Το όνειδος της «θριαμβευτικής» πορείας του ελληνικού εθνικισμού στα τρέχοντα θέματα εξωτερικής πολιτικής
Η Αντιεθνικιστική Κίνηση απευθυνόμενη σε πλατιές μάζες της ελληνικής κοινής γνώμης (μεγάλη μερίδα της οποίας εξακολουθεί – με ευθύνη της κεντρικής εξουσίας – να παραμένει εντελώς απληροφόρητη για την αληθινή φύση των λεγόμενων «εθνικών θεμάτων») αισθάνεται την ανάγκη να ρίξει φως σε μια σειρά από δυσμενείς εξελίξειςπου έλαβαν χώρα κατά το πρόσφατο χρονικό διάστημα στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής, και που αποδεικνύουν τη σταθερή προσήλωση του ελληνικού κράτους σε βαθύτατα εθνικιστικές προσεγγίσεις επενδυμένες με ένα σύγχρονο «διπλωματικό» μανδύα, ώστε να είναι συμβατές με τους ρυθμούς και το πνεύμα της εποχής.
Με αφορμή τις τρέχουσες καυτές εξελίξεις, θα αναφερθούμε σε δύο – απολύτως συναφή μεταξύ τους – ζητήματα : αφενός στους όρους της συμφωνίας για απευθείας εμπόριο ανάμεσα σε Ε.Ε. και Βόρεια Κύπρο, και αφετέρου στον ελλιμενισμό ελληνοκυπριακών καραβιών στις ακτές της Τουρκίας.
Ύστερα από 20 μήνες σκληρών διαπραγματεύσεων στους κόλπους της Ε.Ε., δυστυχώς απέδωσαν καρπούς οι ίντριγκες και οι εκβιασμοί της ελληνοκυπριακής άρχουσας τάξης και του Τάσσου Παπαδόπουλου προσωπικά, με αποτέλεσμα να επιτευχθεί τελικά μια καταρχήν λεόντειος και επαίσχυντη συμφωνία για τους Κοινοτικούς Κανονισμούς που αφορούν (τάχα) την ενίσχυση των Τουρκοκυπρίων.
Η συμφωνία αυτή κατοχυρώνει πλήρως όλες τις επιδιώξεις της Νοτιοκυπριακής Διοίκησης (δηλαδή της αποκλειστικά υπεύθυνης για το ναυάγιο του Κυπριακού εδώ και 2 χρόνια !!) , και αποτέλεσε προϊόν συντονισμένων ενεργειών μεταξύ της Λευκωσίας και της Αθήνας. H παραπάνω απόφαση ικανοποιεί όλες τις πάγιες (και ηθικά άνομες) νοτιοκυπριακές και ελλαδικές στοχεύσεις, διότι προβλέπει την αποσύνδεση του χρηματοδοτικού κανονισμού από τον κανονισμό για το απευθείας εμπόριο. Επιπλέον, οι προϋποθέσεις που τέθηκαν για τη μελλοντική υιοθέτηση του κανονισμού για το απευθείας εμπόριο αποκλείουν πλέον μια ντε φάκτο αναγνώριση της Τουρκικής Δημοκρατίας Βόρειας Κύπρου (ΤΔΒΚ).
Πρέπει να τονιστεί ότι αυτό που έχει πρακτική οικονομική (αλλά και πολιτική) σημασία είναι το απευθείας εμπόριο και όχι η χρηματοδότηση, διότι μια κρατική οντότητα ορθοποδεί πραγματικά μόνο αν μπορεί να επωφεληθεί από τις εμπορικές της ανταλλαγές, και όχι αν απλώς λαμβάνει κάποια πακέτα (η αποτελεσματική διοχέτευση των οποίων είναι πάντοτε αμφίβολη, όπως παντού στον κόσμο άλλωστε).
Ειδικότερα, οι Μόνιμοι Αντιπρόσωποι των κρατών μελών της Ε.Ε ενέκριναν το χρηματοδοτικό κανονισμό που προβλέπει τη χορήγηση στους Τουρκοκύπριους το χαρτζιλίκι των 139 εκατ. ευρώ. Το αρχικό ποσό ήταν 259 εκατ. ευρώ, αλλά τα 120 εκατ. ευρώ χάθηκαν λόγω παρέλευσης της προθεσμίας (έπρεπε να είχαν εγκριθεί μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου 2005). Δηλαδή ΚΑΙ το αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεων ήταν σε βάρος των αθώων Τουρκοκύπριων πολιτών αλλά ΚΑΙ το τρενάρισμα της διαδικασίας "μέτραγε" εξαρχής σε βάρος τους. Είναι αυτό που λέμε "σημαδεμένη τράπουλα".
Αναφορικά με το δεύτερο κανονισμό, δηλαδή αυτόν για το απευθείας εμπόριο, που αποτελούσε και το «αγκάθι», το όλο θέμα παραπέμπεται για περαιτέρω εξέταση ώστε να γίνουν μονομερείς και λεόντειες αλλαγές και να τεθούν αποικιοκρατικού χαρακτήρα προϋποθέσεις, που έγιναν χθες ομόφωνα δεκτές από τα 25 κράτη μέλη.
Συγκεκριμένα, η αθλιότητα και το βρώμικο παιχνίδι σε βάρος των Τουρκοκυπρίων αλλά και της (μη αρεστής σε πολλές ευρωπαϊκές ελίτ) Άγκυρας έγκειται στο ότι με ξεδιάντροπο τρόπο αλλάζει η νομική βάση στη λήψη της απόφασης !!
Η ορθή αρχική πρόταση τηςCommission, που όμως την αμφισβητούσε έντονα η κλίκα του Παπαδόπουλου, προέβλεπε ότι ο κανονισμός θα έπρεπε να εγκριθεί με βάση το άρθρο 133 της Συνθήκης, που αφορά το εμπόριο με τις τρίτες χώρες. Κι αυτό είχε γίνει προκειμένου η απόφαση να ληφθεί με ειδική πλειοψηφία και να παρακαμφθούν, αν χρειαστεί, η Λευκωσία και η Αθήνα, που έχουν δώσει σαφή δείγματα γραφής για αδιαλλαξία στην εξωτερική τους πολιτική (για λόγους εσωτερικής ψηφοθηρίας). Η νέα απόφαση προβλέπει την αλλαγή της νομικής βάσης εντάσσοντας τη διαδικασία στο Πρωτόκολλο 10 της Συμφωνίας Προσχώρησης της Κυπριακής Δημοκρατίας. Αυτό σημαίνει ότι για να ληφθεί απόφαση θα απαιτηθεί ομοφωνία και όχι ειδική πλειοψηφία. Δηλαδή το απευθείας εμπόριο είναι στο έλεος της μεγαλοϊδεατικής κλίκας του Παπαδόπουλου και στο ακόρεστο αίσθημα εθνικισμού και μισαλλοδοξίας που διέπει την ελληνοκυπριακή άρχουσα τάξη, που με τους ΙΜΚ (ιδεολογικούς μηχανισμούς του κράτους) που διαθέτει χειραγωγεί έντεχνα τη γνώμη της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελληνοκυπρίων πολιτών.Με άλλα λόγια, οι Τουρκοκύπριοι πολίτες που βγήκαν στους δρόμους και αγωνίστηκαν κινηματικά για την επανένωση, για τη χαλαρή ομοσπονδία και για την εκθρόνιση του δεξιού Ντενκτάς... "επιβραβεύονται" τώρα από τη διεθνή κοινότητα με το να παραδίδονται ανυπεράσπιστη βορά στις άνομες ορέξεις της μοχθηρής Λευκωσίας.Επιπροσθέτως, τα δικαιολογημένα αντιδυτικά αισθήματα που θα δημιουργηθούν μέσα στην επικράτεια της ΤΔΒΚ από την άδικη αυτή απόφαση της Ε.Ε. θα τροφοδοτήσουν ασφαλώς τα αντίστοιχα ακραία εθνικιστικά ρεύματα των Τ/Κ, και θα αποτελέσουν ούριο άνεμο στα πανιά των διαφόρων Ντενκτάς.
Όμως η αθλιότητα δεν σταματάει εκεί.Σύμφωνα με το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, αναφορικά με τις προϋποθέσεις για το απευθείας εμπόριο, οι «25» συμπεριέλαβαν στη συμφωνία τη δέσμη ιδεών της λουξεμβουργιανής προεδρίας (πρώτο εξάμηνο 2005), η οποία, όμως, εύλογα δεν είχε γίνει τότε δεκτή από την Αγκυρα, τους Τ/Κ και κάποιους εταίρους στην Ε.Ε. Η εν λόγω δέσμη ιδεών προβλέπει ότι ακόμη και σε περίπτωση κατάληξης σε συμφωνία, το εμπόριο θα γίνεται από το λιμάνι της Αμμοχώστου, από οργανισμό ιδιωτικού δικαίου (δηλαδή τα εκάστοτε δύο εμπορικά επιμελητήρια), και υπό την εποπτεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής !!!!!! Με τον τρόπο αυτό αφενός μεν δεν δημιουργούνται "προβλήματα" επίσημης αναγνώρισης της ΤΔΒΚ,, ενώ από την άλλη η παρουσία της Επιτροπής θα εξασφαλίζει την εφαρμογή του κοινοτικού κεκτημένου (όπως το εννοεί η ελληνοκυπριακή πλευρά).
Δεμένος δηλαδή χειροπόδαρα ο τουρκοκυπριακός λαός μέσα στην ίδια του τη χώρα, ώστε να κληθεί "με το πιστόλι στον κρόταφο" να συναινέσει σε κάποιο νέο διεθνές σχέδιο "επίλυσης", κομμένο και ραμμένο στα μέτρα της νέας συγκυρίας, δηλαδή του νέου συσχετισμού δυνάμεων που έχει πλέον προκύψει ύστερα από το μέγα λάθος της ένταξης της Νότιας Κύπρου στην Ε.Ε. χωρίς να έχει λυθεί προηγουμένως το Κυπριακό (στο οποίο δυστυχώς δεν είχε αντιταχθεί καμία πολιτική δύναμη στην Ελλάδα, ούτε καν η αριστερά).
Η δεύτερη προϋπόθεση προβλέπει ότι η έγκριση του κανονισμού συνεπάγεται την απόδοση των Βαρωσίων στους νόμιμους κατοίκους της, δηλαδή τους Ελληνοκύπριους. Η τρίτη προϋπόθεση προβλέπει ένα μορατόριουμ στις πωλήσεις περιουσιών Ελληνοκυπρίων στα κατεχόμενα, οι οποίες έχουν προκαλέσει δεκάδες προσφυγές στα δικαστήρια και στο Συμβούλιο της Ευρώπης.H νοτιοκυπριακή κυβέρνηση, με δήλωση του εκπροσώπου της Γιώργου Λιλλήκα, χαιρέτισε τη συμφωνία. Εύλογα πλέον ο Τάσσος Παπαδόπουλος μπορεί να εμφανιστεί ως "ο γιος του πάρτα όλα", όπως έλεγε μια παλιά εύστοχη ρήση.
Μολυβιάτης και Καραμανλής (ως άριστοι διεκπεραιωτές των υποθέσεων του ελληνικού κατεστημένου) βοήθησαν καθοριστικά στην «εθνική» αυτή επιτυχία.Η μεγάλη αυτή επιτυχία του ελληνικού και ελληνοκυπριακού κεφαλαίου θα γεμίζει ασφαλώς με χαρά όλους τους «πατριώτες αντιιμπεριαλιστές» (που βρίσκονται πλέον σε ολόκληρο το πολιτικό φάσμα), οι οποίοι μπροστά στην προώθηση των "εθνικών δικαίων" (διάβαζε : "δικαίων της άρχουσας τάξης") παραβλέπουν τον οικονομικό στραγγαλισμό που θα υποστούν οι Τουρκοκύπριοι.
Πρέπει να παραδεχτούμε ότι και το «βαθύ κράτος» της Ελλάδας πορεύεται θαυμάσια σε ό,τι αφορά την προστασία των δικών του συμφερόντων (που τα βαφτίζει «εθνικά») και έχει πλέον δεσπόζουσα θέση σε ολόκληρη τη Νοτιοανατολική Μεσόγειο. Στριμώχνει την Τουρκία όσο μπορεί, θριαμβεύει στο Κυπριακό, έχει το πάνω χέρι στο Αιγαίο, θεωρεί ως ασήμαντο κουνούπι τη Δημοκρατία της Μακεδονίας, ενώ παράλληλα το ελληνικό μεγάλο κεφάλαιο επελαύνει ακάθεκτο σε Βουλγαρία, Ρουμανία και Αλβανία υποδουλώνοντας οικονομικά τους εργαζόμενους των χωρών αυτών που μετατρέπονται σε νέου τύπου αποικίες της ισχυρής (για τον εαυτό της) Ελλάδας. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι την πιο αηδιαστική δήλωση την έκανε ο εκπρόσωπος του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών Γ. Κουμουτσάκος. Η εξέλιξη αυτή -είπε- αποτελεί «χειροπιαστή απόδειξη της εποικοδομητικής στάσης της κυπριακής κυβέρνησης, η οποία συμβάλλει στο να υλοποιηθούν τα συμπεράσματα του Συμβουλίου της 26ης Απριλίου 2004, με τα οποία επιδιώχθηκε η διευκόλυνση της επανένωσης [sic] του νησιού με την οικονομική ολοκλήρωση και τη βελτίωση των επαφών μεταξύ των δύο κοινοτήτων στην Κύπρο». O tempora o mores.
Ζοφερές είναι και οι εξελίξεις στο μέτωπο του ελλιμενισμού ελληνοκυπριακών καραβιών στις ακτές της Τουρκίας.Και την πίτα γεμάτη και το σκύλο χορτάτο θέλουνε Αθήνα, Λευκωσία και Ε.Ε. αναφορικά με τις περίφημες υποχρεώσεις της Τουρκίας για σεβασμό του "κοινοτικού κεκτημένου".
Η Κριστίνα Νάγκι, εκπρόσωπος του αρμόδιου για τη διεύρυνση Επιτρόπου Ολι Ρεν, αναφερομένη στην άρνηση της Τουρκίας να επιτρέψει τον ελλιμενισμό πλοίου υπό κυπριακή σημαία στο λιμάνι της Μερσίνας δηλωσε στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων ότι "η Τουρκία οφείλει να επιτρέψει την ελεύθερη διακίνηση των προϊόντων όλων των κρατών - μελών της Ε.Ε. και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αναμένει από την Αγκυρα να ανταποκριθεί πλήρως στις δεσμεύσεις της". Συνεπώς,είναι ξεκάθαρο ότι οι άρχουσες τάξεις Αθήνας, Λευκωσίας και (εν μέρει της) Ε.Ε. ερμηνεύουν μονομερώς, και κατά το δοκούν, τις περιώνυμες "Κοινοτικές ελευθερίες". Με το επικοινωνιακό τους παιχνίδι παρουσιάζουν την Τουρκία να "παραβιάζει" την ελευθερία ελλιμενισμού των νοτιοκυπριακών καραβιών στα τουρκικά λιμάνια, ενώ δεν τους ενοχλεί η ύπαρξη του ( εξίσου αντίθετου με τις εν λόγω "ελευθερίες") οικονομικού εμπάργκο που στραγγαλίζει την οικονομία της ΤΔΒΚ. Με τη διατήρηση του εμπάργκο (σε βάρος των αδύναμων Τουρκοκυπρίων) ουσιαστικά ωθούν την Τουρκία να απαγορεύσει τους ελλιμενισμούς και να εμφανιστεί ως ταραξίας, για να έχουν στη συνέχεια πρόσχημα μπλοκαρίσματος της διαδικασίας ένταξης της.
Είναι παράλογο και πρόστυχο να ζητάνε από την Τουρκία ( δηλαδή από μιας από τις τυπικά "εγγυήτριες δυνάμεις" του Κυπριακού, σύμφωνα με τις Διεθνείς Συνθήκες) να αναγνωρίσει μόνο το νοτικοκυπριακό κομμάτι του νησιού και να... εγκαταλείψει ξαφνικά το βόρειο μέρος στις "καλένδες" της αόριστης εξεύρεσης μιας μελλοντικής λύσης κατά τα γούστα του Τάσσου Παπαδόπουλου (και μάλιστα ύστερα από τις εξελίξεις με το ολέθριο εθνικιστικό "Όχι" στο Σχέδιο Ανάν, όπου φάνηκε περίτρανα ότι η Νότια Κύπρος είναι αυτή που τορπιλίζει συστηματικά την εξεύρεση λύσης, και απλώς καλυπτόταν βολικά επί τόσα χρόνια πίσω από τη στάση του Ντεκντάς). Συνεπώς, τα (συντεχνιακά) συμφέροντα που έχει το (ξενόφοβο και ισλαμόφοβο) "βαθύ κράτος" της (χριστιανοδημοκρατικής) Ευρώπης (για απόκρουση της τουρκικής ένταξης) ταυτίζονται απόλυτα με τον εθνικισμό Αθήνας και Λευκωσίας (γεγονός που δεν πλήττει καθόλου, αλλά ρίχνει και νερό στο μύλο των στρατοκρατών της Άγκυρας που αρέσκονται και αυτοί στη διατήρηση τεταμένης ατμόσφαιρας). Και μάλιστα όλοι αυτοί ζητάνε τώρα τα ρέστα, ενώ για αυτό το αδιέξοδο ευθύνεται η βεβιασμένη και λανθασμένη απόφαση των ίδιων κύκλων (Αθήνα, Ε.Ε., Λευκωσία) να εντάξουν τη Νότια Κύπρο ΠΡΙΝ από την επίλυση του Κυπριακού, γεγονός που έδωσε τη δυνατότητα στον Τάσσο Παπαδόπουλο και την ελληνοκυπριακή άρχουσα τάξη να εκβιάζει ασύστολα τις εξελίξεις, χρησιμοποιώντας πλέον την ιδιότητα του κράτους - μέλους και τα προνόμια που αυτή επιφέρει.
Η Αντιεθνικιστική Κίνηση απευθυνόμενη σε πλατιές μάζες της ελληνικής κοινής γνώμης (μεγάλη μερίδα της οποίας εξακολουθεί – με ευθύνη της κεντρικής εξουσίας – να παραμένει εντελώς απληροφόρητη για την αληθινή φύση των λεγόμενων «εθνικών θεμάτων») αισθάνεται την ανάγκη να ρίξει φως σε μια σειρά από δυσμενείς εξελίξειςπου έλαβαν χώρα κατά το πρόσφατο χρονικό διάστημα στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής, και που αποδεικνύουν τη σταθερή προσήλωση του ελληνικού κράτους σε βαθύτατα εθνικιστικές προσεγγίσεις επενδυμένες με ένα σύγχρονο «διπλωματικό» μανδύα, ώστε να είναι συμβατές με τους ρυθμούς και το πνεύμα της εποχής.
Με αφορμή τις τρέχουσες καυτές εξελίξεις, θα αναφερθούμε σε δύο – απολύτως συναφή μεταξύ τους – ζητήματα : αφενός στους όρους της συμφωνίας για απευθείας εμπόριο ανάμεσα σε Ε.Ε. και Βόρεια Κύπρο, και αφετέρου στον ελλιμενισμό ελληνοκυπριακών καραβιών στις ακτές της Τουρκίας.
Ύστερα από 20 μήνες σκληρών διαπραγματεύσεων στους κόλπους της Ε.Ε., δυστυχώς απέδωσαν καρπούς οι ίντριγκες και οι εκβιασμοί της ελληνοκυπριακής άρχουσας τάξης και του Τάσσου Παπαδόπουλου προσωπικά, με αποτέλεσμα να επιτευχθεί τελικά μια καταρχήν λεόντειος και επαίσχυντη συμφωνία για τους Κοινοτικούς Κανονισμούς που αφορούν (τάχα) την ενίσχυση των Τουρκοκυπρίων.
Η συμφωνία αυτή κατοχυρώνει πλήρως όλες τις επιδιώξεις της Νοτιοκυπριακής Διοίκησης (δηλαδή της αποκλειστικά υπεύθυνης για το ναυάγιο του Κυπριακού εδώ και 2 χρόνια !!) , και αποτέλεσε προϊόν συντονισμένων ενεργειών μεταξύ της Λευκωσίας και της Αθήνας. H παραπάνω απόφαση ικανοποιεί όλες τις πάγιες (και ηθικά άνομες) νοτιοκυπριακές και ελλαδικές στοχεύσεις, διότι προβλέπει την αποσύνδεση του χρηματοδοτικού κανονισμού από τον κανονισμό για το απευθείας εμπόριο. Επιπλέον, οι προϋποθέσεις που τέθηκαν για τη μελλοντική υιοθέτηση του κανονισμού για το απευθείας εμπόριο αποκλείουν πλέον μια ντε φάκτο αναγνώριση της Τουρκικής Δημοκρατίας Βόρειας Κύπρου (ΤΔΒΚ).
Πρέπει να τονιστεί ότι αυτό που έχει πρακτική οικονομική (αλλά και πολιτική) σημασία είναι το απευθείας εμπόριο και όχι η χρηματοδότηση, διότι μια κρατική οντότητα ορθοποδεί πραγματικά μόνο αν μπορεί να επωφεληθεί από τις εμπορικές της ανταλλαγές, και όχι αν απλώς λαμβάνει κάποια πακέτα (η αποτελεσματική διοχέτευση των οποίων είναι πάντοτε αμφίβολη, όπως παντού στον κόσμο άλλωστε).
Ειδικότερα, οι Μόνιμοι Αντιπρόσωποι των κρατών μελών της Ε.Ε ενέκριναν το χρηματοδοτικό κανονισμό που προβλέπει τη χορήγηση στους Τουρκοκύπριους το χαρτζιλίκι των 139 εκατ. ευρώ. Το αρχικό ποσό ήταν 259 εκατ. ευρώ, αλλά τα 120 εκατ. ευρώ χάθηκαν λόγω παρέλευσης της προθεσμίας (έπρεπε να είχαν εγκριθεί μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου 2005). Δηλαδή ΚΑΙ το αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεων ήταν σε βάρος των αθώων Τουρκοκύπριων πολιτών αλλά ΚΑΙ το τρενάρισμα της διαδικασίας "μέτραγε" εξαρχής σε βάρος τους. Είναι αυτό που λέμε "σημαδεμένη τράπουλα".
Αναφορικά με το δεύτερο κανονισμό, δηλαδή αυτόν για το απευθείας εμπόριο, που αποτελούσε και το «αγκάθι», το όλο θέμα παραπέμπεται για περαιτέρω εξέταση ώστε να γίνουν μονομερείς και λεόντειες αλλαγές και να τεθούν αποικιοκρατικού χαρακτήρα προϋποθέσεις, που έγιναν χθες ομόφωνα δεκτές από τα 25 κράτη μέλη.
Συγκεκριμένα, η αθλιότητα και το βρώμικο παιχνίδι σε βάρος των Τουρκοκυπρίων αλλά και της (μη αρεστής σε πολλές ευρωπαϊκές ελίτ) Άγκυρας έγκειται στο ότι με ξεδιάντροπο τρόπο αλλάζει η νομική βάση στη λήψη της απόφασης !!
Η ορθή αρχική πρόταση τηςCommission, που όμως την αμφισβητούσε έντονα η κλίκα του Παπαδόπουλου, προέβλεπε ότι ο κανονισμός θα έπρεπε να εγκριθεί με βάση το άρθρο 133 της Συνθήκης, που αφορά το εμπόριο με τις τρίτες χώρες. Κι αυτό είχε γίνει προκειμένου η απόφαση να ληφθεί με ειδική πλειοψηφία και να παρακαμφθούν, αν χρειαστεί, η Λευκωσία και η Αθήνα, που έχουν δώσει σαφή δείγματα γραφής για αδιαλλαξία στην εξωτερική τους πολιτική (για λόγους εσωτερικής ψηφοθηρίας). Η νέα απόφαση προβλέπει την αλλαγή της νομικής βάσης εντάσσοντας τη διαδικασία στο Πρωτόκολλο 10 της Συμφωνίας Προσχώρησης της Κυπριακής Δημοκρατίας. Αυτό σημαίνει ότι για να ληφθεί απόφαση θα απαιτηθεί ομοφωνία και όχι ειδική πλειοψηφία. Δηλαδή το απευθείας εμπόριο είναι στο έλεος της μεγαλοϊδεατικής κλίκας του Παπαδόπουλου και στο ακόρεστο αίσθημα εθνικισμού και μισαλλοδοξίας που διέπει την ελληνοκυπριακή άρχουσα τάξη, που με τους ΙΜΚ (ιδεολογικούς μηχανισμούς του κράτους) που διαθέτει χειραγωγεί έντεχνα τη γνώμη της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελληνοκυπρίων πολιτών.Με άλλα λόγια, οι Τουρκοκύπριοι πολίτες που βγήκαν στους δρόμους και αγωνίστηκαν κινηματικά για την επανένωση, για τη χαλαρή ομοσπονδία και για την εκθρόνιση του δεξιού Ντενκτάς... "επιβραβεύονται" τώρα από τη διεθνή κοινότητα με το να παραδίδονται ανυπεράσπιστη βορά στις άνομες ορέξεις της μοχθηρής Λευκωσίας.Επιπροσθέτως, τα δικαιολογημένα αντιδυτικά αισθήματα που θα δημιουργηθούν μέσα στην επικράτεια της ΤΔΒΚ από την άδικη αυτή απόφαση της Ε.Ε. θα τροφοδοτήσουν ασφαλώς τα αντίστοιχα ακραία εθνικιστικά ρεύματα των Τ/Κ, και θα αποτελέσουν ούριο άνεμο στα πανιά των διαφόρων Ντενκτάς.
Όμως η αθλιότητα δεν σταματάει εκεί.Σύμφωνα με το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, αναφορικά με τις προϋποθέσεις για το απευθείας εμπόριο, οι «25» συμπεριέλαβαν στη συμφωνία τη δέσμη ιδεών της λουξεμβουργιανής προεδρίας (πρώτο εξάμηνο 2005), η οποία, όμως, εύλογα δεν είχε γίνει τότε δεκτή από την Αγκυρα, τους Τ/Κ και κάποιους εταίρους στην Ε.Ε. Η εν λόγω δέσμη ιδεών προβλέπει ότι ακόμη και σε περίπτωση κατάληξης σε συμφωνία, το εμπόριο θα γίνεται από το λιμάνι της Αμμοχώστου, από οργανισμό ιδιωτικού δικαίου (δηλαδή τα εκάστοτε δύο εμπορικά επιμελητήρια), και υπό την εποπτεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής !!!!!! Με τον τρόπο αυτό αφενός μεν δεν δημιουργούνται "προβλήματα" επίσημης αναγνώρισης της ΤΔΒΚ,, ενώ από την άλλη η παρουσία της Επιτροπής θα εξασφαλίζει την εφαρμογή του κοινοτικού κεκτημένου (όπως το εννοεί η ελληνοκυπριακή πλευρά).
Δεμένος δηλαδή χειροπόδαρα ο τουρκοκυπριακός λαός μέσα στην ίδια του τη χώρα, ώστε να κληθεί "με το πιστόλι στον κρόταφο" να συναινέσει σε κάποιο νέο διεθνές σχέδιο "επίλυσης", κομμένο και ραμμένο στα μέτρα της νέας συγκυρίας, δηλαδή του νέου συσχετισμού δυνάμεων που έχει πλέον προκύψει ύστερα από το μέγα λάθος της ένταξης της Νότιας Κύπρου στην Ε.Ε. χωρίς να έχει λυθεί προηγουμένως το Κυπριακό (στο οποίο δυστυχώς δεν είχε αντιταχθεί καμία πολιτική δύναμη στην Ελλάδα, ούτε καν η αριστερά).
Η δεύτερη προϋπόθεση προβλέπει ότι η έγκριση του κανονισμού συνεπάγεται την απόδοση των Βαρωσίων στους νόμιμους κατοίκους της, δηλαδή τους Ελληνοκύπριους. Η τρίτη προϋπόθεση προβλέπει ένα μορατόριουμ στις πωλήσεις περιουσιών Ελληνοκυπρίων στα κατεχόμενα, οι οποίες έχουν προκαλέσει δεκάδες προσφυγές στα δικαστήρια και στο Συμβούλιο της Ευρώπης.H νοτιοκυπριακή κυβέρνηση, με δήλωση του εκπροσώπου της Γιώργου Λιλλήκα, χαιρέτισε τη συμφωνία. Εύλογα πλέον ο Τάσσος Παπαδόπουλος μπορεί να εμφανιστεί ως "ο γιος του πάρτα όλα", όπως έλεγε μια παλιά εύστοχη ρήση.
Μολυβιάτης και Καραμανλής (ως άριστοι διεκπεραιωτές των υποθέσεων του ελληνικού κατεστημένου) βοήθησαν καθοριστικά στην «εθνική» αυτή επιτυχία.Η μεγάλη αυτή επιτυχία του ελληνικού και ελληνοκυπριακού κεφαλαίου θα γεμίζει ασφαλώς με χαρά όλους τους «πατριώτες αντιιμπεριαλιστές» (που βρίσκονται πλέον σε ολόκληρο το πολιτικό φάσμα), οι οποίοι μπροστά στην προώθηση των "εθνικών δικαίων" (διάβαζε : "δικαίων της άρχουσας τάξης") παραβλέπουν τον οικονομικό στραγγαλισμό που θα υποστούν οι Τουρκοκύπριοι.
Πρέπει να παραδεχτούμε ότι και το «βαθύ κράτος» της Ελλάδας πορεύεται θαυμάσια σε ό,τι αφορά την προστασία των δικών του συμφερόντων (που τα βαφτίζει «εθνικά») και έχει πλέον δεσπόζουσα θέση σε ολόκληρη τη Νοτιοανατολική Μεσόγειο. Στριμώχνει την Τουρκία όσο μπορεί, θριαμβεύει στο Κυπριακό, έχει το πάνω χέρι στο Αιγαίο, θεωρεί ως ασήμαντο κουνούπι τη Δημοκρατία της Μακεδονίας, ενώ παράλληλα το ελληνικό μεγάλο κεφάλαιο επελαύνει ακάθεκτο σε Βουλγαρία, Ρουμανία και Αλβανία υποδουλώνοντας οικονομικά τους εργαζόμενους των χωρών αυτών που μετατρέπονται σε νέου τύπου αποικίες της ισχυρής (για τον εαυτό της) Ελλάδας. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι την πιο αηδιαστική δήλωση την έκανε ο εκπρόσωπος του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών Γ. Κουμουτσάκος. Η εξέλιξη αυτή -είπε- αποτελεί «χειροπιαστή απόδειξη της εποικοδομητικής στάσης της κυπριακής κυβέρνησης, η οποία συμβάλλει στο να υλοποιηθούν τα συμπεράσματα του Συμβουλίου της 26ης Απριλίου 2004, με τα οποία επιδιώχθηκε η διευκόλυνση της επανένωσης [sic] του νησιού με την οικονομική ολοκλήρωση και τη βελτίωση των επαφών μεταξύ των δύο κοινοτήτων στην Κύπρο». O tempora o mores.
Ζοφερές είναι και οι εξελίξεις στο μέτωπο του ελλιμενισμού ελληνοκυπριακών καραβιών στις ακτές της Τουρκίας.Και την πίτα γεμάτη και το σκύλο χορτάτο θέλουνε Αθήνα, Λευκωσία και Ε.Ε. αναφορικά με τις περίφημες υποχρεώσεις της Τουρκίας για σεβασμό του "κοινοτικού κεκτημένου".
Η Κριστίνα Νάγκι, εκπρόσωπος του αρμόδιου για τη διεύρυνση Επιτρόπου Ολι Ρεν, αναφερομένη στην άρνηση της Τουρκίας να επιτρέψει τον ελλιμενισμό πλοίου υπό κυπριακή σημαία στο λιμάνι της Μερσίνας δηλωσε στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων ότι "η Τουρκία οφείλει να επιτρέψει την ελεύθερη διακίνηση των προϊόντων όλων των κρατών - μελών της Ε.Ε. και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αναμένει από την Αγκυρα να ανταποκριθεί πλήρως στις δεσμεύσεις της". Συνεπώς,είναι ξεκάθαρο ότι οι άρχουσες τάξεις Αθήνας, Λευκωσίας και (εν μέρει της) Ε.Ε. ερμηνεύουν μονομερώς, και κατά το δοκούν, τις περιώνυμες "Κοινοτικές ελευθερίες". Με το επικοινωνιακό τους παιχνίδι παρουσιάζουν την Τουρκία να "παραβιάζει" την ελευθερία ελλιμενισμού των νοτιοκυπριακών καραβιών στα τουρκικά λιμάνια, ενώ δεν τους ενοχλεί η ύπαρξη του ( εξίσου αντίθετου με τις εν λόγω "ελευθερίες") οικονομικού εμπάργκο που στραγγαλίζει την οικονομία της ΤΔΒΚ. Με τη διατήρηση του εμπάργκο (σε βάρος των αδύναμων Τουρκοκυπρίων) ουσιαστικά ωθούν την Τουρκία να απαγορεύσει τους ελλιμενισμούς και να εμφανιστεί ως ταραξίας, για να έχουν στη συνέχεια πρόσχημα μπλοκαρίσματος της διαδικασίας ένταξης της.
Είναι παράλογο και πρόστυχο να ζητάνε από την Τουρκία ( δηλαδή από μιας από τις τυπικά "εγγυήτριες δυνάμεις" του Κυπριακού, σύμφωνα με τις Διεθνείς Συνθήκες) να αναγνωρίσει μόνο το νοτικοκυπριακό κομμάτι του νησιού και να... εγκαταλείψει ξαφνικά το βόρειο μέρος στις "καλένδες" της αόριστης εξεύρεσης μιας μελλοντικής λύσης κατά τα γούστα του Τάσσου Παπαδόπουλου (και μάλιστα ύστερα από τις εξελίξεις με το ολέθριο εθνικιστικό "Όχι" στο Σχέδιο Ανάν, όπου φάνηκε περίτρανα ότι η Νότια Κύπρος είναι αυτή που τορπιλίζει συστηματικά την εξεύρεση λύσης, και απλώς καλυπτόταν βολικά επί τόσα χρόνια πίσω από τη στάση του Ντεκντάς). Συνεπώς, τα (συντεχνιακά) συμφέροντα που έχει το (ξενόφοβο και ισλαμόφοβο) "βαθύ κράτος" της (χριστιανοδημοκρατικής) Ευρώπης (για απόκρουση της τουρκικής ένταξης) ταυτίζονται απόλυτα με τον εθνικισμό Αθήνας και Λευκωσίας (γεγονός που δεν πλήττει καθόλου, αλλά ρίχνει και νερό στο μύλο των στρατοκρατών της Άγκυρας που αρέσκονται και αυτοί στη διατήρηση τεταμένης ατμόσφαιρας). Και μάλιστα όλοι αυτοί ζητάνε τώρα τα ρέστα, ενώ για αυτό το αδιέξοδο ευθύνεται η βεβιασμένη και λανθασμένη απόφαση των ίδιων κύκλων (Αθήνα, Ε.Ε., Λευκωσία) να εντάξουν τη Νότια Κύπρο ΠΡΙΝ από την επίλυση του Κυπριακού, γεγονός που έδωσε τη δυνατότητα στον Τάσσο Παπαδόπουλο και την ελληνοκυπριακή άρχουσα τάξη να εκβιάζει ασύστολα τις εξελίξεις, χρησιμοποιώντας πλέον την ιδιότητα του κράτους - μέλους και τα προνόμια που αυτή επιφέρει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου