ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΕΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΕΣ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΑΝΤΙΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ

ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΕΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΕΣ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ

«...Προκαλούν οι Αλβανοί...»
«...Σύμφωνα με πληροφορίες, προσφιλής έκφραση δημοσιογράφων, οι Αλβανοί
στον αγώνα της εθνικής μας ομάδας ποδοσφαίρου στα Τίρανα θα σηκώσουν
πανό με το χάρτη της Μεγάλης Αλβανίας καθώς επίσης και πανό με υβριστικά συνθήματα κατά του ολυμπιονίκη μας Πύρρου Δήμα....».
Αυτά και άλλα πολλά διάβαζαν και άκουγαν οι Έλληνες πολίτες στις εφημερίδες και στους μεγαλύτερους τηλεοπτικούς σταθμούς της χώρας, λίγες ημέρες πριν από τον ποδοσφαιρικό αγώνα των εθνικών ομάδων ποδοσφαίρου Αλβανίας –Ελλάδος. Το σκηνικό άρχισε να στήνεται προδικάζοντας το τι θα επακολουθούσε στις ελληνικές πόλεις σε βάρος των Αλβανών μεταναστών σε περίπτωση ήττας της εθνικής Ελλάδος ποδοσφαίρου.
Μετά τα επεισόδια ακούγαμε και διαβάζαμε:
«Οι Έλληνες δεν είναι ρατσιστές...τα επεισόδια τα έκαναν οι γνωστοί
χούλιγκαν των γηπέδων»,
«...εμείς τους φιλοξενούμε και αυτοί προκάλεσαν γιουχάροντας τον εθνικό
μας ύμνο...»,
«βίαια συμπεριφορά σε βάρος των Αλβανών μεταναστών είχε μία μικρή
μειοψηφία....»
Οι παραπάνω εκφράσεις συνοδεύονταν συνήθως υποκριτικά από το σχόλιο,
«...τέτοια επεισόδια βίας είναι καταδικαστέα ».
Ακούστηκε επίσης και το επιχείρημα,
«εμείς τους φιλοξενούμε και αυτοί δεν σέβονται το ψωμί που τους δίνουμε.»
Όσοι το χρησιμοποιούν δεν λένε ότι εκμεταλλευτήκαμε την ανάγκη που είχαν οι άνθρωποι αυτοί για εργασία προσφέροντάς τους, τα πρώτα τουλάχιστον χρόνια, μικρότερα μεροκάματα σε σχέση με τους Έλληνες ή ότι σήμερα τους χρησιμοποιούμε σε δουλειές που οι ίδιοι αποφεύγουμε.
Ένα ιδεολογικό κλισέ που επαναλαμβάνεται συνεχώς είναι:
«Οι Έλληνες δεν είναι ρατσιστές...»
ή η συχνά χρησιμοποιούμενη έκφραση.
«...είσαι σαν Αλβανός», ή «δουλεύεις σαν Αλβανός».
Επίσης εκφράσεις όπως :
«είσαι γύφτος», «είσαι εβραίος» κλπ.
Ως βρισιά, ή ως έκφραση υποτίμησης του «άλλου».
Ας είμαστε ρεαλιστές. Τι εικόνα τι εντύπωση και τι γνώμη έχει σήμερα η πλειοψηφία του ελληνικού λαού για τους Αλβανούς;
Στο «ερώτημα» εάν οι Αλβανοί είναι ίσοι και ισότιμοι με εμάς τους Έλληνες τι θα απαντούσε η ελληνική κοινωνία;
Υπάρχει ή δεν υπάρχει ως κυρίαρχη αντίληψη στο μέσο Έλληνα ότι οι Έλληνες είναι «ανώτεροι» από τους Αλβανούς ;
Υπάρχουν στην ελληνική κοινωνία ανάλογα στερεότυπα «ανωτερότητας», προκαταλήψεις και εκφράσεις υποτίμησης απέναντι στους Βαλκανικούς γείτονες, και γενικότερα τους ξένους.
Επεισόδια και συμπεριφορές σε βάρος οικονομικών μεταναστών ή άλλων μειονοτήτων (κοινωνικών, θρησκευτικών, εθνικών, γλωσσικών) είχαμε και έχουμε στη χώρα μας.
Όταν αυτά γίνονται, συμπεριφερόμαστε σαν τη γάτα που προσπαθεί να σκεπάσει τα κόπρανά της με χώμα για να τα κρύψει, χωρίς να αγγίζουμε βαθιά το ζήτημα του ρατσισμού στην Ελλάδα.
Προσπαθούμε να προσπεράσουμε το πρόβλημα ανώδυνα, να το δικαιολογήσουμε με αμφιβόλου πειστικότητας επιχειρήματα περί ελάχιστων ανεγκέφαλων, ή ψάχνοντας άλλοθι στις δήθεν προκλητικές συμπεριφορές των «άλλων».
Μειοψηφία μπορεί να είναι οι ακραίες συμπεριφορές βίας, όμως η συλλογική αντίληψη, τα στερεότυπα και οι προκαταλήψεις δεν είναι στην ελληνική κοινωνία μειοψηφικό φαινόμενο, αλλά πλειοψηφικό.
Από αυτή τη μεγάλη ιδεολογική χοάνη ρατσισμού και ξενοφοβίας της ελληνικής κοινωνίας προέρχονται οι «πραιτοριανοί» που τελειώνουν τις «βρόμικες» δουλειές. Σε αυτή δε την περίπτωση ακόμη και το επιχείρημα ότι τα επεισόδια προκάλεσε μία μικρή μειοψηφία είναι έωλο αφού αυτή τη φορά δεν ήταν καθόλου λίγοι όσοι βγήκαν στο «κυνήγι» των Αλβανών.
Επιθέσεις έγιναν σχεδόν σε όλη την Ελλάδα. Ακόμη και η αστυνομία «συνέδραμε» τους εθνικιστές μετά την «ήττα ντροπή» από το «κατώτερο» έθνος.
Ας μη γελιόμαστε οι «ακραίες συμπεριφορές», σαν αυτές που ζήσαμε μετά τον ποδοσφαιρικό αγώνα Αλβανίας – Ελλάδος, δεν είναι εξαίρεση είναι το φυσικό επακόλουθο της κυρίαρχης ιδεολογίας, είναι ο θερισμός μετά τη σπορά.
Σε αυτό βέβαια συνέβαλε και το πρόσφατο ντοπάρισμα του «έθνους», με αφορμή τους Ολυμπιακούς αγώνες, όπου η νοοτροπία αυτή ως νέα μικρή «Μεγάλη Ιδέα» είχε συνεπάρει τον κόσμο παρασύροντάς τον σε ακραίες και ρατσιστικές συμπεριφορές.
Γιατί πως αλλιώς να δικαιολογήσεις τα γιουχαϊσματα σε βάρος ξένων αθλητών και την υποστήριξη για νίκη, πάση θυσία, των «δικών μας παιδιών»;
Φτάσαμε σε σημείο Ελληνίδα ολυμπιονίκης, προϊόν του χημικού πρωταθλητισμού, να δηλώνει σοβαρά και περισπούδαστα ότι «οι Έλληνες έχουν τη πρωτιά στα γονίδιά τους...» και ότι «είναι γραφτό μετά από 3000 χρόνια οι Έλληνες να είναι ξανά στη κορυφή...».
Κάτι σαν τους Ολυμπιακούς του 1936, δηλαδή σαν τις θεωρίες του Χίτλερ για την ανωτερότητα της Άριας φυλής. Τουλάχιστον οι Γερμανοί τότε δεν έκαναν ρωμαίικες κουτοπονηριές όπως «εμείς» στη περίπτωση των Κεντέρη - Θάνου -Τσέκου.
Ας αναζητήσουμε τα αίτια που οδηγούν σε βίαιες συμπεριφορές και ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας μεταθέτοντας την ευθύνη στους λίγους ακραίους εθνικιστές.
Πού οφείλεται άραγε ο ελληνικός έθνο-ρατσισμός;
Ας βουτήξουμε λοιπόν, με αφορμή τα πρόσφατα επεισόδια, στη ψυχή του Έλληνα σήμερα.
Οι σύγχρονοι Έλληνες πιστεύουν ότι οι προ...παππούδες τους ήταν ο Περικλής και ο Σωκράτης.
Οι περισσότεροι κοιτάζουν το εαυτό τους στον καθρέφτη και βλέπουν έναν τύπο ο οποίος έχει στο κεφάλι του τη περικεφαλαία του Θεμιστοκλή (για να τρομάζει τους βάρβαρους...), και κρατάει στο ένα χέρι του το δόρυ του Λεωνίδα (για να καρφώνει Πέρσες και ενίοτε ταλαίπωρους Αφρικανούς μετανάστες).
Ο ίδιος σύγχρονος Έλληνας φέρνει στο άλλο χέρι του το σταυρό της ορθοδοξίας (να ξορκίζει τους άπιστους...), φοράει τη φουστανέλα του Κολοκοτρώνη (να τρομάζει τους Τούρκους...), και τις τελευταίες δεκαετίες περπατάει καβάλα στο Βουκεφάλα του Μεγάλου Αλεξάνδρου (έτσι για να σκάνε οι Σκοπιανοί...).
Η αντίληψη που επικρατεί είναι ότι οι σύγχρονοι Έλληνες είναι φορείς, κληρονόμοι και
συνεχιστές του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού, ο οποίος «μπολιάστηκε» με τη χριστιανική πίστη, την ορθοδοξία και το «βυζαντινό μεγαλείο».
Η αντίληψη ότι, εκτός από τα προαναφερθέντα, οι σύγχρονοι Έλληνες είναι κάτι σαν Κολοκοτρώνης και Καραϊσκάκης (βλέπε τελετή έναρξης Ολυμπιάδας.), φλερτάροντας τα νεότερα χρόνια με «Μεγάλες Ιδέες» και «αλύτρωτες πατρίδες», χαρακτηρίζει το κόμπλεξ ανωτερότητας απέναντι στους «άλλους», κόμπλεξ που διακατέχει πολλούς συμπολίτες μας.
Αυτό το αίσθημα υπεροχής αναπαράγει αντιδραστικά και σύνδρομο κατωτερότητας, απέναντι κυρίως, στους «Δυτικούς».
Ο σύγχρονος Έλληνας κουβαλάει συνεχώς στη ψυχή του ένα μόνιμο «διπλό κόμπλεξ».
Γιατί πως είναι δυνατόν τα παιδιά του Σωκράτη και του Περικλή που «έφτιαχναν Παρθενώνες, όταν οι άλλοι έτρωγαν βελανίδια» να είναι σήμερα σε επίπεδο οργάνωσης της κοινωνίας, της οικονομίας και της συγκρότησης του κράτους γενικότερα, πίσω από τους Δυτικούς ;
Έτσι εξηγείται και το εθνικιστικό ξέσπασμα μετά το νίκη της εθνικής ποδοσφαίρου στη Πορτογαλία το περασμένο καλοκαίρι.
Δείξαμε στους Ευρωπαίους, επιτέλους μια φορά και εμείς, ότι είμαστε πρώτοι έστω και σε ποδοσφαιρικό επίπεδο.
Εδώ βγήκε στην επιφάνεια με τις ρωμαϊκού τύπου υποδοχές, φιέστες και εθνικιστικές κορώνες τα περί «αλύγιστης ελληνικής ψυχής», δηλαδή το συλλογικό κόμπλεξ κατωτερότητας.
Επειδή σε πολλά επίπεδα, συγκριτικά με τα σύγχρονα ευρωπαϊκά κράτη, η χώρα μας βρίσκεται δυστυχώς πίσω, η εθνικιστική ιδεολογία πρέπει να βρίσκει άλλοθι για τις αδυναμίες και ενίοτε τις «συμφορές» του έθνους.
Εδώ λοιπόν υπεισέρχεται η θεωρία της συνωμοσιολογίας σύμφωνα με την οποία οι Φράγκοι μας ζηλεύουν και συνωμοτούν εναντίον μας, επειδή δεν έχουν την ίδια «εκλεκτή καταγωγή» με εμάς, δεν έχουν τον δικό μας πολιτισμό και για τον λόγο αυτό σχεδόν πάντα υποστηρίζουν τους εχθρούς μας.
Εκείνοι λοιπόν φταίνε που το «έθνος» δεν μπορεί να μεγαλουργήσει.
Αυτή η αντίληψη ενισχύεται από τους ρασοφόρους και την Εκκλησία με ισχυρές δόσεις αντισημιτισμού και αντιτουρκισμού, οι οποίοι ρασοφόροι έχουν βρει πρόσφορο έδαφος να «κάνουν παιγνίδι» σε αυτό το επίπεδο.
Οι παπάδες έχουν βρει πρόσφορο έδαφος γιατί ο «εθνικός μύθος» συμπεριλαμβάνει όχι μόνο την εκλεκτή αρχαία καταγωγή αλλά και την χριστιανική ορθόδοξη εκδοχή του «περιούσιου έθνους».
Έτσι πάντα φταίνε οι «άλλοι» για τα δεινά του έθνους μας, οι Δυτικοί, οι Τούρκοι και οι Εβραίοι, οι οποίοι διαχρονικά συνωμοτούν εναντίον μας.
Η ρίζα της ρατσιστικής συμπεριφοράς και ιδεολογίας, από το μεγαλύτερο τμήμα της ελληνικής κοινωνίας, εις βάρος των Μειονοτήτων στην Ελλάδα βρίσκεται ακριβώς στην δημιουργία, υιοθέτηση και συνεχή διαχρονική επανάληψη του ελληνικού εθνικού μύθου (ως αξίωμα), που διαρκεί από την ίδρυση του σύγχρονου νεοελληνικού κράτους έως σήμερα.
Το «αυγό του φιδιού» σπάει τη στιγμή που θα περάσει από το μυαλό σου ότι κατάγεσαι, είσαι ή ότι ανήκεις σε έθνος «ανώτερο» από κάποιο άλλο.
Το αν η πρωτόγονη αυτή σκέψη οδηγήσει σε συμπεριφορές βίαιες, ή (τα σύνορα είναι κοντά) σε «ήπιες» σκέψεις απέχθειας ή μίσους για τον «άλλο», τον διαφορετικό», τον «κατώτερο» ή τον «εχθρό», εξαρτάται από τα ερεθίσματα που δέχεται το άτομο από τη κοινωνία και το κράτος, εξαρτάται από τον τρόπο που επεξεργάζεται, υιοθετεί, ή απορρίπτει τα στερεότυπα που αναπαράγονται στο σύστημα κοινωνία-κράτος, σε όλα του τα επίπεδα όπως παιδεία, Μ.Μ.Ε, πολιτική.
Τα σύγχρονα έθνη εξελίσσονται, αλλάζουν και αναπτύσσονται, ήδη σήμερα συζητάμε και αναζητάμε το μετα-εθνοκρατικό μοντέλο της κοινωνίας του μέλλοντος.
Επιτέλους πότε θα αντιληφθούμε και στη χώρα μας ότι τα σύγχρονα έθνη, τα σύγχρονα εθνικά κράτη, είναι «έθνη πολιτών», δεν είναι έθνη ούτε ένδοξων προγόνων, ούτε εκλεκτών φυλών. Δεν υπάρχουν κατώτερα ή ανώτερα έθνη.
Πότε θα μάθουμε ότι ο όρος έθνος, εθνικό κράτος και εθνική συνείδηση είναι έννοιες σύγχρονες αποτέλεσμα διαφόρων παραμέτρων, όπως η κατάρρευση του φεουδαρχικού συστήματος και η βιομηχανική επανάσταση. Η έννοια του έθνους αποτελεί εξέλιξη σε σχέση με το παρελθόν, μια εξέλιξη που απαιτεί μια διαφορετική οργάνωση και δομή της ανθρώπινης κοινωνίας ;
Το έθνη σήμερα, η επιλογή του να ανήκεις σε ένα έθνος, δεν είναι ζήτημα καταγωγής ή φυλετικής καθαρότητας, είναι πολιτική επιλογή, είναι ένα συμβόλαιο ανάμεσα στους πολίτες οι οποίοι σεβόμενοι ένα δημοκρατικό σύστημα κοινών αξιών, αρχών και νόμων, ορίζουν το παρόν και πορεύονται στο μέλλον.
Πότε θα αντιληφθούμε ότι αυτό το συμβόλαιο, ανάμεσα στους πολίτες για κοινή πορεία στα πλαίσια μιας χώρας ή ενός υπερεθνικού μοντέλου όπως η Ε.Ε, αποτελεί και το συνεκτικό ιστό μιας οργανωμένης κοινωνίας και όχι οι δεσμοί αίματος, καταγωγής και θρησκείας, όπως ισχυρίζονται οι εθνικιστές;
Πότε θα κατανοήσουμε ότι ο πολιτισμός που έχουμε, ο όποιος πολιτισμός, δεν οφείλεται στο DNA μας αλλά είναι μια συνεχής διαδικασία στη διάρκεια του χρόνου αμοιβαίων δανείων – ανταλλαγών (συμπεριφοράς, γλώσσας, πολιτισμού) από άνθρωπο σε άνθρωπο, από κοινότητες σε κοινότητες ανθρώπων, από λαό σε λαό, από έθνη σε έθνη και από πολίτες σε πολίτες, στη διαχρονική πορεία εξέλιξης του ανθρώπινου είδους;
Δυστυχώς στη χώρα μας η πραγματικότητα αποδεικνύει ότι ως κοινωνία στο θέμα του ρατσισμού κινούμαστε πλειοψηφικά, σε επικίνδυνους ατραπούς, έχοντας έλλειμμα δημοκρατίας, λόγω του συνεχούς για δεκαετίες «εθνικιστικού ντοπαρίσματος» των μαζών μέσα από το κράτος και τους θεσμούς του.
Πότε θα απαλλαγούμε από τα «εθνικά κόμπλεξ» που, ως βαρίδια, αναστέλλουν και εμποδίζουν την ευρωπαϊκή προοπτική και τη διεύρυνση των δημοκρατικών αξιών στη χώρα μας ;