Πέμπτη 10 Αυγούστου 2023

Ο ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ ΕΝΟΡΧΗΣΤΡΩΤΗΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ










Γνωστοποίηση: Όλα τα ενυπόγραφα άρθρα αποδίδουν τις απόψεις των συγγραφέων.

 Του Σπύρου Αλεξίου*

Οι επέτειοι και οι εξελίξεις στα «Ελληνοτουρκικά» αναζωπυρώνουν τη συζήτηση για την περίοδο 1910-1923 και τον πρωταγωνιστή της, τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Η Μικρασιατική καταστροφή αποτέλεσε διαχρονικό σημείο αντιπαράθεσης. Μετά το 1940 το δίπολο «βενιζελικοί-μοναρχικοί» έδωσε τη θέση του στο δίπολο «Αριστερά-Δεξιά». Ο αστικός κόσμος ενοποιήθηκε γύρω από το πρόσωπο του Βενιζέλου. Το ανάθεμα ρίχτηκε στους «φιλομοναρχικούς» και την «αχαριστία των συμμάχων», ώστε να προστατευτούν τα μεγαλοϊδεατικά οράματα και η «σταθερή θέληση του ελληνικού λαού για θυσίες», όπως έλεγε ο Βενιζέλος.

Η σύγκρουση Βενιζέλου-Κωνσταντίνου για τη συμμετοχή ή όχι της Ελλάδας στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και η ύπαρξη δύο κυβερνήσεων –σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη– δεν αφορούσε τον θεσμό της μοναρχίας. Ο ίδιος ο Βενιζέλος έσπευσε να διευκρινίσει: «Όταν λήξει ο πόλεμος, θα ζητήσουμε τη σύγκληση συνελεύσεως όχι για να αλλάξουμε τη μορφή του πολιτεύματος, ούτε για να αλλάξουμε τον βασιλικό οίκο, ούτε καν για να περιορίσουμε τα δικαιώματα του στέμματος, όσα απορρέουν από του υπάρχοντος συντάγματος, αλλά για να τα διευκρινίσουμε, να τα αποσαφηνίσουμε και να τα κατοχυρώσουμε».

Η Ελλάδα, αφού οι δυνάμεις της Αντάντ επέβαλαν ως πρωθυπουργό τον Βενιζέλο, συμμετείχε στον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο και κάθισε στο «τραπέζι των νικητών» στο Παρίσι. Μόνο που όλα τα θέματα ήταν εκκρεμή, καθώς η συμμετοχή είχε στηριχτεί σε αόριστες υποσχέσεις των συμμάχων.

Σε αυτήν τη συγκυρία κατατέθηκε από τη Γαλλία η πρόταση προς την Ελλάδα να αναλάβει το κύριο βάρος της εκστρατείας στην Ουκρανία ενάντια στη σοβιετική εξουσία. Ο Βενιζέλος απάντησε: «Ο ελληνικός στρατός είναι εις διάθεσιν των συμμάχων και δύναται χρησιμοποιηθή διά κοινόν αγώνα πανταχού όπου αποστολή του ήθελε κριθή αναγκαία»! Κυρίαρχο σύνθημα έγινε η φράση «Ο δρόμος για τη Μικρά Ασία περνά από την Ουκρανία», στο πλαίσιο της Μεγάλης Ιδέας.

Λίγες εβδομάδες μετά την πανωλεθρία στην Ουκρανία, με απαίτηση των συμμάχων, ο ελληνικός στρατός κατέλαβε τη Σμύρνη. Από την πρώτη στιγμή φάνηκε πως το έργο του θα ήταν δύσκολο. Ο Βενιζέλος μετέβη στο Λονδίνο στις 6 Μαρτίου 1920, όπου συνάντησε τον υπουργό Στρατιωτικών Τσόρτσιλ και τον αρχηγό του επιτελείου Γουίλσον. Κατέστησαν σαφή την άρνηση της Βρετανίας να παράσχει οποιαδήποτε βοήθεια στην Ελλάδα. Γνώριζε, λοιπόν, ο «εθνάρχης» και όμως προχώρησε, κανένας σύμμαχος δεν τον «πρόδωσε». Η συνθήκη των Σεβρών (Ιούλης 1920), ο μεγάλος «θρίαμβος» του Βενιζέλου, δεν έγινε ποτέ τετελεσμένο διπλωματικό γεγονός, καθώς δεν επικυρώθηκε από κανένα κοινοβούλιο. Ήταν σαφής ο Τσόρτσιλ: «[…] η αξία των όρων της συνθήκης εξηρτάτο από ένα μοναδικόν στοιχείον: τον ελληνικόν στρατόν. Εάν ο Ελευθέριος Βενιζέλος και οι στρατιώτες του κατόρθωναν να επιβληθούν επί του Κεμάλ, έχει καλώς. Εάν όχι, έπρεπε να αναζητήσουμε καλυτέρας λύσεις. Την ειρήνην με την Τουρκίαν έπρεπε, διά να την επιβάλωμεν, να κάνωμεν πόλεμον. Τη φοράν αυτήν οι σύμμαχοι θα τον διεξήγον δι’ εντολοδόχου […].».

Για δύο χρόνια ο ελληνικός στρατός ενεπλάκη σε έναν πόλεμο που δεν υπήρχε περίπτωση να κερδίσει. Κρατούσε απασχολημένο το εθνικό τουρκικό κίνημα όσο οι Άγγλοι αποσπούσαν τα πετρέλαια της Μοσούλης, οι Γάλλοι κι οι Ιταλοί συνήπταν εμπορικές συμφωνίες και αμερικανικές εταιρείες αναλάμβαναν την ανοικοδόμηση της Τουρκίας. Αυτό ήταν το αποτέλεσμα της στρατηγικής και των επιλογών του Βενιζέλου, την οποία συνέχισαν οι αντίπαλοί του μετά τις εκλογές του 1920. Η Μικρασιατική Καταστροφή δεν ήταν αποτέλεσμα λανθασμένων χειρισμών. Στην παραλία της Σμύρνης κάηκε η «Μεγάλη Ιδέα» της ελληνικής ολιγαρχίας. Η ευθύνη βαραίνει το σύνολο των πολιτικών και πρωτίστως τον εμπνευστή της εκστρατείας, τον Ελευθέριο Βενιζέλο.

Δημοσιεύθηκε στο ΠΡΙΝ στις 22-07-2023

*Ο Σπύρος Αλεξίου είναι ο συγγραφέας του βιβλίου ΜΕΓΑΛΗ ΙΔΕΑ (1844-1922) Από τους εθνικούς μύθους στη φωτιά της Σμύρνης, το οποίο πραγματεύεται τους εθνικούς μύθους της Ελλάδας που οδήγησαν στην φωτιά της Σμύρνης. 







Τετάρτη 5 Ιουλίου 2023

Παρουσίαση του βιβλίου "Οι Έλληνες συνεργάτες των κατακτητών οργανωτές και οι πρωτεργάτες της γενοκτονίας των Τσάμηδων" και συζήτηση για τα μειονοτικά θέματα

Την Κυριακή 9 Ιουλίου 2023 8 μ.μ.

το Shades Magazine και η Αντιεθνικιστική Κίνηση διοργανώνουμε μια νέα εκδήλωση – παρουσίαση με αφορμή την πρόσφατη συζήτηση για τις εθνικές μειονότητες στην Ελλάδα, τον ελληνικό εθνικισμό, την ιδεολογία, καθώς και το βιβλίο του Αλβανού ιστορικού Άρμπεν Λάλλα που εξέδωσε στα Αλβανικά το 2016 με τίτλο «Οι Έλληνες συνεργάτες των κατακτητών οργανωτές και οι πρωτεργάτες της γενοκτονίας των Τσάμηδων».

H συζήτηση θα ανοίξει με τοποθετήσεις μελών της Αντιεθνικιστικής Κίνησης και της Συντακτικής Ομάδας του Shades.

Τον Άρμπεν Λάλλα θα προλογίσει ο μεταφραστής του βιβλίου στα ελληνικά, Φίλιππας Κυρίτσης

Η συζήτηση θα μεταδοθεί ζωντανά στο κανάλι του Shades στο youtube: https://www.youtube.com/@ShadesMagazinechannel .

Θα υπάρχει επίσης και η δυνατότητα για ζωντανή παρακολούθηση της συζήτησης στο τραπεζάκι της Αντιεθνικιστικής Κίνησης στο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ, που φέτος θα γίνει 7, 8, 9 Ιουλίου 2023 στο Άλσος Βεΐκου στο Γαλάτσι.

Το βιβλίο του Άρμπεν Λάλλα μπορείτε να το κατεβάσετε στον παρακάτω σύνδεσμο: https://theshadesmag.wordpress.com/…/oi-ellines…/

Για δήλωση συμμετοχής στο διαδικτυακό κανάλι του Shades, στείλτε e-mail στην διεύθυνσή shadesmag@riseup.net

Πέμπτη 22 Ιουνίου 2023

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΚΗΣ ΜΕΙΟΝΟΤΙΚΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΚΑΙ ΜΕΙΟΝΟΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ

Η "Τουρκική Μειονοτική Κίνηση για τα Ανθρώπινα και Μειονοτικά Δικαιώματα" καταγγέλλει απερίφραστα την υποκρισία όλων εκείνων των πολιτικών δυνάμεων του ελληνικού κατεστημένου που αρνούνται να αντιμετωπίσουν κατάματα την πραγματικότητα και να αναγνωρίσουν τον τουρκικό χαρακτήρα της συντριπτικά μεγαλύτερης αριθμητικά μερίδας της μειονότητας της Θράκης.

Δεν είναι τυχαίο ότι εδώ και δεκαετίες η Ελλάδα καταδικάζεται για το συγκεκριμένο θέμα στο Στρασβούργο, επειδή με εμμονή και δογματισμό αρνείται να εφαρμόσει τις καταδίκες του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου για την απαγόρευση λειτουργίας τουρκικών μειονοτικών σωματείων στη Θράκη, καταδίκες που φυσικά κανένα ΜΜΕ δεν ανέφερε τις τελευταίες μέρες, αποκρύπτοντας την αλήθεια από τους Έλληνες πολίτες και εκλογείς.

Συνεπώς καταρρίπτεται το υποκριτικό επιχείρημα των εθνικιστών της Ελλάδας ότι δήθεν μόνο ο ατομικός αυτοπροσδιορισμός είναι θεμιτός.

Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο υπήρξε σαφές ως προς την κατοχύρωση και του ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΥ ΑΥΤΟΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΥ, καθώς στις υποθέσεις «Τουρκική Ένωση Ξάνθης» & άλλοι κατά Ελλάδας, Bekir Ousta & άλλοι κατά Ελλάδας και Emin & άλλοι κατά Ελλάδας, ζήτησε από τις αρμόδιες ελληνικές αρχές να επιτρέψουν την εγγραφή ενώσεων με την επωνυμία της επιλογής των ιδρυτικών μελών τους, συμπεριλαμβανομένης της περιγραφής του ονόματος μιας εθνοτικής ομάδας ή της λέξης «μειονότητα».

Άλλωστε, ας μη λησμονούμε πως το Συμβούλιο των Υπουργών – ως όργανο αποφάσεων του Συμβουλίου της Ε.Ε. – προειδοποίησε την Ελλάδα, στις 6 Δεκεμβρίου 2013, για την έλλειψη σεβασμού στις αποφάσεις του Ε.Δ.Δ.Α., ενώ στις 5 Ιουνίου 2014, υιοθέτησε Ενδιάμεσο Ψήφισμα (Interim Resolution), με το οποίο καλούσε τις Ελληνικές Αρχές να συμμορφωθούν με τις αποφάσεις του Ε.Δ.Δ.Α., απαιτώντας εμμέσως την αναγνώριση της μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης ως τουρκικής.

Μάλιστα στις 12 Ιουνίου 2023 το Συμβούλιο της Ευρώπης υπενθύμισε ότι η Ελλάδα εξακολουθεί να είναι υπόλογη για την υπόθεση της Τουρκικής Ένωσης Ξάνθης. Δεν είναι τυχαίο ότι ο  πρώην Αντιπρόεδρος του ΕΔΔΑ, ομότιμος καθηγητής στο ΕΚΠΑ και πρώην υφυπουργός Εξωτερικών Χρήστος Ροζάκης δήλωσε πρόσφατα ότι εξακολουθεί να υπάρχει μια «μαύρη τρύπα» στις σχέσεις του ελληνικού κράτους με τη μειονότητα της Δυτικής Θράκης και αυτό αφορά την «επιμονή των ελληνικών αρχών να μην επιτρέπουν στους ανθρώπους και τις οργανώσεις της μειονότητας να χρησιμοποιούν τον όρο τούρκος ή τουρκικός.

Συνεπώς, μετά από όλα αυτά, το να ζητείται από τους υποψήφιους βουλευτές Θράκης να απαρνηθούν την τουρκικότητα τους αποτελεί κατάφωρη παραβίαση της αρχής της ελευθερίας της συλλογικής τους έκφρασης

Επίσης, η Κίνηση μας τονίζει ότι η ερμηνεία της Συνθήκης της Λοζάνης γίνεται από την ελληνική Πολιτεία και από τα ελληνικά ΜΜΕ με εσφαλμένο τρόπο, καθώς παραγνωρίζεται ότι ο τίτλος του Κειμένου είναι σαφέστατος και ορίζει την «ανταλλαγή ελληνικών και τουρκικών πληθυσμών» (κάτι που υπάρχει και στο αγγλικό κείμενο, δηλαδή “Exchange of Greek and Turkish populations”), ενώ όλοι γνωρίζουν ότι η χρήση θρησκευτικής ορολογίας οφείλεται στο γεγονός ότι την εποχή εκείνη οι εθνοπολιτισμικές ομάδες που είχαν αναδυθεί με την κατάρρευση της οθωμανικής αυτοκρατορίας προσδιορίζονταν θρησκευτικά. Πέραν αυτού, νεότερα διεθνή κείμενα όπως η Σύμβαση Πλαίσιο για την Προστασία των Εθνικών Μειονοτήτων του Συμβουλίου της Ευρώπης θέτουν ειδικούς νομικούς κανόνες που εφαρμόζονται σε όλα τα συναφή μειονοτικά θέματα.

Όμως και η ίδια η πρακτική του ελληνικού κράτους, όταν ακόμη και οι κυβερνήσεις Παπάγου (της Δεξιάς) και Πλαστήρα (του Κέντρου) μέχρι τη δεκαετία του 1960 αναγνώριζαν τη μειονότητα ως τουρκική, δεν αφήνουν κανένα περιθώριο παρερμηνείας.

Εξωγενείς πολιτικές κρίσεις και αναταραχές, όπως τα Σεπτεμβριανά και το Κυπριακό ήταν οι μόνοι παράγοντες που άλλαξαν τα δεδομένα, και επομένως δεν ευθύνεται η ίδια η Συνθήκη της Λοζάνης για την απαράδεκτη αλλαγή στάσης των ελληνικών κυβερνήσεων και για την εργαλειοποίηση της μειονότητας. Κατά συνέπεια, το να βαφτίζουν κάποιοι την μουσουλμανική μειονότητα ως ΕΛΛΗΝΙΚΗ μουσουλμανική μειονότητα εντός  της Ελλάδας είναι αντίθετο στην Συνθήκη της Λοζάνης.

Με βάση τα παραπάνω, είναι σαφές ότι η μόνη σωστή και η πρέπουσα ονομασία της Μειονότητας ειναι:

Μουσουλμανική Μειονότητα των Μη Ανταλλάξιμων Τούρκων της Δυτικής Θράκης.

Πέμπτη 1 Ιουνίου 2023

Με αφορμή τις δημοτικές εκλογές στην Αλβανία και το εθνικιστικό παραλήρημα για τη Χειμάρρα

Της Liliana Saliaj

Εκτιμώ, με βάση τα όσα δημοσιεύονται και τα στοιχεία που βγαίνουν εδώ στην Ελλάδα, ότι η ελληνική ομογένεια στην Αλβανία δεν είναι ένα ενιαίο πράγμα. Υποβαθμίζεται και αποκρύπτεται το γεγονός ότι ο αντίπαλος του Μπελέρι ήταν επίσης ομογενής . Το γεγονός ότι ο Μπελέρι κέρδισε μόλις με 19 ψήφους παρά την απροκάλυπτη εκστρατεία όλου του βαθύ κράτους, να στείλουν ομογενείς ψηφοφόρους υποστηρικτές του από όλο τον κόσμο, και από την Ελλάδα, για να τον στηρίξουν δηλώνει ακριβώς αυτό. Από την άλλη, το ελληνικό κράτος, όταν οι ομογενείς δεν εξυπηρετούν τα συμφέροντα του ελληνικού εθνικισμού, φτάνει έως το σημείο να τους αφαιρεί την ιθαγένεια και να τους επικηρύσσει ακόμα και ως προδότες.


Ο πρωθυπουργός και η Νέα Δημοκρατία έχουν δύο μέτρα και δύο σταθμά για να αποκομίσουν εκλογικό όφελος. Ενώ υποκρίνονται ότι καταπολεμούν τη Χρυσή Αυγή και την ακροδεξιά στην Ελλάδα (στην πραγματικότητα μόνο επειδή διεκδικούν τις ψήφους των ακροδεξιών, ειδικά στις επερχόμενες εκλογές), ταυτόχρονα δεν έχουν κανένα πρόβλημα να στηρίζουν Χρυσαυγίτες και ΜΑΒΗ στην Αλβανία - από όπου όχι μόνο δε χάνουν ψήφους της ΧΑ αλλά κερδίζουν τόσο από εκεί όσο και συσπειρώνοντας γύρω τους τούς ακροδεξιούς στην Ελλάδα. Ηρωοποιούν τέτοια ακροδεξιά στοιχεία όπως τον Μπελέρι, με σχέσεις με τη Χρυσή Αυγή και το ΜΑΒΗ, όπως έχει βγει στη δημοσιότητα [1] και [2] όπως και στην περίπτωση του Κατσίφα, που η ελληνική Βουλή τήρησε ενός λεπτού σιγή, για να σκορπίσουν το εθνικιστικό τους δηλητήριο, δεκαετίες τώρα, στα χωριά της μειονότητας και όπου υπάρχουν μειονοτικοί.


Το εθνικιστικό παραλήρημα που έχει ξεσπάσει με αφορμή τη σύλληψη του υποψηφίου Μπελέρι δυναμιτίζει τόσο τη συνύπαρξη των Αλβανών μεταναστών με την ελληνική κοινωνία, όσο και τη συνύπαρξη της ελληνικής μειονότητας με την αλβανική κοινωνία, συνολικά τη συνύπαρξη των δύο λαών και των δύο κρατών. Είναι άκρως απογοητευτικό και λυπηρό ότι, για άλλη μια φορά, όλο το πολιτικό φάσμα, από τον πρωθυπουργό, την αντιπολίτευση, όλα τα ΜΜΕ, δημιουργούν, με ελάχιστες εξαιρέσεις, ένα τέτοιο ακραίο κλίμα για ψηφοθηρικούς λόγους. Πρώτη και καλύτερη η ΕΡΤ, που θα περίμενε κανείς να έχει μια πιο σοβαρή στάση, μεταδίδει με απεσταλμένους της ανταποκριτές μία διαστρεβλωμένη εικόνα, όπως για παράδειγμα ένα ρεπορτάζ όπου η δημοσιογράφος περιέγραφε «μεγάλη συγκέντρωση κόσμου» στο εκλογικό κέντρο του Μπελέρι, ενώ η εικόνα επιβεβαίωνε καμιά δεκαριά ανθρώπους (!), αλλά και το ότι έχει μόνιμα μεταδόσεις από δημοσιογράφους και πολιτικούς παράγοντες της μειονότητας που είναι γνωστοί για το εθνικιστικό τους μένος.


Προσπαθώ να ενημερωθώ από τρίτες πηγές για μια πιο αντικειμενική, αξιόπιστη και έγκυρη ενημέρωση, όπως η αξιολόγηση για τις δημοτικές εκλογές στην Αλβανία από τους διεθνείς παρατηρητές του OSCE (Οργανισμός για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη), η οποία παρατηρεί τόσο τι πέτυχε σε αυτές τις εκλογές, όσο και σημεία προβληματισμού, όμως πουθενά δε μιλάει για παρέμβαση στις μειονοτικές περιοχές και για υπόθεση Μπελέρι [3].


Από τα ελληνικά δημοσιεύματα και τα δελτία ειδήσεων φαίνεται ότι ο Πρωθυπουργός της Αλβανίας και η Υπουργός Εξωτερικών κρατάνε χαμηλούς τόνους, και ούτε θέλουν να προκαλούν, ούτε τους συμφέρει να υπάρχει ένταση, είτε εντός της Αλβανίας, είτε μεταξύ των δύο κρατών. Ωστόσο τα προβλήματα στην Αλβανία που έχουν να κάνουν με την εκλογική διαδικασία, όπως εξαγορά ψήφων, το πολωμένο πολιτικό κλίμα μεταξύ των κομμάτων που διεκδικούν την εξουσία, και των ΜΜΕ που αυτά ελέγχουν, όπως και τα συμφέροντα της διαπλοκής και της διαφθοράς δεν είναι μειονοτικό ζήτημα, αλλά αφορά όλη την αλβανική κοινωνία, είτε Αλβανούς είτε ομογενείς.


Είναι τουλάχιστον κωμικοτραγικό «να σηκώνει το δάκτυλο» και να τραμπουκίζει η Ελλάδα την Αλβανία για το «σεβασμό των ευρωπαϊκών αξιών» ως προς τα δικαιώματα της μειονότητας, όταν η ίδια η Ελλάδα έχει τόσες καταδίκες από το ΕΔΔΑ για το ίδιο ζήτημα και δεν έχει επικυρώσει τη Σύμβαση – Πλαίσιο για την Προστασία των Εθνικών Μειονοτήτων [4], παρόλο που την έχει υπογράψει από το 1997. Η ίδια σύμβαση υπογράφηκε την Αλβανία το 1999 είναι σε ισχύ από το 2000.


Ο ελληνικός ιμπεριαλιστικός εθνικισμός, όταν η Αλβανική οικονομία είναι πάνω από 60% εξαρτημένη από ελληνικά τραπεζικά συμφέροντα, είναι ο βασικός παράγοντας που έχει συμβάλλει στην ανάδυση και ανάπτυξη του αλβανικού εθνικισμού. Τέτοιες ενέργειες ρίχνουν νερό στο μύλο των εθνικισμών και η πρόκληση της ύπαρξης του γειτονικού εθνικισμού είναι λόγος ύπαρξης και ενδυνάμωσης του εσωτερικού εθνικισμού.


Ευχαριστώ πραγματικά από καρδιάς Έλληνες δημοκράτες που αντιστέκονται όπως κάθε φορά σε αυτό το εθνικιστικό παραλήρημα γενναία και δημόσια – μέσω των social media – και παίρνουν θέση.


Χρειάζεται εδώ και τώρα η δημιουργία μιας αντίστασης και ψηφίσματα από Έλληνες και Αλβανούς, είτε εδώ είτε στην Αλβανία, ώστε να αποτρέψουμε τη διαμόρφωση, κάθε φορά, της εθνικιστικής έξαρσης σε μία κατάσταση που θα πληγώνει τις σχέσεις είτε εσωτερικά στην Ελλάδα, μεταξύ των Αλβανών μεταναστών και των Ελλήνων, είτε στην Αλβανία μεταξύ Αλβανών πολιτών και των ομογενών.


Ο Έλληνας πολίτης, ο Αλβανός μετανάστης, οι πολίτες στην Αλβανία, είτε Αλβανοί, είτε ομογενείς, υποφέρουν από τα ίδια προβλήματα που προκαλούνται από εσωτερικές πολιτικές και των δύο χωρών, από τις συγκρούσεις των συμφερόντων, τη διαπλοκή, και τη διαφθορά.

 ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ: 

[1] https://www.rizospastis.gr/story.do?id=3656752

[2]   https://www.iospress.gr/mikro2002/mikro20021005.htm

[3]   https://www.osce.org/odihr/elections/543564

[4]   https://www.coe.int/en/web/minorities/at-a-glance

Δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα Ε LA LIBERTA στις 17 Μαΐου 2023

Πέμπτη 6 Απριλίου 2023

Η 25η Μαρτίου ήταν πολιτική και όχι «εθνική» επανάσταση

 

Σε αντίθεση με τον κυρίαρχο εθνικιστικό μύθο, που θέλει γενικώς τους «Έλληνες» να ξεσηκώνονται κατά των «Τούρκων» συλλήβδην, και που δυστυχώς διαιωνίζεται στα σχολεία αναπαράγοντας μια δηλητηριώδη κουλτούρα για τη συνύπαρξη των δύο λαών, χρέος κάθε ανθρώπου που επιθυμεί τη χειραφέτηση και την ελευθερία είναι να ερμηνεύει ορθά τα γεγονότα, δηλαδή ενταγμένα μέσα στο σωστό ιστορικό και κοινωνικό πλαίσιο.

Έτσι, αν αποτινάξουμε από το μυαλό μας τη σκουριά της εθνικιστικής ανάγνωσης της Ιστορίας, που μάλιστα φτάνει μέχρι το σημείο να αποκρύπτει ακόμη και σήμερα το όνειδος ενός επονείδιστου εγκλήματος κατά της ανθρωπότητας που διέπραξαν οι ορδές του Κολοκοτρώνη, δηλ. τη «σφαγή της Τριπολιτσάς», θα διαπιστώσουμε ότι οι εξεγερμένοι βαλκανικοί λαοί αναζητούσαν την πραγμάτωση ενός οράματος πολιτικής αυτοδιάθεσης, που τότε ταυτιζόταν με την «πολιτειακή συγκρότηση» και εθεωρείτο προϋπόθεση για την κοινωνική απελευθέρωση ενός λαού. Δεν επιζητούσαν, δηλαδή, τη διαφυγή από μια απροσδιόριστη «σκλαβιά» στην οποία ήταν δήθεν υποδουλωμένη η καθημερινότητα τους, αφού ως γνωστόν στην πολυεθνική οθωμανική αυτοκρατορία υπήρχε πλήρης ελευθερία διδασκαλίας και ανάπτυξης θρησκευτικής και ευρύτερης πολιτισμικής συνείδησης, περιχαρακωμένης βεβαίως στα πλαίσια του «μιλιέτ», και έχοντας ως υποκείμενο της τις κοινότητες και όχι τα άτομα καθαυτά.

Συνεπώς ο ανικανοποίητος πόθος όλων των υπηκόων για εξέγερση και ριζική αλλαγή του ημιφεουδαρχικού συστήματος δεν στόχευε στην αντικατάσταση της ηγεσίας μιας χώρας από μια άλλη που θα προέρχεται από άτομα της «εθνικής ομάδας» των εξεγερμένων. Κάτι τέτοιο δεν θα είχε κανένα νόημα, δεδομένου ότι αρκετοί Ρωμιοί Φαναριώτες συμμετείχαν ενεργά στη διαχείριση της εξουσίας στο πλευρό του σουλτάνου την ίδια στιγμή που εκατομμύρια Τούρκοι υφίσταντο την ίδια πολιτική περιθωριοποίηση με τους Ρωμιούς, μη έχοντας ούτε πρόσβαση στα κέντρα εξουσίας ούτε φυσικά δικαίωμα ψήφου. Ο πολυεθνικός ξεσηκωμός αποσκοπούσε κυρίως στην επίτευξη ενός περιζήτητου (και «εθνικά ουδέτερου») αγαθού που τα μεταγενέστερα δυτικά συντάγματα αποκάλεσαν εύστοχα «λαϊκή κυριαρχία» («Βουλγάροι και Αρβανήτες, Αρμένιοι και Ρωμιοί, Αράπηδες και άσπροι, με μια κοινήν ορμή»).

Το αίτημα του ’21 ήταν η πολιτική ελευθερία ως δυνατότητα αυτοδιακυβέρνησης δίχως ετεροκαθορισμό από τη σουλτανική εξουσία, και όχι η εν στενή έννοια «εθνική απελευθέρωση», αφού η οθωμανική αυτοκρατορία δεν ήταν δομημένη πάνω σε ένα σύστημα διακρίσεων λόγω εθνικότητας. Οι εξαιρέσεις σε αυτό τον κανόνα αφορούσαν μάλλον ζήλο, διαφθορά ή αυταρχισμό συγκεκριμένων εκπροσώπων της εξουσίας παρά το δομικό προφίλ του ίδιου του μοντέλου διακυβέρνησης. Επιπλέον, οι Ρωμιοί άρχισαν να σφυρηλατούν συνείδηση αυτοπροσδιορισμού τους ως οντότητας που επιθυμεί τη δική της «πολιτειακή συγκρότηση» (με βάση τις νέες αξίες της ανερχόμενης αστικής τάξης) μόνο κατά τη διάρκεια των χρόνων του αγώνα, καθώς πρωτύτερα υπήρχαν απλώς διαφορές λόγω θρησκεύματος και γλώσσας, πράγμα σύνηθες και αδιάφορο μέσα στις αχανείς εκτάσεις της εποχής.

Άλλωστε, επί φεουδαρχίας το «έθνος» θεωρούνταν ως στοιχείο που «ενώνει» τους «από κάτω» συμβάλλοντας στην ανατροπή παρωχημένων θεσμών. Έπρεπε να κυλήσουν μερικές δεκαετίες για να γίνει αντιληπτό το δηλητηριώδες περιεχόμενο που φωλιάζει μέσα σε έναν τέτοιο φαντασιακό όρο. Επομένως, το αίτημα για πολιτική ελευθερία, αποσυνδεδεμένο πλήρως από γελοίες ερμηνείες περί «εθνεγερσίας» (λες και ήταν στο ψυγείο ένα «έθνος» και κάποιος άνοιξε την πόρτα), είναι το μοναδικό στοιχείο που πρέπει να συγκρατήσει η αριστερά, προκειμένου να αντιπαρατεθεί στις σύγχρονες απόπειρες κατάλυσης της λαϊκής κυριαρχίας μέσω επιβολής δημοσιονομικής δικτατορίας από ανεξέλεγκτα θεσμικά κέντρα, που απειλούν κοινωνικές κατακτήσεις χωρίς οι λαοί να έχουν δυνατότητα να πάρουν πολιτικές αποφάσεις για θέματα που τους αφορούν. Όμως τα κέντρα αυτά είναι επικίνδυνα και αυταρχικά όχι επειδή είναι «αλλογενή» και «ξένα», αλλά επειδή είναι καπιταλιστικά.

Δημοσιεύτηκε στην ειδησεογραφική ιστοσελίδα Radikal στις 24 Μαρτίου 2023. 

Πέμπτη 2 Φεβρουαρίου 2023

Δέκα χρόνια από την αποτυχημένη τελικά εθνικιστική επίθεση εναντίον του τότε μέλους της Ε.Ε.Δ.Α. Νάσου Θεοδωρίδη για το ζήτημα των Ιμίων/Καρντάκ

ANAKOINΩΣΗ ΤΗΣ ΑΝΤΙΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ

Πέρασαν ήδη 10 χρόνια από την εποχή που το πολιτικό σύστημα της χώρας είχε προσπαθήσει να εξοντώσει πολιτικά το Νάσο Θεοδωρίδη, αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά ότι αιρετικές απόψεις σε τομείς όπως τα λεγόμενα εθνικά θέματα δεν μπορούν να γίνουν ανεκτές στην Ελλάδα και όσοι τις εκφράζουν θα πρέπει να διαπομπεύονται.

Μόλις ο Νάσος Θεοδωρίδης, στέλεχος του Τομέα Δικαιωμάτων τότε του ΣΥΡΙΖΑ και εκπρόσωπος του κόμματος στην κρατική Εθνική Επιτροπή Δικαιωμάτων (ΕΕΔΑ) έγραψε ανάρτηση με αφορμή την επέτειο των Ιμίων/ Καρντάκ, ένα λυσσασμένο τσουνάμι εθνικιστικών αντιδράσεων ξέσπασε εναντίον του.

Πρώτη και καλύτερη η Ν.Δ. έβγαλε δελτίο Τύπου με το οποίο καλούσε τον Τσίπρα να πάρει θέση για τις "εθνοπροδοτικές" απόψεις του Νάσου Θεοδωρίδη. Φοβισμένος ο τότε αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης μην τυχόν και χάσει ψηφαλάκια που θα του στερήσουν την καρέκλα της εξουσίας στην οποία πλησίαζε καλπάζοντας εκείνη την εποχή, με μια κατάπτυστη ανακοίνωση που υπέγραφε ο Πάνος Σκουρλέτης, εκπρόσωπος Τύπου, δήλωνε ότι εφεξής ο Νάσος Θεοδωρίδης δεν μπορεί να εκπροσωπεί το κόμμα στην Εθνική Επιτροπή.

Για να γίνει αντιληπτή η πραξικοπηματική αυτή ενέργεια του ΣΥΡΙΖΑ, θα πρέπει να τονιστεί ότι η Εθνική Επιτροπή Δικαιωμάτων δεν έχει καμία αρμοδιότητα σε θέματα εξωτερικής πολιτικής και ασχολείται μόνο με ζητήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Οπότε δια της κίνησης αυτής απαξιωνόταν η προσφορά του Νάσου Θεοδωρίδη σε έναν τομέα στον οποίον ακόμη και οι χειρότερο εχθροί του δεν μπορούν να αρνηθούν ότι είχε συνεισφέρει αποτελεσματικά΄.

Τα πράγματα όμως δεν εξελίχθηκαν όπως τα είχε σκεφτεί η γραφειοκρατία της Κουμουνδούρου. Ένα κύμα υποστήριξης του Νάσου Θεοδωρίδη - εντός και εκτός ΣΥΡΙΖΑ- είχε ως αποτέλεσμα η συντριπτική πλειονότητα των μελών του Τομέα Δικαιωμάτων του κόμματος να μην κάνει αποδεκτή την απόφαση του Προέδρου και να αρνηθεί να προτείνει άλλο όνομα για αντικατάσταση του Νάσου Θεοδωρίδη, γεγονός που προκάλεσε και την οργή του μετέπειτα προέδρου της Βουλής Νίκου Βούτση, η οποία έγινε ακόμη μεγαλύτερη όταν ο Νάσος Θεοδωρίδης αρνήθηκε να τον συναντήσει, καθώς ήταν σίγουρο ότι ετοιμαζόταν μπούλινγκ εναντίον του, δηλώνοντας μάλιστα "εγώ δεν θα διευκολύνω τον Τσίπρα, παραιτούμενος". Το αποτέλεσμα ήταν ότι το πραξικόπημα δεν πέρασε και ότι μέχρι τη λήξη της θητείας του στην ΕΕΔΑ ο Νάσος Θεοδωρίδης παρέμεινε στη θέση του, γεγονός που αποδεικνύει τη μεγάλη εμπιστοσύνη που είχε προς το πρόσωπο του ένα τεράστιο στελεχιακό αλλά και επιστημονικό δυναμικό.

Γι’ αυτό, τον Ιούλιο του 2013, σε νέα ανακοίνωση της η ΝΔ αναφέρει ότι ο κ. Θεοδωρίδης συνεχίζει να αρθρογραφεί σε «κομματική εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ» υπογράφοντας με την ιδιότητα «η οποία του έχει δήθεν στερηθεί από τον αρχηγό και φίλο του Αλέξη Τσίπρα ο οποίος τον διόρισε στην Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων με προσωπική του υπογραφή». «Υποτίθεται ότι ο κ. Τσίπρας τον έχει αποπέμψει από το Τμήμα Δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ, επειδή “οι προσωπικές του απόψεις δεν απηχούν τις συλλογικές απόψεις του ΣΥΡΙΖΑ”. Οι απόψεις του κ. Θεοδωρίδη δεν είναι προσωπικές αλλά του ΣΥΡΙΖΑ», σημειώνει στην ανακοίνωσή της η ΝΔ και αναφέρει συγκεκριμένες τοποθετήσεις του αρθρογράφου για μία σειρά από θέματα.

 «Ο υπέρμαχος των κουκουλοφόρων που έκαιγαν την Αθήνα και των καταλήψεων του τύπου «Βίλα Αμαλία», ο «διανοούμενος» που αποκαλεί «εθνικιστικό μύθο» την Επανάσταση του 1821 και κατηγορεί τους Πόντιους πως οι ίδιοι προκάλεσαν τη γενοκτονία τους, ο «διεθνιστής» που «χαρίζει» τα Ίμια στους Τούρκους αποκαλώντας τα «Καρντάκ» και ζητά να χρησιμοποιείται η «μακεδονική» γλώσσα στα ελληνικά δικαστήρια, ο «ιδεολόγος» που φωτογραφίζεται υπερήφανα με αφίσες που απαιτούν αναγνώριση της «μακεδονικής» και «τουρκικής» μειονότητας, ο Νάσος Θεοδωρίδης, συνεχίζει να αρθρογραφεί στην Αυγή», υπογραμμίζει η ΝΔ.

Τελικά, ο Νάσος Θεοδωρίδης έφυγε αυτοβούλως (μαζί με πολύ κόσμο) από το συγκεκριμένο κόμμα το 2015, όταν το τελευταίο ψήφισε το τρίτο μνημόνιο, καταπατώντας κάθε αρχές και αξίες στις οποίες είχε οικοδομηθεί ως πολιτικός οργανισμός.

Το συμπέρασμα είναι ότι η ανάγκη για αγώνα ενάντια στον εθνικισμό μπορεί να προκύψει ανά πάσα στιγμή στην καθημερινότητα του βίου μας, και πρέπει να είμαστε έτοιμοι να τον δώσουμε με σθεναρό τρόπο, πείσμα, επιμονή και αφοσίωση στα πιστεύω μας.

ΟΙ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΝΑΣΟΥ ΘΕΟΔΩΡΙΔΗ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΩΝ ΙΜΙΩΝ / ΚΑΡΝΤΑΚ :

Το 1947 παραχωρήθηκαν στην Ελλάδα τα 13 μεγαλύτερα νησιά των Δωδεκανήσων τα οποία αναφέρονται ονομαστικά και το Καστελόριζο, «των κατεχομένων νυν υπό της Ιταλίας και (μόνο) των νησίδων των εξ αυτών ΕΞΑΡΤΩΜΕΝΩΝ». Όμως είναι αδιευκρίνιστο το καθεστώς σε μια σειρά βραχονησίδες από τις 270 που υπάρχουν στην περιοχή, και κυρίως όσες βρίσκονται ανάμεσα στα μεγάλα νησιά της Δωδεκανήσου και στην απέναντι ακτή. Τα Ίμια/ Καρντάκ είναι μια τέτοια περίπτωση καθώς βρίσκονται στο όριο της Συνθήκης. Απέχουν από τα τούρκικα παράλια 3,65 μίλια  Από την άλλη απέχουν 5,5 μίλα από την Κάλυμνο ώστε δεν μπορούν να θεωρούνται ΑΥΤΟΜΑΤΩΣ «εξαρτώμενες» ή «παρακείμενες» βραχονησίδες.

H Συνθήκη της Λωζάνης παραχωρεί στην Ελλάδα πολύ αόριστα ΜΟΝΟ τις νησίδες που είναι «παρακείμενες» στα ρητά κατονομαζόμενα μεγάλα νησιά. Η ασάφεια ήταν ενδεικτική. Τότε καμιά χώρα δεν ενδιαφερόταν για ξερόβραχα. Οι έννοιες της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ προέκυψαν πολύ αργότερα (1957, 1982). Εύγλωττη είναι η περίπτωση των Ιμίων / Καρντάκ, δηλαδή δυο βράχων που τον χειμώνα βρέχονται ολόκληροι από τα κύματα. Δεν μπορούν να συντηρήσουν ανθρώπινη ζωή και δεν κατονομάζονται ρητά σε καμία συνθήκη (εκτός από το ιταλοτουρκικό Πρωτόκολλο του 1932, που όμως δεν επικυρώθηκε ποτέ). Ακριβώς επειδή δεν ενδιέφεραν κανέναν μέχρι το 1995. Για του λόγου το αληθές, ελληνικός νόμος του 1957 παραχωρούσε όλες τις γειτονικές βραχονησίδες στο δήμο της Καλύμνου χωρίς να αναφέρεται καθόλου στα Ίμια.

Στην περίπτωση των Ιμίων/Καρντάκ έχουμε τον ΑΠΟΛΥΤΟ ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟ ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ...Διότι το να λογίζεται ως «εθνικό έδαφος» ένα κομμάτι γης που δεν πάτησε ποτέ του άνθρωπος παρά μόνο ψάρια και γλάροι είναι τόσο παράλογο που καταντά γελοίο. Διότι η κάθε χώρα είναι σε τελική ανάλυση ένα σύνολο ανθρώπων. Εκτός βεβαίως, αν κάποιος ταυτίζει το εθνικό δίκαιο με τις ΑΟΖ και τις μπίζνες του Λάτση, του Βαρδινογιάννη και του Μπόμπολα. Τότε όμως να αφήσει κάτω τις σημαίες και να πάει να σηκώσει στα Ίμια τις φωτογραφίες των Ελλήνων καπιταλιστών και να κάτσει να τις υπερασπίσει όπως μπορεί και από όποιους θέλει.

Πρέπει να σταματήσουν εδώ και τώρα οι αναχαιτίσεις αεροπλάνων που κοστίζουν ζωές και χρήμα, να απεμποληθεί η παράλογη αξίωση της επέκτασης της αιγιαλίτιδας ζώνης στα 12 μίλια και να ξεκινήσουν απευθείας διαπραγματεύσεις για όλα τα ζητήματα ώστε να λυθούν οι διαφορές με συμβιβασμούς και αμοιβαίες υποχωρήσεις.

Κατά τη γνώμη μου, η κρίση στα Ίμια / Καρντάκ δεν έπεσε από τον ουρανό εκείνη τη νύχτα...Ήταν αποτέλεσμα της φιλοπόλεμης τακτικής του Έλληνα υπουργού Αρσένη και του ναυάρχου Λυμπέρη.....Και σε κάθε περίπτωση, ΚΑΛΩΣ δεν έγινε πόλεμος τότε...Δεν υπάρχει καλός και κακός πόλεμος...Όλοι οι πόλεμοι είναι κακοί γιατί έχουν τραγικές συνέπειες....Υπάρχουν άλλες μη βίαιες μέθοδοι αντίστασης....Άρα, ήρωες δεν είναι όσοι σκοτώθηκαν εκεί, αλλά όσοι αρνούνται να συμμετέχουν σε κάθε πόλεμο....Από το διαίρει και βασίλευε της ελληνικής και τουρκικής άρχουσας τάξης, και του δυτικού ιμπεριαλισμού, χαμένοι είναι οι εργαζόμενοι, είτε Έλληνες είτε Tούρκοι, που δεν έχουν τίποτε να χωρίσουν αναμεταξύ τους.

 Τα σχετικά  links από δημοσιεύματα των ΜΜΕ.

https://www.iefimerida.gr/news/89602/%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%BF-%CE%BD%CE%AC%CF%83%CF%83%CE%BF%CF%82-%CE%B8%CE%B5%CE%BF%CE%B4%CF%89%CF%81%CE%AF%CE%B4%CE%B7%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%AD%CE%BB%CE%B5%CF%87%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%83%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%B6%CE%B1-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%BB%CE%AD%CE%B5%CE%B9-%CF%8C%CF%84%CE%B9-%CF%84%CE%B1-%CE%B9%CE%BC%CE%B9%CE%B1-%CE%BB%CE%AD%CE%B3%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%B9-%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%BD%CF%84%CE%AC%CE%BA

https://www.capital.gr/epikairotita/1725253/stelexos-tou-suriza-apokalei-ta-imia-karntak

https://www.protothema.gr/politics/article/255617/o-tsipras-kathairese-ton-theodoridh-giati-apokalese-ta-imia-karntak/

https://www.news247.gr/politiki/minyma-tsipra-paythike-o-nasos-theodoridis-epeidi-apokalese-ta-imia-karntak.6192406.html

https://thecaller.gr/callers-choice/tsipras-theodoridis/

https://www.kathimerini.gr/politics/44954/nd-o-k-tsipras-eipe-psemata-gia-ti-diagrafi-toy-nasoy-theodoridi/



Πέμπτη 26 Ιανουαρίου 2023

Εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας με άλλοθι τον εθνικισμό











Του Φίλιππα Κυρίτση

     Όταν στα παιδικά μου χρόνια, εφαρμόζοντας το ελληνικό Σύνταγμα[i], άρχισαν στο σχολείο την πλύση εγκεφάλου μου για να μισήσω τους Τούρκους και να πιστέψω σαν χριστιανός στην μετά θάνατο ζωή, δεν μπορούσα να φανταστώ ότι ήθελαν να με κάνουν έναν θρησκόληπτο εγκληματία, που θα δικιολογούσε κάθε είδους έγκλημα ενάντια στους αλλόθρησκους κατοίκους της γειτονικής μας χώρας από το στρατό, την αστυνομία, τον Λιμενικό Σώμα και την Αεροπορία, και θα ήταν πρόθυμος να σκοτώσει όσο περισσότερους και περισσότερες από αυτούς μπορούσε, αν σαν στρατιώτη τον διατάζανε να το κάνει οι αξιωματικοί του.

     Όταν μεγάλωσα και το συνειδητοποίησα αυτό, με συνέπεια, εκτός από το να πάψω να πιστεύω στην μετά τον θάνατο ζωή, να αρνηθώ κάθε είδους στράτευση σαν ολικός αρνητής στράτευσης[ii], δεν μπορούσα με τίποτα να φανταστώ ότι σαν Τούρκοι εισβολείς θα αντιμετωπιζόντουσαν όλοι οι πρόσφυγες, άντρες, γυναίκες και παιδιά, οι οποίοι θα επιχειρούσαν να διασχίσουν τα χερσαία και θαλάσσια σύνορα της Ελλάδας με την Τουρκία. Γεγονός που θα είχε σαν επακόλουθο τις επαναπροωθήσεις, τις ληστείες και τις δολοφονίες τους, όπως έχουν επανειλημμένως καταγγείλει όσοι επέζησαν από αυτούς, και έχουν καταγράψει και σε βίντεο, τα οποία έχουν δημοσιοποιήσει Μη Κυβερνητικές διεθνείς Οργανώσεις, όπως η Aegean Boat Report[iii] και άλλες. Επαναπροωθήσεις, που για πολλά παιδιά, γυναίκες και άντρες καταλήγουν στον θάνατο, τις οποίες έχει παραδεχτεί και η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Καταπολέμησης της Απάτης (OLAF) στην σχετική έκθεσή της για τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Συνοριοφυλακής και Ακτοφυλακής (FRONTEX)[iv].

     Οι ληστείες, οι δολοφονίες και οι θάνατοι κατά τις επαναπροωθήσεις αυτές[v], που δικαίως έχουν χαρακτηριστεί από τον  Έλληνα ακτιβιστή υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των προσφύγων Ιάσωνα Αποστολόπουλο[vi] σαν εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας[vii], αποδίδονται στους γείτονες μας Τούρκους όχι μόνο από την ελληνική κυβέρνηση αλλά και από την πλειοψηφία των Ελλήνων, που «καταπίνουν αμάσητο» ό,τι τους σερβίρουν τα ελληνικά Μ.Μ.Ε. Μάλιστα η κυβέρνηση στο ζήτημα των προσφύγων φτάνει στο βαθμό να χαρακτηρίζει τους πρόσφυγες σαν απειλή για την ασφάλεια της χώρας[viii] ενώ η αξιωματική αντιπολίτευση, για να μην μείνει πίσω στις εθνικιστικές «κορώνες», κατηγορεί ευθέως την Τουρκία ότι τους «εργαλειοποιεί» προς το συμφέρον της ζημιώνοντας όχι μόνο την Ελλάδα αλλά και όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση![ix] Αυτή η καλλιέργεια του μίσους απέναντι στην Τουρκία από την κυβέρνηση και την αντιπολίτευση βρίσκει τόσο κατάλληλο έδαφος στα μυαλά των Ελλήνων, που έχουν ήδη υποστεί πλύση εγκεφάλου στα σχολεία όπως επιτάσσει το Σύνταγμα ακόμα και σήμερα[x], που είναι πρόθυμοι να δεχτούν και να δικαιολογήσουν οποιοδήποτε έγκλημα διαπράττεται ενάντια στους πρόσφυγες στα σύνορα, ακόμα και αν αυτό γίνεται από εθελοντές και όχι από ενστόλους[xi], όπως απέδειξε η πανελλήνια κινητοποίηση ενάντια στους πρόσφυγες που βρέθηκαν στα σύνορα του Έβρου το 2020.

     Παράλληλα, με πρόσχημα τους πρόσφυγες, συνεχίζεται η τρομοκρατία κατά της τουρκικής μειονότητας της Ελλάδας, όπως απέδειξαν οι στρατιωτικές ασκήσεις του ελληνικού στρατού σε χωριά της τουρκικής μειονότητας[xii], που υποτίθεται αποσκοπούν στην εξεύρεση λαθρομεταναστών, οι οποίοι έχουν εισχωρήσει στην Ελλάδα.

     Τι κι αν οι καταγγελίες για τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που διαπράττει η Ελλάδα βγαίνουν στη δημοσιότητα από πολλά έγκυρα ειδησεογραφικά μέσα του εξωτερικού; Τι κι αν ακούγονται δια στόματος του προέδρου της Τουρκίας από το βήμα της Συνέλευσης του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών[xiii]; Τι κι αν οι σοβαρές εκθέσεις οι σχετικές με το προσφυγικό ζήτημα διαψεύδουν την χρησιμότητα και την αποτελεσματικότητα της αντιμεταναστευτικής πολιτικής[xiv];  Η πλειοψηφία των Ελλήνων, ποτισμένη μέχρι το κόκκαλο από την μικρή ηλικία με το δηλητήριο του εθνικισμού, αντιμετωπίζει τις καταγγελίες αυτές σαν τουρκική προπαγάνδα κατά της Ελλάδας. Μάλιστα η ελληνική κυβέρνηση, πέρα από τέτοιους χαρακτηρισμούς που αποδίδει στις καταγγελίες των εγκλημάτων κατά προσφύγων, προσπαθεί να ποινικοποιήσει κατά το δυνατόν, οποιονδήποτε αποκαλύπτει αυτά τα εγκλήματα, όπως η Aegean Boat Report[xv], όπως έχει ποινικοποιήσει οποιονδήποτε διασώζει πρόσφυγες από τον θάνατο στο Αιγαίο, με συνέπεια η ζωή των προσφύγων να εξαρτάται απόλυτα από το Λιμενικό Σώμα και τις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις.

     Και όμως,  οι πρόσφυγες θα έπρεπε να έχουν την δυνατότητα να ταξιδεύουν σαν απλοί ταξιδιώτες νόμιμα στην Ελλάδα, όπου θα μπορούσαν να υποβάλουν αίτηση ασύλου, εξασφαλίζοντας τις απαραίτητες βίζες από τα προξενεία της Ελλάδας στις χώρες τους[xvi], χωρίς να αναγκάζονται να επιβιβάζονται σε ανασφαλή πλοιάρια (σκυλοπνίχτες[xvii], όπως τα λέγανε παλιά) και αν δεν πνίγονται από τα κύματα να συλλαμβάνονται από την ελληνική ακτοφυλακή και να επαναπροωθούνται, με συνέπεια τον θάνατο αρκετών από αυτούς. Το νόμιμο αυτό δικαίωμά τους έχει ουσιαστικά καταργήσει η Ευρωπαϊκή Ένωση με οδηγίες της προς τα κράτη-μέλη της, αναλαμβάνοντας έτσι άμεσα την ευθύνη για τις δεκάδες χιλιάδες θανάτους προσφύγων που επιχειρούν να φτάσουν στα σύνορά της και να ζητήσουν άσυλο, το οποίο δικαιούνται με βάση την Σύμβαση περί του καθεστώτος των προσφύγων[xviii] (Γενεύη 1951).       

     Ποιο κόμμα ή Μ.Μ.Ε. όμως εστιάζει σε αυτήν την παράμετρο του δράματος των προσφύγων; Ποιο κόμμα ή Μ.Μ.Ε. απαιτεί από την κυβέρνηση να χορηγεί βίζα στους πρόσφυγες για να μην γεμίζει το Αιγαίο και ο ποταμός Έβρος επιπλέοντα πτώματα; Όλα αυτά τα κοράκια επιδίδονται συστηματικά στο να κατηγορούν όσους εξασφαλίζουν επ’ αμοιβή ταξίδι στους πρόσφυγες προς την Ελλάδα σαν «δουλεμπόρους» και να κάνουν τα στραβά μάτια, όταν αυτοί σκοτώνονται κατά την καταδίωξή τους από την αστυνομία, την συνοριοφυλακή και την ακτοφυλακή ή καταδικάζονται σε εκατοντάδες χρόνια φυλακή με αστήρικτες και αναπόδεικτες κατηγορίες.

     Ποιο από τα κοράκια αυτά θα βγει ποτέ να κατηγορήσει όχι τους «δουλεμπόρους» αλλά τους Έλληνες που συγκεντρώνουν αμύθητα πλούτη από τις μίζες για τις αγορές πολεμικών αεροπλάνων, πλοίων, τεθωρακισμένων, οπλικών συστημάτων κλπ. Αγορές που έχουν σαν άλλοθι τον κίνδυνο από την Τουρκία; Κίνδυνο που έχει επιβληθεί στους Έλληνες με την εθνικιστική και θρησκευτική πλύση εγκεφάλου που υφίστανται από την παιδική τους ηλικία; Και φτάνουμε στην κατάντια μέχρι και η τελευταία «κυρά Κατίνα» της Ελλάδας να φοβάται ότι «Η Τουρκία θα πάρει τα νησιά μας»; Άλλωστε από που και ως που τα νησιά αυτά ανήκουν στην κάθε κυρά Κατίνα και στον κάθε Ελληνάρα; Ωνάσηδες ή Νιάρχοι[xix] είναι για να έχουν δικά τους ολόκληρα νησιά;

     Ή μήπως οι μίζες από τις αγορές πολεμικού υλικού είναι κάτι άγνωστο στην Ελλάδα, όταν ακόμα και στην φυλακή για πολύ καιρό έχουν οδηγηθεί ολόκληροι υπουργοί Εθνικής Άμυνας σαν τον Τσοχατζόπουλο[xx] και τον Παπαντωνίου[xxi]; Και δεν μπορεί να ισχυριστεί κανείς ότι μόνο η δική τους υπογραφή απαιτούνταν για τις συμβάσεις αγοράς πολεμικού υλικού και κανένας άλλος στρατιωτικός ή πολιτικός υπάλληλος του υπουργείου Εθνικής Άμυνας δεν χρειαζόταν να αναμιχθεί στην κατάρτιση και την υπογραφή αυτών των συμβάσεων. Ούτε στέκει λογικά ο ισχυρισμός ότι μετά από την φυλάκιση των δύο αυτών υπουργών, οι ένοπλες δυνάμεις της Ελλάδας έγιναν «όμορφος κόσμος, ηθικός, αγγελικά πλασμένος» και δεν υπήρξε ξανά υπόθεση χρηματισμού υπαλλήλων του υπουργείου Εθνικής Άμυνας από πολυεθνικές εταιρίες κατασκευής όπλων για κατάρτιση συμβάσεων με αυτές και όχι με άλλες. Ιδιαίτερα όταν οι ένοπλες δυνάμεις είναι πολύ πιο ανεξέλεγκτες και στεγανές απέναντι στην δημοσιότητα από οποιαδήποτε άλλη κρατική υπηρεσία, η οποία κάθε τόσο καταγγέλλεται για ατασθαλίες πολλών εκατομμυρίων κατά την συνεργασία της με πολυεθνικές, όπως π.χ. η Siemens και η Νovartis.

     Αλλά ακόμα και αν ο εθνικισμός απέναντι στην Τουρκία ήταν ειλικρινής και αποσκοπούσε να βλάψει την Τουρκία, δεν θα ωφελούσε την ενίσχυση του πολεμικού της οπλοστασίου και την ισχυροποίηση της παρουσίας των στρατιωτικών στην πολιτική και οικονομική ζωή της. Γιατί πού αλλού, αν όχι στην ενίσχυση του πολεμικού της οπλοστασίου και στην ισχυροποίηση της παρουσίας των στρατιωτικών στην πολιτική και οικονομική της ζωή, δεν οδηγεί η επιθετική πολιτική της Ελλάδας προς την Τουρκία με τον έλεγχο του FIR Αθηνών (Flight Information Region - Περιοχή Πληροφοριών Πτήσεων Αθηνών), τον οποίο η Ελλάδα αντιμετωπίζει σαν εθνικό εναέριο χώρο της[xxii]; Όταν ακόμη και ο εθνικός εναέριος χώρος της Ελλάδας επεκτείνεται κατά τέσσερα μίλια πέρα από τον εθνικό θαλάσσιο χώρο της που εκτείνεται στα έξι μίλια; Και επιμένει σε αυτήν την πολιτική ακόμα και όταν η Τουρκία έχει επανειλημμένως δηλώσει ότι αμφισβητεί την πρόθεση της Ελλάδας να επεκτείνει τον εθνικό θαλάσσιο χώρο της στα 12 μίλια και ότι θεωρεί μια τέτοια επέκταση αιτία κήρυξης πολέμου προς την Ελλάδα; Μήπως η παραβίαση των διεθνών συνθηκών της Λωζάνης του 1923 και των Παρισίων του 1947 που αφορούν τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου, στην οποία έχει προχωρήσει η Ελλάδα μετά το 1960 με τον εξοπλισμό τους με βαρύ πολεμικό υλικό, όπως τεθωρακισμένα κλπ. δεν αποτελεί επιθετική πολιτική προς την Τουρκία που ενισχύει, όπως και οι προηγούμενες επιθετικές πολιτικές της Ελλάδας,  τις στρατιωτικές δαπάνες της και κατά συνέπεια και τον παράνομο πλουτισμό, όσων Τούρκων στρατιωτικών ή πολιτικών υπαλλήλων σχετίζονται με αυτές; Ή μήπως οι ένοπλες δυνάμεις της Τουρκίας είναι σαν της Ελλάδας «όμορφος κόσμος, ηθικός, αγγελικά πλασμένος»; Άλλο που δεν θέλουν, όσοι από τους Τούρκους στρατιωτικούς και πολιτικούς καταπιάνονται με τις στρατιωτικές δαπάνες, από το να ακούν τις επιθετικές προς την Τουρκία διακηρύξεις της Ελλάδας και να βλέπουν να εφαρμόζεται η επιθετική της πολιτική, όπως γίνεται και με τις αναχαιτίσεις των τουρκικών μαχητικών αεροπλάνων από τον διεθνή εναέριο χώρο που έχει σφετεριστεί η Ελλάδα, υπάγοντάς τον στον FIR Αθηνών. Γι’ αυτό και προσπαθούν να τις προκαλούν κάνοντας εμπρηστικές δηλώσεις που εμπεριέχουν το στοιχείο της απειλής πολέμου με αιτία τον εξοπλισμό των νησιών του ανατολικού Αιγαίου, την επέκταση του εθνικού θαλάσσιου χώρου της Ελλάδας στα 12 μίλια, το καθεστώς των ακατοίκητων βραχονησίδων κοντά στα τουρκικά παράλια κλπ. Έτσι πλουτίζουν και αυτοί από τις μίζες, όπως οι ομόλογοί τους στην Ελλάδα. Πέρα από το ότι πλουτίζουν και από την εξαιρετικά ανεπτυγμένη πολεμική βιομηχανία της Τουρκίας, στην οποία εμπλέκονται άμεσα ή έμμεσα.

     Και όσον αφορά τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου, ο πραγματικός εχθρός των κατοίκων τους δεν είναι ούτε ο τουρκικός στρατός που βρίσκεται στα τουρκικά παράλια, δηλ. σε έδαφος της χώρας του, ούτε οι πρόσφυγες που προσπαθούν να φθάσουν σε αυτά τα νησιά για να σωθούν από τους πολέμους και τις επαναστάσεις ή τις συνέπειές τους, και οι περισσότεροι επαναπροωθούνται παράνομα, αν δεν πνιγούν με τους «σκυλοπνίχτες»[xxiii]. Ο πραγματικός εχθρός των νησιών αυτών είναι ο ελληνικός στρατός, που σαν δύναμη κατοχής επιβάλλει τους όρους του στην οικονομική και πολιτική ζωή τους, και οι διάφοροι ένστολοι που σκοπός τους είναι η επαναπροώθηση των προσφύγων ή η φυλάκισή τους σε τεράστιες υπερσύγχρονες φυλακές, που κατ’ ευφημισμό τις αποκαλούν «κέντρα κράτησης». Γιατί αυτοί, με τα τεράστια ποσά που εισπράττουν από την Ευρωπαϊκή Ένωση μέσω του ελληνικού κράτους, κυριαρχούν πολιτικά και οικονομικά στα νησιά και καθιστούν, όσους νησιώτες δεν έχουν σαν επάγγελμα την καταδίωξη και την φυλάκιση των προσφύγων, υποχείριά τους κατ’ ανάγκη. Οι άκρα δεξιά και ο φασισμός που πρωταγωνιστούν στις διώξεις και στις φυλακίσεις των προσφύγων θεριεύουν, εξαγοράζοντας ή τρομοκρατώντας όσους θα μπορούσαν να τους αντιπαρατεθούν, και η ζωή στα νησιά αυτά εξαρτάται από τις διαθέσεις της αλητείας, η οποία συνήθως επανδρώνει την άκρα δεξιά και τον φασισμό. Οι ίδιοι οι κάτοικοι των νησιών αυτών, οι οποίοι δεν πληρώνονται για τον ρόλο του «χωροφύλακα της Ευρώπης», έχουν επανειλημμένα κινητοποιηθεί ενάντια στην μετατροπή των νησιών τους σε νησιά-φυλακές προσφύγων, εξαιτίας της κατασκευής τεράστιων «κέντρων κράτησης» σε αυτά, και εξαιτίας της απαγόρευσης στους πρόσφυγες να φύγουν από τα νησιά και να έλθουν στην κεντρική, βόρεια, νότια και δυτική Ελλάδα. Οι κινητοποιήσεις τους αντιμετωπίστηκαν με την ωμή βία της αστυνομίας που στάλθηκε εκεί από όλη την υπόλοιπη Ελλάδα. Και τώρα βλέπουν ανήμποροι να αντιδράσουν, λόγω της ποινικοποίησης της αλληλεγγύης προς τους πρόσφυγες, στις ακτές τους να ξεβράζονται πτώματα γυναικών, παιδιών και αντρών, που δεν έφταιξαν σε τίποτα, στις θάλασσες τους να επιπλέουν πτώματα και οι κάθε είδους ακροδεξιοί και φασίστες να θησαυρίζουν και να έχουν το πάνω χέρι στις τοπικές κοινωνίες. Μάλιστα τα νησιά αυτά να αποκτούν τόσο κακή φήμη διεθνώς, όπως π.χ. η Λέσβος εξαιτίας του «κέντρου κράτησης» της Μόριας[xxiv], που αυτοί από το εξωτερικό που τα επισκέπτονται σαν τουρίστες να είναι τόσο σκληροί και αδιάφοροι προς τον ανθρώπινο πόνο, τόσο παχύδερμα, όσο αυτοί που κάνουν διακοπές στις χώρες με στρατιωτικές δικτατορίες που βασανίζουν και σκοτώνουν τους λαούς τους. Σίγουρα, όσοι ασχολήθηκαν και ασχολούνται με τον τουρισμό σε αυτά τα νησιά, θα νοσταλγούν την εποχή που αυτά δεν χρησιμοποιούνταν σαν φυλακές μεταναστών και η ακτοφυλακή δεν οδηγούσε στον θάνατο τόσους αθώους με την απαγόρευση να ταξιδεύσουν νόμιμα στα νησιά ή με τις επαναπροωθήσεις τους. Αν και έχω επισκεφθεί όλες τις περιφέρειες της Ελλάδος και σχεδόν όλα τα πιο σημαντικά τουριστικά νησιά της, δεν θα ήθελα να επισκεφθώ αυτά τα νησιά, όπου πλέον κακοποιείται βάναυσα ό,τι μέχρι τώρα ήταν γνωστό σαν «ευρωπαϊκός πολιτισμός», όπως κακοποιήθηκε κατά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και τον πόλεμο στην πρώην Γιουγκοσλαβία (για να αναφέρω τα πιο γνωστά παραδείγματα). Όπως κακοποιείται τώρα με τον πόλεμο στην Ουκρανία.

     Αν τα παραπάνω δεν ευνοούν σε καμιά περίπτωση κάποια αισιοδοξία για το μέλλον των προσφύγων, των μεταναστών, των μειονοτικών και γενικά των κατοίκων αυτού του τόπου που βρίσκονται στα κατώτερα σκαλοπάτια της κοινωνικής πυραμίδας, αυτό δεν σημαίνει ότι οι, έστω λίγοι, ευαισθητοποιημένοι απέναντι στα κρατικά εγκλήματα και στον χυδαίο εθνικισμό και ρατσισμό του όχλου[xxv]  στερούνται κάθε δυνατότητα να αγωνιστούν και να δείξουν την αλληλεγγύη τους προς τους πρόσφυγες, τους μετανάστες και γενικά τα θύματα του εθνικισμού, του ρατσισμού και της θρησκευτικής μισαλλοδοξίας. Ακόμη περισσότερο δεν στερούνται κάθε ελπίδας να δουν τον εθνικισμό, τον ρατσισμό και την θρησκευτική μισαλλοδοξία, να καταγγέλλονται από ευρύτερα κομμάτια της νεολαίας. Παρά την πλύση εγκεφάλου που επιβάλλει το Σύνταγμα για όλα τα παιδιά στα σχολεία, οι γιορτές μίσους ενάντια στην Τουρκία για τα 200 χρόνια από την λεγόμενη Ελληνική Επανάσταση του 1821 δεν πέρασαν χωρίς αντίδραση από τους αναρχικούς, τους αντιεξουσιαστές, και κάποιους ελεύθερα σκεπτόμενους ανθρώπους, όπως μαρτυρούν οι αφίσες[xxvi] που καταγγέλλουν αυτές τις γιορτές, και οι εκδηλώσεις[xxvii] που έγιναν στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις[xxviii] με σκοπό την καταγγελία των επί 200 χρόνια εγκλημάτων του ελληνικού κράτους. Στο παρελθόν δεν έβγαιναν τέτοιες αφίσες και ούτε γινόντουσαν τέτοιες εκδηλώσεις, γιατί σκόνταφταν πρώτα-πρώτα στον πατριωτισμό (διάβαζε εθνικισμό) της αριστεράς, που υπήρξε ένας από τους βασικούς προπαγανδιστές του μύθου της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 σαν εθνικοαπελευθερωτικής επανάστασης[xxix] ενάντια στους ξένους και ντόπιους «εκμεταλλευτές του λαού» ή σαν αστικής επανάστασης ενάντια στην φεουδαρχική Οθωμανική Αυτοκρατορία. Όλοι ξέρουν ότι η μυθολογία της αριστεράς γύρω από την λεγόμενη Εθνική Αντίσταση 1941-1944 παρομοίασε την αντίσταση αυτή με την λεγόμενη Ελληνική Επανάσταση του 1821 και ακόμα και φέτος κάποιοι αριστεροί κυκλοφόρησαν μια αφίσα που αναφερόταν στα 200 χρόνια από την λεγόμενη Ελληνική Επανάσταση του 1821 και απεικόνιζε έναν αντάρτη του Ε.Λ.Α.Σ. (του στρατού των ανταρτών που αγωνίστηκαν κατά της γερμανικής κατοχής των ετών 1941-1944).

     Τέλος, ο ηρωικός αγώνας ενάντια στην εκκένωση της κατ’ ευφημισμό «Ανοιχτής Δομής Φιλοξενίας Προσφύγων» (θα της ταίριαζε καλύτερα η ονομασία ανοιχτό στρατόπεδο συγκέντρωσης[xxx]) του Ελαιώνα στην Αθήνα, ο οποίος έχει εμποδίσει μέχρι σήμερα την εκκένωση της δομής[xxxi], που είχε προγραμματιστεί για τις 16 Αυγούστου, δείχνει ότι οι αγώνες δεν πάνε χαμένοι. Ακόμα και αν δεν οδηγήσουν ποτέ στην νίκη. Γι’ αυτό είχε δίκιο ο αδικοχαμένος αναρχικός αγωνιστής Βασίλης Μάγγος[xxxii] όταν προέτρεπε τον κόσμο να αγωνίζεται, λέγοντας «κι ας μην νικήσουμε ποτέ θα πολεμάμε πάντα».



[i] Εις πάντα τα σχολεία μέσης και στοιχειώδους εκπαιδεύσεως η διδασκαλία αποσκοπεί την ηθικήν και πνευματικήν αγωγήν και την ανάπτυξιν της εθνικής συνειδήσεως των νέων επί τη βάσει των ιδεολογικών κατευθύνσεων του ελληνοχριστιανικού πολιτισμού. Σύνταγμα της Ελλάδας του 1952, Άρθρο 16, παράγραφος 2.

[ii] ΑΡΝΗΣΗ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ.ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΤΙΡΡΗΣΙΕΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ 1986-2022. ΜΑΡΑΓΚΑΚΗΣ ΜΙΧΑΛΗΣ, Εκδόσεις Firebrand, Αθήνα 2022, σελίδες 266-268.

[x] 2. H παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Kράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Ελλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες. Σύνταγμα της Ελλάδας, Άρθρο 16, παράγραφος 2.

[xix] Ο Αριστοτέλης Ωνάσης και ο Σταύρος Νιάρχος ήταν ζάπλουτοι εφοπλιστές που αγόρασαν ολόκληρα νησιά από το ελληνικό κράτος μέσω ειδικών συμβάσεων, όπως τον Σκορπιό και την Σπάρτη ο πρώτος και την Σπετσοπούλα ο δεύτερος.

[xxv] ρατσισμός που αποδείχτηκε περίτρανα ακόμη μια φορά με την αποδοχή των προσφύγων από την Ουκρανία, που είναι Ευρωπαίοι και χριστιανοί, σε αντιδιαστολή προς την απόρριψη σαν προσφύγων των Σύριων, των Αφγανών, των Ιρακινών και άλλων που είναι μουσουλμάνοι, όπως και προς την απόρριψη σαν προσφύγων των Αφρικανών ως μη Ευρωπαίων

Δημοσιεύτηκε στον ειδησεογραφικό δικτυότοπο RADIKAL στις 16 Οκτωβρίου 2022