Ομαδικός τάφος Αλβανών του Κοσσόβου βρέθηκε κάτω από πάρκινγκ αυτοκινήτων στη Σερβία

ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΗΣ ΑΝΤΙΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ

Όταν μετά το τέλος του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου οι νικητές, γνωστοί ως Σύμμαχοι, επανακαθόρισαν τα σύνορα των χωρών της Ευρώπης, τα οποία είχαν αλλάξει οι νικημένοι του πολέμου, γνωστοί σαν δυνάμεις του Άξονα, η μεγάλη πλειοψηφία των κατοίκων της Ευρώπης, αν όχι όλοι, δέχτηκαν τον επανακαθορισμό των συνόρων, επειδή βασίστηκε, λίγο-πολύ, στην ρεαλιστική αρχή των εθνοτήτων, η οποία ήταν γενικά αποδεκτή από τους νικητές. Εξαιρέσεις σαν της πρώην Γιουγκοσλαβίας έγιναν αποδεκτές, επειδή είχαν προκύψει από έναν νικηφόρο αγώνα παρτιζάνων, οι οποίοι κινούμενοι από σοσιαλιστικές ιδέες πρόβαλαν πάνω από τις εθνικές διαφορές ένα κοινό σοσιαλιστικό ιδανικό που αναγνώριζε σε κάθε εθνότητα ίσα δικαιώματα προς τις άλλες. Το ίδιο είχε γίνει και με την Ρουμανία και με τα σημερινά κράτη της Βαλτικής, άσχετα αν υπήρξαν τρανταχτές περιπτώσεις, όπως των Βαλτικών κρατών, που οι τελικές αποφάσεις για την ανεξαρτησία τους η μη υπαγορεύτηκαν από την δύναμη των όπλων του τότε προπύργιου του σοσιαλισμού, δηλ. της Σοβιετικής Ένωσης. Η μεταπολεμική ευρωπαϊκή ιστορία απέδειξε ότι, παρά τα πάμπολλα αρνητικά του, το σοσιαλιστικό σύστημα δεν στέρησε από τις διάφορες εθνότητες τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους με αποτέλεσμα, όλα αυτά να ξαναβγούν στην επιφάνεια όταν το σοσιαλιστικό σύστημα κατέρρευσε.
Αυτό έγινε σε όλες τις σοσιαλιστικές χώρες και ήταν φυσικό να γίνει και στην πρώην Γιουγκοσλαβία. Όμως στην πρώην Γιουγκοσλαβία, η κυρίαρχη αριθμητικά και από άποψη στρατιωτικής ισχύος εθνότητα, η Σερβική, υποκινούμενη από αδίστακτους τυχοδιώκτες της οικονομίας και της πολιτικής όπως ο Μιλόσεβιτς, εκμεταλλευόμενη την δύναμή της επεχείρησε να γυρίσει την ιστορία 80 χρόνια πίσω, στην εποχή των Βαλκανικών πολέμων, και να επιβάλει ένα κρατικό μόρφωμα, όπου οι Σέρβοι θα ήταν για τις άλλες εθνότητες ότι ήταν οι Γερμανοί για τις εθνότητες των νικημένων κατά την προέλαση των γερμανικών τανκς κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η οποία εξασφάλισε στους Γερμανούς σχεδόν όλη την ηπειρωτική Ευρώπη. Όμως η ιστορία δεν γυρίζει πίσω και ο νέος Χίτλερ των Βαλκανίων, ο Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, αφού ο στρατός του λήστεψε, έκαψε, βίασε, βασάνισε και σκότωσε όσους περισσότερους μπορούσε μέχρι να επέμβει η διεθνής κοινότητα και να βάλει ένα τέλος στις εθνοκαθάρσεις, ανατράπηκε από τον λαό του και βρέθηκε να δικάζεται σαν εγκληματίας πολέμου στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης.
Σε όλο αυτό το αποτρόπαιο έγκλημα κατά των εθνοτήτων, οι οποίες διεκδίκησαν την ανεξαρτησία τους από το στην ουσία σερβικό κράτος που προέκυψε από την πτώση του σοσιαλισμού στην πρώην Γιουγκοσλαβία, ο Μιλόσεβιτς και οι περί αυτόν εγκληματίες πολέμου, απομονωμένοι από την διεθνή κοινότητα, εκτός από την αδύναμη να τους βοηθήσει Ρωσία, είχαν ένα πιστό σύμμαχο: Τους Έλληνες, οι οποίοι υποκινούμενοι και αυτοί από αδίστακτους τυχοδιώκτες της οικονομίας και της πολιτικής, ονειρευόντουσαν και αυτοί την συνέχιση των Βαλκανικών πολέμων με σύμμαχους τους Σέρβους. Όταν όμως ο Μιλόσεβιτς και οι εγκληματικές του συμμορίες, μετά από την διεθνή επέμβαση αποδυναμώθηκαν στρατιωτικά και ανατράπηκαν μετά από επανάσταση του λαού τους, οι Έλληνες σύμμαχοί τους, έχοντας αποκομίσει από τον πόλεμο μόνο τα κέρδη (προϊόντα της λεηλασίας σε βάρος των εθνοτήτων της πρώην Γιουγκοσλαβίας) συνέχισαν να ακολουθούν πιστά τους δικούς τους αδίστακτους τυχοδιώκτες της οικονομίας και της πολιτικής και τους ακολουθούν μέχρι σήμερα.
Αυτό είχε σαν συνέπεια, όχι μόνο να μην επιστραφούν τα κλεμμένα στις εθνότητες της πρώην Γιουγκοσλαβίας, τα οποία με την μορφή μαύρου χρήματος ξεπλύθηκαν στην Ελλάδα αλλά και όλοι οι Έλληνες ηθικοί και φυσικοί αυτουργοί στα αποτρόπαια εγκλήματα πολέμου της πρώην Γιουγκοσλαβίας να παραμείνουν ατιμώρητοι και σήμερα να χαίρουν τεράστιας οικονομικής και πολιτικής δύναμης.
Μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον ήταν φυσικό σύσσωμοι οι Έλληνες να εναντιωθούν στην ανεξαρτησία του κράτους του Κοσσόβου και μέχρι σήμερα, ενώ το κράτος αυτό έχει αναγνωριστεί από 64 κράτη μεταξύ των οποίων και η πλειοψηφία των οικονομικά και πολιτιστικά προηγμένων κρατών της Ευρώπης και της Αμερικής, δεν αναγνωρίζεται από την Ελλάδα, όπως δεν αναγνωρίζεται και το όμορο προς την Ελλάδα κράτος της Δημοκρατίας της Μακεδονίας, που και αυτό προέκυψε από την κατάρρευση της σοσιαλιστικής πρώην Γιουγκοσλαβίας. Άλλωστε, όταν ο σερβικός στρατός υπό την καθοδήγηση εγκληματιών του πολέμου ενάντια στην Βοσνία επιδίδονταν σε νέα εγκλήματα πολέμου και γέμιζε το Κόσσοβο με ομαδικούς τάφους, οι Έλληνες ήταν οι μόνοι που συμπαραστεκόντουσαν με λεφτά, φάρμακα, γιατρούς, εθελοντές κλπ. στους Σέρβους, μηδέ εξαιρουμένων των Γιατρών του Κόσμου.
Οι ομαδικοί τάφοι με πτώματα Βόσνιων ή Αλβανών που βρίσκονται στην Σερβία πείθουν και τον πιο κακόπιστο, όχι όμως ανέντιμο, ότι δεν μπορούσαν οι συγγενείς και ομοεθνείς των πτωμάτων να ζήσουν κάτω από τον σερβικό ζυγό και για να πάψει η αιματοχυσία δεν υπήρχε άλλη διέξοδος από την πλήρη ανεξαρτησία. Μια ανεξαρτησία, που οι Έλληνες συνεχίζουν να μην αναγνωρίζουν και από πάνω να κατηγορούν την ευρωπαϊκή και αμερικανική επέμβαση που δεν επέτρεψε στους Σέρβους εγκληματίες πολέμου να ολοκληρώσουν το έργο των εθνοκαθάρσεων.
Δεν μας εντυπωσιάζει η αδιαφορία των Ελλήνων απέναντι στους ομαδικούς τάφους, όταν ξέρουμε ότι οι Έλληνες δεν αδιαφορούν μόνο για τους ομαδικούς τάφους σε Βοσνία, Κόσσοβο και Σερβία αλλά και για τους ομαδικούς τάφους σε Ελλάδα και ελληνοκυπριακή Κύπρο. Ομαδικοί τάφοι που δεν ανοίγονται και δεν θα ανοιχτούν υπάρχουν στην Ελλάδα από την εποχή της γερμανικής κατοχής και του εμφυλίου πολέμου, όπως υπάρχουν και στην ελληνοκυπριακή Κύπρο από την εποχή της ανεξέλεγκτης δράσης της Ε.Ο.Κ.Α. Όμως όλοι (όσοι όταν μιλούν ακούγεται ο λόγος του και όχι, βέβαια, οι συγγενείς των νεκρών) συναινούν ότι οι τάφοι πρέπει να παραμείνουν κλειστοί είτε για λόγους εθνικούς ή εθνικής συμφιλίωσης. Ένας τέτοιος ομαδικός τάφος Μακεδόνων, θυμάτων του εμφυλίου πολέμου, βρίσκεται στην Φλώρινα, σε οικόπεδο του στρατού.
Όπως δεν μας εντυπωσιάζει η συναίνεση όλων των Ελλήνων στο ζήτημα της μη αναγνώρισης του κράτους του Κοσσόβου, όταν ξέρουμε ότι το κράτος του Κοσσόβου κατοικείται σχεδόν μόνο από Αλβανούς και οι Αλβανοί υπήρξαν μέχρι σήμερα για τους Έλληνες προτιμητέοι στόχοι εθνικιστικού και ρατσιστικού μίσους, κάτι που το έχουν πληρώσει με πολλούς νεκρούς, τραυματισμένους και βασανισμένους και το πληρώνουν ακόμα και σήμερα με μια τρομοκρατία που δεν διστάζει να παλουκώνει ανθρώπους ζωντανούς, όπως έδειξε το πρόσφατο τρομακτικό περιστατικό στα Χανιά, κάτι που εφαρμοζόταν σπάνια ακόμα και στον Μεσαίωνα και μόνο σε ενόχους πολλαπλών εγκλημάτων.
Όμως η Αντιεθνικιστική Κίνηση, η οποία υπήρξε και η μόνη που επικρότησε την ανεξαρτησία του κράτους του Κοσσόβου με σχετική ανακοίνωσή της, δεν έπαψε και δεν θα πάψει να ενημερώνει το κοινό της για τα εγκλήματα του αδελφού προς τον ελληνικό σερβικού εθνικισμού και να υποστηρίζει το δικαίωμα απόδοσης στους συγγενείς τους των πτωμάτων που βρίσκονται στους απανταχού ομαδικούς τάφους.
Στα πλαίσια αυτού του αγώνα μας αναδημοσιεύουμε το παρακάτω ενημερωτικό άρθρο της έγκυρης βρετανικής καθημερινής εφημερίδας Guardian, το οποίο δημοσιεύτηκε στις 10 Μαΐου φέτος.





ΤΟ ΑΡΘΡΟ

Ομαδικός τάφος Αλβανών του Κοσσόβου βρέθηκε κάτω από πάρκινγκ αυτοκινήτων στη Σερβία

Το Βελιγράδι επιβεβαιώνει την ύπαρξη τοποθεσίας κοντά στα σύνορα με το Κόσσοβο, η οποία θεωρείται ότι περιέχει περίπου 250 θύματα της διακυβέρνησης του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς.
Του Τζούλιαν Μπόργκερ, διπλωματικού συντάκτη της βρετανικής εφημερίδας Guardian.
Δημοσιεύτηκε την Δευτέρα, 10 Μαΐου 2010.

Φωτογραφία: Andrej Isakovic/AFP/Getty Ιmages
Μια αεροφωτογραφία της τοποθεσίας ενός ομαδικού τάφου στη Σερβία που θεωρείται ότι περιέχει τα πτώματα 250 Αλβανών.
H σερβική κυβέρνηση επιβεβαίωσε σήμερα την ανακάλυψη ενός ομαδικού τάφου που περιέχει 250 πτώματα, που πιστεύεται ότι ανήκουν σε Αλβανούς θύματα των αγριοτήτων στο Κόσσοβο κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς.
Ο δημόσιος κατήγορος της Σερβίας κατά των εγκλημάτων πολέμου Βλαντιμίρ Βούκσεβιτς είπε ότι ο τάφος ανακαλύφθηκε στο χωριό Ρούντνιτσα, μερικά μίλια από τα βόρεια σύνορα του Κοσσόβου. Ο αναπληρωτής του, Μπρούνο Βέκαριτς, πρόσθεσε ότι τα πτώματα ήταν θαμμένα κάτω από ένα κτίριο και πάρκινγκ αυτοκινήτων.
Ο Ντέζαν Αναστασίεβιτς, ένας αστυνομικός συντάκτης του σερβικής εβδομαδιαίας εφημερίδας Vreme, είπε ότι η τοποθεσία άνηκε σε μία κρατική εταιρεία κατασκευής δρόμων και είχε κτιστεί το 1999, λίγο μετά από τον πόλεμο του Κοσόβου.
«Πρέπει να είχε ξυπνήσει υποψίες αμέσως» είπε. « Η Ρούντνιτσα είναι ένα πολύ απομονωμένο μέρος. Ποιος θα ήθελε να χτίσει ένα κτίριο γραφείων εκεί;» .
Οι σερβικές αρχές είπαν ότι οι εκταφές στην τοποθεσία θα αρχίσουν σύντομα, σε συνεργασία με την Eulex(1), την αποστολή της Ευρωπαϊκής Ένωσης που αποσκοπεί στην στήριξη της δικαιοσύνης και της επιβολής του νόμου στο Κόσσοβο.
«Σύμφωνα με τις καταθέσεις μαρτύρων, υπάρχουν 250 πτώματα Αλβανών του Κοσόβου μέσα,» είπε ο Βούκσεβιτς.
Η τοποθεσία της Ρούντνιτσας είναι ο έκτος ομαδικός τάφος στη Σερβία που περιέχει θύματα της καταστολής από τον Μιλόσεβιτς μιας αποσχιστικής εξέγερσης εθνικά Αλβανών το 1998 και το 1999, που κόστισε τις ζωές 10.000 ανθρώπων. Οδήγησε στην επέμβαση του ΝΑΤΟ και τελικά στην διακήρυξη της ανεξαρτησίας του Κοσόβου το 2008. Αυτή έχει αναγνωριστεί από την Δύση, όχι όμως από την Σερβία και την Ρωσία.
Οι σερβικές δυνάμεις διηύθυναν μαζικές δολοφονίες σε αλβανικά από εθνολογική άποψη χωριά το 1998 και το 1999, θάβοντας τα περισσότερα από τα θύματα κοντά στις τοποθεσίες της δολοφονιών. Αλλά όταν έγινε σαφές ότι το ΝΑΤΟ θα επενέβαινε, η κυβέρνηση Μιλόσεβιτς διέταξε να ξεθαφτούν τα πτώματα και να μετακινηθούν σε άλλο μέρος της Σερβίας και της ελεγχόμενης από τους Σέρβους Βοσνίας.
Η απομάκρυνση των πτωμάτων οδήγησε μερικούς δυτικούς σχολιαστές στο να αμφισβητήσουν τις περιγραφές ομαδικών δολοφονιών που έκαναν εθνικά Αλβανοί πρόσφυγες.
Ο Αναστασίεβιτς είπε ότι το πρόγραμμα «υγιεινής», που περιλάμβανε την απομάκρυνση χιλιάδων πτωμάτων, εκτελέσθηκε από την σερβική ειδική αντιτρομοκρατική μονάδα, την SAJ. Σχεδόν χίλια πτώματα βρέθηκαν κοντά σε μια βάση της SAJ στην Μπατάγνιτσα, έξω από το Βελιγράδι. Η Ρούντνιτσα αντιπροσωπεύει το δεύτερο μεγαλύτερο τάφο από εκείνη την περίοδο, μετά από την Μπατάγνιτσα.
O O.Η.Ε και η Eulex(1) είχαν ψάξει αρκετά χρόνια για τάφους
στην Ρούντνιτσα αλλά είχαν αποτύχει να τους βρουν. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης του Κοσόβου είχαν υποστηρίξει ότι οι διεθνείς ανακριτές είχαν σταλεί σε λανθασμένη κατεύθυνση και είχαν πει αρκετούς μήνες πριν ότι τα πτώματα είχαν κρυφτεί κάτω από το πάρκινγκ αυτοκινήτων στην Ρούντνιτσα. Σερβικές και αλβανικές πηγές είπαν ότι τα πτώματα βρέθηκαν εξαιτίας μιας υπόδειξης στους ανώτερους υπαλλήλους της Eulex(1).
«Έχουμε εργαστεί πάνω σε αυτήν την ειδική περίπτωση για αρκετό διάστημα. Έχουμε παράσχει πληροφορίες και γνώσεις σχετικά με την πιθανή τοποθεσία ενός ομαδικού τάφου στην περιοχή Ράσκα. Αλλά περιμένουμε ακόμα την επιβεβαίωση εάν αυτή η περιοχή έχει βρεθεί πράγματι,» ανακοινώθηκε σήμερα από την Εulex(1).
-----------------------------------------------------------------------------



Σημειώσεις του μεταφραστή.
(1)Η Αποστολή της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την Επιβολή του Νόμου στο Κόσσοβο, η Eulex Kosovo, είναι μια περιορισμένη ανάπτυξη αστυνομικών δυνάμεων και πολιτικού προσωπικού της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο Κόσσοβο. Αυτή η αποστολή για την επιβολή του νόμου προβάλλεται ως συνέχεια της διεθνούς πολιτικής παρουσίας στο Κόσσοβο που προβλέπεται από το ψήφισμα 1244 του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών. Η Σερβία και κάποιες χώρες είχαν αρχικά αντιτεθεί κάθετα προς την αποστολή αυτή και υποστήριζαν την UNMIK(2) , απαιτώντας την έγκριση του Συμβουλίου Ασφαλείας του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, η οποία δόθηκε στο τέλος του Ιουνίου του 2008. Η Αποστολή το 2008 περιλάμβανε προσωπικό 2000 περίπου από αστυνομικούς και πολιτικό προσωπικό, ενώ ο στόχος για το 2010 είναι προσωπικό 3,200 (1,950 διεθνές, 1250 τοπικό).
(2)United Nations Interim Administration Mission in Kosovo = Αποστολή των Ηνωμένων Εθνών για την Προσωρινή Διοίκηση του Κοσόβου