτοπισμό των Γιαννιωτοεβραίων συμπολιτών μας από τα Γιάννενα.

Οι Γερμανοί έδωσαν την άδεια στους πιο κοντινούς συνεργάτες τους να ανοίξουν τα μαγαζιά και να προχωρήσουν στο πλιάτσικο των αγαθών και σε ότι δήποτε άλλο ήταν χρήσιμο , ενώ ταυτόγχρονα τους επέτρεψαν να να γίνουν οι κύριοι ιδιοκτήτες σε Εβραϊκά σπίτια και μαγαζιά.

Ο Γενικός Διοικητής Ηπείρου Μιχαήλ Τσιμπρής που υπήρξε ο επίσημος συνεργάτης των Γερμανών έδωσε εντολή για την άμεση διανομή δηλαδή την καταλήστευση των Εβραϊκών περιουσιών στα Γιάννενα.

Στους επόμενους μήνες που ακολούθησαν από την ημέρα της εκτόπισης το πλιάτσικο ή αλλιώς η καταλήστευση των περιουσιακών στοιχείων των Γιαννιωτοεβραίων, συνεχιζόταν κανονικά με την επίσημη σφραγίδα των δωσίλογων και των συνεργατών των Ναζί στα Γιάννενα.



Το υπόμνημα του Δούμα Δημητρίου, (φωτο 1 και φωτο 2) που ήταν έμπορος Ιωαννίνων και το οποίο απευθύνεται στον Γενικό Διοικητή Ηπείρου, Μιχαήλ Τσιμπρή, με ημερομηνία 10 Ιουνίου 1944 είναι αρκετά αποκαλυπτικό καθώς καταγράφονται εν τω συνόλω όλες οι περιουσίες των Γιαννιωτοεβραίων μέσα σε μια τρισέλιδη αναφορά.



Είναι το υπόμνημα που παραμένει ο αδιάψευστος μάρτυρας  για τον τρόπο και την μεθοδολογία  με τον οποία καταπατήθηκαν και κυριολεκτικά καταληστεύθηκαν περιουσίες εμπορικών καταστημάτων  των Γιαννιωτοεβραίων, περιουσίες που διαμοίρασαν οι Γιαννιώτες συμπολίτες μου με την ανοχή και την συνεργασία της Γερμανικής Στρατιωτικής Διοίκησης Ιωαννίνων.    



Το έγγραφο (φωτο 3) απευθύνεται στον Γενικό Διοικητή Ηπείρου, Τσιμπρή Μιχαήλ. Η ημερομηνία του εγγράφου εμφανίζει ημερομηνία  13 Μαΐου 1944 σχεδόν ένα μήνα από την εκτόπιση των Γιαννιωτοεβραίων και αποτυπώνεται εμφανώς επί του εγγράφου η καταλήστευση των Εβραϊκών μαγαζιών στα Γιάννενα από τις Δημόσιες Υπηρεσίες.












Το έγγραφο (φωτο 4) που απευθύνεται στον Γενικό Διοικητή Ηπείρου, Τσιμπρή Μιχαήλ. Η ημερομηνία του εγγράφου εμφανίζει ημερομηνία  18 Μαΐου 1944 σχεδόν ένα μήνα από την εκτόπιση των Γιαννιωτοεβραίων και φανερώνει την αγωνία των Δημοσίων Υπηρεσιών να καρπωθούν κατόπιν εντολής του Γενικού Διοικητή Ηπείρου, τα εμπορικά καταστήματα των Γιαννιωτοεβραίων της πόλης των Ιωαννίνων. 





Στις 23 Ιανουαρίου 1945, η Εφημερίδα Αγωνιστής, «καθημερινό Όργανο της Επαρχιακής Επιτροπής του Ε.Α.Μ  Γιαννίνων», αναφέρεται στην στρατιωτική διαταγή, της ΥΙ Ταξιαρχίας του ΕΛΑΣ, η οποία καταγράφει την θλιβερή εικόνα του πλιάτσικου  όπως αυτό επιχειρείται από Γιαννιώτες πολίτες εις βάρος  των Γιαννιωτοεβραικών περιουσιών.

Η  συγκεκριμένη διαταγή είναι σαφής καθώς  αναφέρει ότι «πολλοί πολίτες καταστρέφουν Ισραηλιτικές περιουσίες» προξενώντας υλικές καταστροφές στα  σπίτια και αφαιρούν διάφορα υλικά, πόρτες, παράθυρα, κεραμίδια κλπ.

Επίσης η διαταγή της ΥΙ Ταξιαρχίας του ΕΛΑΣ  επισημαίνει ότι από τούδε και στο εξής, όποιος θα συλληφθεί να κλέβει περιουσιακά στοιχεία των Γιαννιωτοεβραίων θα παραπεμφθεί και θα τιμωρηθεί αυστηρά από το Στρατοδικείο. 

 Στις 25 Ιανουαρίου 1945, η Εφημερίδα Αγωνιστής, «καθημερινό Όργανο της Επαρχιακής Επιτροπής του Ε.Α.Μ  Γιαννίνων», ανακοινώνει άλλη μια στρατιωτική διαταγή της ΥΙ Ταξιαρχίας του ΕΛΑΣ, που αναφέρει ότι  τα περιουσιακά στοιχεία των μελών της Εβραϊκής Κοινότητας Ιωαννίνων είναι υπό την προστασία και την εγγύηση που παρέχει ο ΕΛΑΣ και ο οποίος έχει καθορίσει σαν άμεσο διαχειριστή την  Επιμελητεία του Αντάρτη (ΕΤΑ).

Τέλος η διαταγή της ΥΙ Ταξιαρχίας του ΕΛΑΣ κλείνει με την αυστηρή προειδοποίηση προς όλους τους Γιαννιώτες ότι έως τις 25 τρέχοντος, θα πρέπει όλοι να δηλώσουν στην Επαρχιακή ΕΤΑ Ιωαννίνων,  όποια είδη έχουν στην κατοχή τους ή τα αγόρασαν από τις αρχές κατοχής και τα οποία προέρχονται από περιουσιακά στοιχεία των Γιαννιωτοεβραίων της πόλης των Ιωαννίνων.

Την 1η Απριλίου 1945, η Εφημερίδα Αγωνιστής, «καθημερινό Όργανο της Επαρχιακής Επιτροπής του Ε.Α.Μ  Γιαννίνων», μέσα από ένα πρωτοσέλιδο δίστηλο άρθρο  αποκαλύπτει τα έργα και τις ημέρες  όλων αυτών που συμμετείχαν στο «πλιάτσικο ή αλλιώς την καταλήστευση των περιουσιακών στοιχείων κινητών και ακινήτων της Γιαννιωτοεβραικής  Κοινότητας Ιωαννίνων.

«… Με τον άνανδρο και βάρβαρο διωγμό των συμπολιτών μας Εβραίων η περιουσία τους έμεινε στο έρμαιο των διαφόρων Τσιμπρήδων -  Φράντζηδων – πάτερ Αθανασίου κι΄όλου αυτού του έντιμου συναφιού…

 Η ρεμούλα και η κλεψιά που επικράτησε είναι κάτι που έγινε γνωστό σε όλη την Ήπειρο και για να καλύψουν τις βρωμιές τους έδιναν πότε – πότε και μερικά ψίχουλα στους υπαλλήλους ή σε κανένα χωριό.

Ο αξιότιμος κ. Γιαννής μετέφερε δεκάδες ολοκλήρων αυτοκινήτων εμπορευμάτων στην Αθήνα και τα πούλησε.

Ο Σεβασμιώτατος Σπυρίδων προέβη στην αγιώτατη πράξη της περισυλλογής μερικών αυτοκινήτων εμπορευμάτων για την Αθήνα.

 Πάτερ Αθανάσιος αφού επροίκησε όλες τις «ανεψιές»…με μερικές χιλιάδες πήχεις υφασμάτων χασέδων, κάμποτ και  κάμποσων δεκάδων σερβιτσιών κατά προτίμηση πολυτελείας, μερίμνησε για τον πλουτισμό της Μητρόπολης και του σπιτιού του με άλλα εμπορεύματα που ανακάλυψε προ ολίγου η Πολιτοφυλακή.

Ο κ. Φρόντζος δίπλα στα υψηλά του καθήκοντα δεν ξέχασε να εφοδιάσει και το σπίτι με μερικές δεκάδες κιβώτια από τα «ευτελή» αυτά πράματα και έτσι στις γενόμενες έρευνες βρέθηκε το υπόγειό του γεμάτο από κάσσες  υαλικών, σερβιτσιών, υφασμάτων, βενζινών κλπ…

…κάποιος άλλος  έντιμος κ. του συναφιού αφού ρήμαξε με τη σειρά του τις εβραϊκές αποθήκες , με την είσοδο του ΕΛΑΣ στα Γιάννενα βρέθηκε με μερικές εκατοντάδες τόπια στο σπίτι του και προνοώντας δυσάρεστα  απρόοπτα τα  τοποθέτησε στο νταβάνι ενός δημοσίου κτιρίου… λέγεται πως η τοποθέτηση και η απόκρυψη ανήκει στον υφασματέμπορα  κ. Μέρτζον χωρίς να είναι βέβαιο και αφήνεται στον ίδιο να μας το διευκρινίσει…»

Θεωρώ ότι τα παραπάνω κείμενο είναι αρκετά σαφές και αποκαλύπτει με ονοματεπώνυμο την βρώμικη συνεργασία αυτών των Γιαννιωτών πολιτών με τους Ναζί καθώς επίσης και την διαμόρφωση μιάς συγκεκριμένης οικονομικής ελίτ Γιαννιωτών πολιτών  που αναδείχτηκαν οικονομικά αλλά και πολιτικά στην μεταπολεμική Ελλάδα, στην πόλη μας τα Γιάννενα.

Είναι η κοινωνική και οικονομική ανάδειξη αυτών των ανθρώπων  που στηρίχτηκαν  πάνω στην καταλήστευση και στο «πλιάτσικο» της Εβραϊκής περιουσίας κινητής και ακίνητης των Γιαννιωτοεβραίων συμπολιτών μας, είναι οι Γιαννιώτες συμπολίτες μας που οικοδόμησαν την κοινωνική και οικονομική τους καταξίωση  πάνω στο αίμα της τραγικής κοινότητας των Γιαννιωτοεβραίων συμπολιτών μας.

Θεωρώ ότι θα πρέπει να ζητήσουμε μια βαθιά συγνώμη σαν Γιαννιώτες  από τους λιγοστούς εναπομείναντες Γιαννιωτοεβραίους στα Γιάννενα και να αναλογισθούμε νοερά την μνήμη όλων των άλλων Γιαννιωτοεβραίων της πόλης μας που άφησαν την τελευταία τους πνοή στα στρατόπεδα θανάτου του Άουσβιτς και του Μπιρκενάου.

Η Ιστορία και η κοινωνία ας μας κρίνει.



alekosrr@yahoo.gr

Αναρτήθηκε στην προσωπική ιστοσελίδα του Ζαν Κοέν στις 10 Ιουνίου 2010.

Κυριακή 10 Μαρτίου 2013

Η ελληνοποίηση των Βλάχων

Της Έφης Μήτσιου




H λέξη «Βλάχος» σημαίνει σήμερα, στον καθημερινό προφορικό λόγο, τον ‘άξεστο’, τον ‘χωριάτη’, αποκτώντας έτσι ένα υποτιμητικό σημασιολογικό περιεχόμενο. Στην πραγματικότητα, όμως, αυτός ο όρος προσδιορίζει μια πραγματική ιστορική οντότητα, που εντάχθηκε στο ελληνικό έθνος με το τίμημα της μη περαιτέρω ανάπτυξής της. 

Πολλοί μύθοι υπάρχουν για την καταγωγή των Αρουμάνων ή αλλιώς Βλάχων, μιας εθνότητας με μακραίωνη ύπαρξη στην Ελλάδα και αλλού. Πάντως, ως φαίνεται, η επικρατέστερη εκδοχή είναι αυτή που στηρίζει την καταγωγή τους από θρακικούς και ιλλυρικούς γηγενείς πληθυσμούς.

Από τα μέσα του 19ο αιώνα οι λατινόφωνοι λαοί βόρεια του Δούναβη αναπτύσσουν μια λατινική συνείδηση αναζητώντας την κοινή καταγωγή. Ο ρουμανικός εθνικισμός επωφελείται από αυτή τη στροφή προς τη λατινικότητα και στρέφει την προσοχή του προς την ενσωμάτωση των Βλάχων στα εθνικά του ιδεολογήματα.

Από την άλλη, στον ελληνικό χώρο ξεκινά η προσπάθεια απόδειξης της ελληνικής καταγωγής των Βλάχων μέσα από την εθνική ιστοριογραφία, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη πολλές φορές τα πραγματικά ιστορικά γεγονότα.

Ως κύριο μέσο για την οικειοποίησή τους χρησιμοποιείται αρχικά η εκπαιδευτική πολιτική. Από την πλευρά της, η Ρουμανία προωθεί ένα σχέδιο ίδρυσης σχολικών δικτύων κυρίως στα νότια Βαλκάνια, όπου ο αριθμός των Αρουμάνων ήταν πολυπληθής. Το ελληνικό κράτος, από τη μεριά του, επιστρατεύει δάσκαλους, κληρικούς, ιεραπόστολους για να εμφυσήσουν στους Βλάχους των περιοχών αυτών, την ελληνική εθνική συνείδηση.

Στις αρχές τους 20ου αιώνα, η επιτυχία της ρουμανικής διπλωματίας έθεσε τις πρώτες βάσεις της συζήτησης περί βλάχικης μειονότητας στον ελληνικό χώρο . Η ελληνική πλευρά προσπάθησε να αποτρέψει τα σχέδια της Ρουμανίας.

Εθνικός στόχος ήταν εξαρχής η ενσωμάτωση των μειονοτήτων στο εθνικό κορμό με οποιονδήποτε τρόπο. Το ελληνικό κράτος παρουσίαζε ‘μαγειρεμένα’ δεδομένα των απογραφών του, που έδειχναν άλλοτε πολύ μικρό αριθμό Βλάχων στα εδάφη του και άλλοτε πολύ μεγάλο αριθμό ελληνόφωνων Βλάχων.

Μέσω της προπαγάνδας και της βίας από τοπικούς φορείς, υπήρξε συστηματική προσπάθεια να αποδυναμωθεί η εκπαίδευση σε αρουμανικά σχολεία.

Η σοβαρότερη προπαγανδιστική πρακτική, ωστόσο, ήταν ο διαχωρισμός σε ελληνόφωνους κατοίκους και σε ρουμανίζοντες. Σε αυτή την διάκριση δεν υπήρχε πουθενά η έννοια Βλάχος, σα να μην αναγνωριζόταν  καθόλου η ύπαρξή τους. Με άλλα λόγια, μόνο όποιος μιλούσε την ελληνική θεωρείτο Έλληνας.

Η κατάσταση οξύνθηκε κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ορισμένοι Βλάχοι της Πίνδου εκμεταλλεύτηκαν την ιταλική προσέγγιση, η οποία έβλεπε τους Βλάχους ως ιταλικής καταγωγής και συμμάχησαν με τον Μουσολίνι. Πήραν την άδεια του και ιδρύθηκε το επονομαζόμενο Πριγκιπάτο της Πίνδου, το οποίο διέλυσε ο Βελουχιώτης.

Μεταπολεμικά και θεωρώντας ως ύστατη εθνική προδοσία την σύμπραξη με την Ιταλία, η ελληνική ιστοριογραφία τους αντιμετώπισε μέσα από μια καθ’ όλα εθνικιστική σκοπιά.

Η καθημερινότητα των Αρουμάνων γινόταν ολοένα και πιο δύσκολη. Στα σχολεία απαγορευόταν η χρήση της μητρικής τους γλώσσας. Αν σε κάποιο παιδί ξέφευγε κάποια λέξη, το ξύλο ήταν η άμεση απάντηση. Δεν επιτρεπόταν ούτε στις γειτονιές τους η χρήση των βλάχικων. Οι μαρτυρίες της εποχής για τη βία της αστυνομία καθώς και απλών πολιτών εναντίον τους, είναι χαρακτηριστικές.

Στις δεκαετίες του 1950 και 1960 τα πράγματα έβαιναν προς ομαλοποίηση, όχι επειδή αποδυναμώθηκε ο εθνικισμός, αλλά  γιατί οι Βλάχοι είχαν πλήρως εγκολπωθεί στο ελληνικό εθνικό γίγνεσθαι.  Πλέον,  δεν ετίθετο ζήτημα εθνικής συνείδησης, μιας και αυτό είχε λυθεί με ‘συνοπτικές διαδικασίες’ στο παρελθόν.

Η στάση των ίδιων των Βλάχων απέναντι στις πρακτικές του ελληνικού κράτους, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί παθητική, με εξαίρεση το παράδειγμα της Πίνδου. Στην συνείδησή τους η λέξη Έλληνας δεν σήμαινε τίποτε άλλο παρά τον πλούσιο έμπορο, τον ντόπιο κ.τ.λ. Δεν έβλεπαν καμία κοινή ιστορική καταγωγή, αλλά μια κοινωνική συνύπαρξη.

Οι περισσότεροι μιλούσαν ελληνικά παράλληλα με τη μητρική τους γλώσσα, χωρίς αυτό να αποτελεί απόδειξη εθνικής συνείδησης. Η ελληνική ήταν η γλώσσα του εμπορίου, του σχολείου και της δημόσιας σφαίρας.

Η Βλάχικη γλώσσα είναι μόνο προφορική και όχι γραπτή. Σήμερα έχουμε χάσει μία μεγάλη ευκαιρία να έχουμε σε γραπτή μορφή ένα λατινογενές ιδίωμα, το οποίο προέρχεται από την ρωμαϊκή εποχή. Αν και στα τέλη του 18ου αιώνα είχε γίνει μια προσπάθεια από τους διανοούμενος της διασποράς για τη δημιουργία λεξιλογίου, ωστόσο ο εθνικισμός δεν επέτρεψε την ανάπτυξη της.

*Η Έφη Μήτσιου είναι μεταπτυχιακή φοιτήτρια Ιστορίας στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο