Πέμπτη 26 Ιανουαρίου 2023

Εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας με άλλοθι τον εθνικισμό











Του Φίλιππα Κυρίτση

     Όταν στα παιδικά μου χρόνια, εφαρμόζοντας το ελληνικό Σύνταγμα[i], άρχισαν στο σχολείο την πλύση εγκεφάλου μου για να μισήσω τους Τούρκους και να πιστέψω σαν χριστιανός στην μετά θάνατο ζωή, δεν μπορούσα να φανταστώ ότι ήθελαν να με κάνουν έναν θρησκόληπτο εγκληματία, που θα δικιολογούσε κάθε είδους έγκλημα ενάντια στους αλλόθρησκους κατοίκους της γειτονικής μας χώρας από το στρατό, την αστυνομία, τον Λιμενικό Σώμα και την Αεροπορία, και θα ήταν πρόθυμος να σκοτώσει όσο περισσότερους και περισσότερες από αυτούς μπορούσε, αν σαν στρατιώτη τον διατάζανε να το κάνει οι αξιωματικοί του.

     Όταν μεγάλωσα και το συνειδητοποίησα αυτό, με συνέπεια, εκτός από το να πάψω να πιστεύω στην μετά τον θάνατο ζωή, να αρνηθώ κάθε είδους στράτευση σαν ολικός αρνητής στράτευσης[ii], δεν μπορούσα με τίποτα να φανταστώ ότι σαν Τούρκοι εισβολείς θα αντιμετωπιζόντουσαν όλοι οι πρόσφυγες, άντρες, γυναίκες και παιδιά, οι οποίοι θα επιχειρούσαν να διασχίσουν τα χερσαία και θαλάσσια σύνορα της Ελλάδας με την Τουρκία. Γεγονός που θα είχε σαν επακόλουθο τις επαναπροωθήσεις, τις ληστείες και τις δολοφονίες τους, όπως έχουν επανειλημμένως καταγγείλει όσοι επέζησαν από αυτούς, και έχουν καταγράψει και σε βίντεο, τα οποία έχουν δημοσιοποιήσει Μη Κυβερνητικές διεθνείς Οργανώσεις, όπως η Aegean Boat Report[iii] και άλλες. Επαναπροωθήσεις, που για πολλά παιδιά, γυναίκες και άντρες καταλήγουν στον θάνατο, τις οποίες έχει παραδεχτεί και η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Καταπολέμησης της Απάτης (OLAF) στην σχετική έκθεσή της για τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Συνοριοφυλακής και Ακτοφυλακής (FRONTEX)[iv].

     Οι ληστείες, οι δολοφονίες και οι θάνατοι κατά τις επαναπροωθήσεις αυτές[v], που δικαίως έχουν χαρακτηριστεί από τον  Έλληνα ακτιβιστή υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των προσφύγων Ιάσωνα Αποστολόπουλο[vi] σαν εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας[vii], αποδίδονται στους γείτονες μας Τούρκους όχι μόνο από την ελληνική κυβέρνηση αλλά και από την πλειοψηφία των Ελλήνων, που «καταπίνουν αμάσητο» ό,τι τους σερβίρουν τα ελληνικά Μ.Μ.Ε. Μάλιστα η κυβέρνηση στο ζήτημα των προσφύγων φτάνει στο βαθμό να χαρακτηρίζει τους πρόσφυγες σαν απειλή για την ασφάλεια της χώρας[viii] ενώ η αξιωματική αντιπολίτευση, για να μην μείνει πίσω στις εθνικιστικές «κορώνες», κατηγορεί ευθέως την Τουρκία ότι τους «εργαλειοποιεί» προς το συμφέρον της ζημιώνοντας όχι μόνο την Ελλάδα αλλά και όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση![ix] Αυτή η καλλιέργεια του μίσους απέναντι στην Τουρκία από την κυβέρνηση και την αντιπολίτευση βρίσκει τόσο κατάλληλο έδαφος στα μυαλά των Ελλήνων, που έχουν ήδη υποστεί πλύση εγκεφάλου στα σχολεία όπως επιτάσσει το Σύνταγμα ακόμα και σήμερα[x], που είναι πρόθυμοι να δεχτούν και να δικαιολογήσουν οποιοδήποτε έγκλημα διαπράττεται ενάντια στους πρόσφυγες στα σύνορα, ακόμα και αν αυτό γίνεται από εθελοντές και όχι από ενστόλους[xi], όπως απέδειξε η πανελλήνια κινητοποίηση ενάντια στους πρόσφυγες που βρέθηκαν στα σύνορα του Έβρου το 2020.

     Παράλληλα, με πρόσχημα τους πρόσφυγες, συνεχίζεται η τρομοκρατία κατά της τουρκικής μειονότητας της Ελλάδας, όπως απέδειξαν οι στρατιωτικές ασκήσεις του ελληνικού στρατού σε χωριά της τουρκικής μειονότητας[xii], που υποτίθεται αποσκοπούν στην εξεύρεση λαθρομεταναστών, οι οποίοι έχουν εισχωρήσει στην Ελλάδα.

     Τι κι αν οι καταγγελίες για τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που διαπράττει η Ελλάδα βγαίνουν στη δημοσιότητα από πολλά έγκυρα ειδησεογραφικά μέσα του εξωτερικού; Τι κι αν ακούγονται δια στόματος του προέδρου της Τουρκίας από το βήμα της Συνέλευσης του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών[xiii]; Τι κι αν οι σοβαρές εκθέσεις οι σχετικές με το προσφυγικό ζήτημα διαψεύδουν την χρησιμότητα και την αποτελεσματικότητα της αντιμεταναστευτικής πολιτικής[xiv];  Η πλειοψηφία των Ελλήνων, ποτισμένη μέχρι το κόκκαλο από την μικρή ηλικία με το δηλητήριο του εθνικισμού, αντιμετωπίζει τις καταγγελίες αυτές σαν τουρκική προπαγάνδα κατά της Ελλάδας. Μάλιστα η ελληνική κυβέρνηση, πέρα από τέτοιους χαρακτηρισμούς που αποδίδει στις καταγγελίες των εγκλημάτων κατά προσφύγων, προσπαθεί να ποινικοποιήσει κατά το δυνατόν, οποιονδήποτε αποκαλύπτει αυτά τα εγκλήματα, όπως η Aegean Boat Report[xv], όπως έχει ποινικοποιήσει οποιονδήποτε διασώζει πρόσφυγες από τον θάνατο στο Αιγαίο, με συνέπεια η ζωή των προσφύγων να εξαρτάται απόλυτα από το Λιμενικό Σώμα και τις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις.

     Και όμως,  οι πρόσφυγες θα έπρεπε να έχουν την δυνατότητα να ταξιδεύουν σαν απλοί ταξιδιώτες νόμιμα στην Ελλάδα, όπου θα μπορούσαν να υποβάλουν αίτηση ασύλου, εξασφαλίζοντας τις απαραίτητες βίζες από τα προξενεία της Ελλάδας στις χώρες τους[xvi], χωρίς να αναγκάζονται να επιβιβάζονται σε ανασφαλή πλοιάρια (σκυλοπνίχτες[xvii], όπως τα λέγανε παλιά) και αν δεν πνίγονται από τα κύματα να συλλαμβάνονται από την ελληνική ακτοφυλακή και να επαναπροωθούνται, με συνέπεια τον θάνατο αρκετών από αυτούς. Το νόμιμο αυτό δικαίωμά τους έχει ουσιαστικά καταργήσει η Ευρωπαϊκή Ένωση με οδηγίες της προς τα κράτη-μέλη της, αναλαμβάνοντας έτσι άμεσα την ευθύνη για τις δεκάδες χιλιάδες θανάτους προσφύγων που επιχειρούν να φτάσουν στα σύνορά της και να ζητήσουν άσυλο, το οποίο δικαιούνται με βάση την Σύμβαση περί του καθεστώτος των προσφύγων[xviii] (Γενεύη 1951).       

     Ποιο κόμμα ή Μ.Μ.Ε. όμως εστιάζει σε αυτήν την παράμετρο του δράματος των προσφύγων; Ποιο κόμμα ή Μ.Μ.Ε. απαιτεί από την κυβέρνηση να χορηγεί βίζα στους πρόσφυγες για να μην γεμίζει το Αιγαίο και ο ποταμός Έβρος επιπλέοντα πτώματα; Όλα αυτά τα κοράκια επιδίδονται συστηματικά στο να κατηγορούν όσους εξασφαλίζουν επ’ αμοιβή ταξίδι στους πρόσφυγες προς την Ελλάδα σαν «δουλεμπόρους» και να κάνουν τα στραβά μάτια, όταν αυτοί σκοτώνονται κατά την καταδίωξή τους από την αστυνομία, την συνοριοφυλακή και την ακτοφυλακή ή καταδικάζονται σε εκατοντάδες χρόνια φυλακή με αστήρικτες και αναπόδεικτες κατηγορίες.

     Ποιο από τα κοράκια αυτά θα βγει ποτέ να κατηγορήσει όχι τους «δουλεμπόρους» αλλά τους Έλληνες που συγκεντρώνουν αμύθητα πλούτη από τις μίζες για τις αγορές πολεμικών αεροπλάνων, πλοίων, τεθωρακισμένων, οπλικών συστημάτων κλπ. Αγορές που έχουν σαν άλλοθι τον κίνδυνο από την Τουρκία; Κίνδυνο που έχει επιβληθεί στους Έλληνες με την εθνικιστική και θρησκευτική πλύση εγκεφάλου που υφίστανται από την παιδική τους ηλικία; Και φτάνουμε στην κατάντια μέχρι και η τελευταία «κυρά Κατίνα» της Ελλάδας να φοβάται ότι «Η Τουρκία θα πάρει τα νησιά μας»; Άλλωστε από που και ως που τα νησιά αυτά ανήκουν στην κάθε κυρά Κατίνα και στον κάθε Ελληνάρα; Ωνάσηδες ή Νιάρχοι[xix] είναι για να έχουν δικά τους ολόκληρα νησιά;

     Ή μήπως οι μίζες από τις αγορές πολεμικού υλικού είναι κάτι άγνωστο στην Ελλάδα, όταν ακόμα και στην φυλακή για πολύ καιρό έχουν οδηγηθεί ολόκληροι υπουργοί Εθνικής Άμυνας σαν τον Τσοχατζόπουλο[xx] και τον Παπαντωνίου[xxi]; Και δεν μπορεί να ισχυριστεί κανείς ότι μόνο η δική τους υπογραφή απαιτούνταν για τις συμβάσεις αγοράς πολεμικού υλικού και κανένας άλλος στρατιωτικός ή πολιτικός υπάλληλος του υπουργείου Εθνικής Άμυνας δεν χρειαζόταν να αναμιχθεί στην κατάρτιση και την υπογραφή αυτών των συμβάσεων. Ούτε στέκει λογικά ο ισχυρισμός ότι μετά από την φυλάκιση των δύο αυτών υπουργών, οι ένοπλες δυνάμεις της Ελλάδας έγιναν «όμορφος κόσμος, ηθικός, αγγελικά πλασμένος» και δεν υπήρξε ξανά υπόθεση χρηματισμού υπαλλήλων του υπουργείου Εθνικής Άμυνας από πολυεθνικές εταιρίες κατασκευής όπλων για κατάρτιση συμβάσεων με αυτές και όχι με άλλες. Ιδιαίτερα όταν οι ένοπλες δυνάμεις είναι πολύ πιο ανεξέλεγκτες και στεγανές απέναντι στην δημοσιότητα από οποιαδήποτε άλλη κρατική υπηρεσία, η οποία κάθε τόσο καταγγέλλεται για ατασθαλίες πολλών εκατομμυρίων κατά την συνεργασία της με πολυεθνικές, όπως π.χ. η Siemens και η Νovartis.

     Αλλά ακόμα και αν ο εθνικισμός απέναντι στην Τουρκία ήταν ειλικρινής και αποσκοπούσε να βλάψει την Τουρκία, δεν θα ωφελούσε την ενίσχυση του πολεμικού της οπλοστασίου και την ισχυροποίηση της παρουσίας των στρατιωτικών στην πολιτική και οικονομική ζωή της. Γιατί πού αλλού, αν όχι στην ενίσχυση του πολεμικού της οπλοστασίου και στην ισχυροποίηση της παρουσίας των στρατιωτικών στην πολιτική και οικονομική της ζωή, δεν οδηγεί η επιθετική πολιτική της Ελλάδας προς την Τουρκία με τον έλεγχο του FIR Αθηνών (Flight Information Region - Περιοχή Πληροφοριών Πτήσεων Αθηνών), τον οποίο η Ελλάδα αντιμετωπίζει σαν εθνικό εναέριο χώρο της[xxii]; Όταν ακόμη και ο εθνικός εναέριος χώρος της Ελλάδας επεκτείνεται κατά τέσσερα μίλια πέρα από τον εθνικό θαλάσσιο χώρο της που εκτείνεται στα έξι μίλια; Και επιμένει σε αυτήν την πολιτική ακόμα και όταν η Τουρκία έχει επανειλημμένως δηλώσει ότι αμφισβητεί την πρόθεση της Ελλάδας να επεκτείνει τον εθνικό θαλάσσιο χώρο της στα 12 μίλια και ότι θεωρεί μια τέτοια επέκταση αιτία κήρυξης πολέμου προς την Ελλάδα; Μήπως η παραβίαση των διεθνών συνθηκών της Λωζάνης του 1923 και των Παρισίων του 1947 που αφορούν τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου, στην οποία έχει προχωρήσει η Ελλάδα μετά το 1960 με τον εξοπλισμό τους με βαρύ πολεμικό υλικό, όπως τεθωρακισμένα κλπ. δεν αποτελεί επιθετική πολιτική προς την Τουρκία που ενισχύει, όπως και οι προηγούμενες επιθετικές πολιτικές της Ελλάδας,  τις στρατιωτικές δαπάνες της και κατά συνέπεια και τον παράνομο πλουτισμό, όσων Τούρκων στρατιωτικών ή πολιτικών υπαλλήλων σχετίζονται με αυτές; Ή μήπως οι ένοπλες δυνάμεις της Τουρκίας είναι σαν της Ελλάδας «όμορφος κόσμος, ηθικός, αγγελικά πλασμένος»; Άλλο που δεν θέλουν, όσοι από τους Τούρκους στρατιωτικούς και πολιτικούς καταπιάνονται με τις στρατιωτικές δαπάνες, από το να ακούν τις επιθετικές προς την Τουρκία διακηρύξεις της Ελλάδας και να βλέπουν να εφαρμόζεται η επιθετική της πολιτική, όπως γίνεται και με τις αναχαιτίσεις των τουρκικών μαχητικών αεροπλάνων από τον διεθνή εναέριο χώρο που έχει σφετεριστεί η Ελλάδα, υπάγοντάς τον στον FIR Αθηνών. Γι’ αυτό και προσπαθούν να τις προκαλούν κάνοντας εμπρηστικές δηλώσεις που εμπεριέχουν το στοιχείο της απειλής πολέμου με αιτία τον εξοπλισμό των νησιών του ανατολικού Αιγαίου, την επέκταση του εθνικού θαλάσσιου χώρου της Ελλάδας στα 12 μίλια, το καθεστώς των ακατοίκητων βραχονησίδων κοντά στα τουρκικά παράλια κλπ. Έτσι πλουτίζουν και αυτοί από τις μίζες, όπως οι ομόλογοί τους στην Ελλάδα. Πέρα από το ότι πλουτίζουν και από την εξαιρετικά ανεπτυγμένη πολεμική βιομηχανία της Τουρκίας, στην οποία εμπλέκονται άμεσα ή έμμεσα.

     Και όσον αφορά τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου, ο πραγματικός εχθρός των κατοίκων τους δεν είναι ούτε ο τουρκικός στρατός που βρίσκεται στα τουρκικά παράλια, δηλ. σε έδαφος της χώρας του, ούτε οι πρόσφυγες που προσπαθούν να φθάσουν σε αυτά τα νησιά για να σωθούν από τους πολέμους και τις επαναστάσεις ή τις συνέπειές τους, και οι περισσότεροι επαναπροωθούνται παράνομα, αν δεν πνιγούν με τους «σκυλοπνίχτες»[xxiii]. Ο πραγματικός εχθρός των νησιών αυτών είναι ο ελληνικός στρατός, που σαν δύναμη κατοχής επιβάλλει τους όρους του στην οικονομική και πολιτική ζωή τους, και οι διάφοροι ένστολοι που σκοπός τους είναι η επαναπροώθηση των προσφύγων ή η φυλάκισή τους σε τεράστιες υπερσύγχρονες φυλακές, που κατ’ ευφημισμό τις αποκαλούν «κέντρα κράτησης». Γιατί αυτοί, με τα τεράστια ποσά που εισπράττουν από την Ευρωπαϊκή Ένωση μέσω του ελληνικού κράτους, κυριαρχούν πολιτικά και οικονομικά στα νησιά και καθιστούν, όσους νησιώτες δεν έχουν σαν επάγγελμα την καταδίωξη και την φυλάκιση των προσφύγων, υποχείριά τους κατ’ ανάγκη. Οι άκρα δεξιά και ο φασισμός που πρωταγωνιστούν στις διώξεις και στις φυλακίσεις των προσφύγων θεριεύουν, εξαγοράζοντας ή τρομοκρατώντας όσους θα μπορούσαν να τους αντιπαρατεθούν, και η ζωή στα νησιά αυτά εξαρτάται από τις διαθέσεις της αλητείας, η οποία συνήθως επανδρώνει την άκρα δεξιά και τον φασισμό. Οι ίδιοι οι κάτοικοι των νησιών αυτών, οι οποίοι δεν πληρώνονται για τον ρόλο του «χωροφύλακα της Ευρώπης», έχουν επανειλημμένα κινητοποιηθεί ενάντια στην μετατροπή των νησιών τους σε νησιά-φυλακές προσφύγων, εξαιτίας της κατασκευής τεράστιων «κέντρων κράτησης» σε αυτά, και εξαιτίας της απαγόρευσης στους πρόσφυγες να φύγουν από τα νησιά και να έλθουν στην κεντρική, βόρεια, νότια και δυτική Ελλάδα. Οι κινητοποιήσεις τους αντιμετωπίστηκαν με την ωμή βία της αστυνομίας που στάλθηκε εκεί από όλη την υπόλοιπη Ελλάδα. Και τώρα βλέπουν ανήμποροι να αντιδράσουν, λόγω της ποινικοποίησης της αλληλεγγύης προς τους πρόσφυγες, στις ακτές τους να ξεβράζονται πτώματα γυναικών, παιδιών και αντρών, που δεν έφταιξαν σε τίποτα, στις θάλασσες τους να επιπλέουν πτώματα και οι κάθε είδους ακροδεξιοί και φασίστες να θησαυρίζουν και να έχουν το πάνω χέρι στις τοπικές κοινωνίες. Μάλιστα τα νησιά αυτά να αποκτούν τόσο κακή φήμη διεθνώς, όπως π.χ. η Λέσβος εξαιτίας του «κέντρου κράτησης» της Μόριας[xxiv], που αυτοί από το εξωτερικό που τα επισκέπτονται σαν τουρίστες να είναι τόσο σκληροί και αδιάφοροι προς τον ανθρώπινο πόνο, τόσο παχύδερμα, όσο αυτοί που κάνουν διακοπές στις χώρες με στρατιωτικές δικτατορίες που βασανίζουν και σκοτώνουν τους λαούς τους. Σίγουρα, όσοι ασχολήθηκαν και ασχολούνται με τον τουρισμό σε αυτά τα νησιά, θα νοσταλγούν την εποχή που αυτά δεν χρησιμοποιούνταν σαν φυλακές μεταναστών και η ακτοφυλακή δεν οδηγούσε στον θάνατο τόσους αθώους με την απαγόρευση να ταξιδεύσουν νόμιμα στα νησιά ή με τις επαναπροωθήσεις τους. Αν και έχω επισκεφθεί όλες τις περιφέρειες της Ελλάδος και σχεδόν όλα τα πιο σημαντικά τουριστικά νησιά της, δεν θα ήθελα να επισκεφθώ αυτά τα νησιά, όπου πλέον κακοποιείται βάναυσα ό,τι μέχρι τώρα ήταν γνωστό σαν «ευρωπαϊκός πολιτισμός», όπως κακοποιήθηκε κατά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και τον πόλεμο στην πρώην Γιουγκοσλαβία (για να αναφέρω τα πιο γνωστά παραδείγματα). Όπως κακοποιείται τώρα με τον πόλεμο στην Ουκρανία.

     Αν τα παραπάνω δεν ευνοούν σε καμιά περίπτωση κάποια αισιοδοξία για το μέλλον των προσφύγων, των μεταναστών, των μειονοτικών και γενικά των κατοίκων αυτού του τόπου που βρίσκονται στα κατώτερα σκαλοπάτια της κοινωνικής πυραμίδας, αυτό δεν σημαίνει ότι οι, έστω λίγοι, ευαισθητοποιημένοι απέναντι στα κρατικά εγκλήματα και στον χυδαίο εθνικισμό και ρατσισμό του όχλου[xxv]  στερούνται κάθε δυνατότητα να αγωνιστούν και να δείξουν την αλληλεγγύη τους προς τους πρόσφυγες, τους μετανάστες και γενικά τα θύματα του εθνικισμού, του ρατσισμού και της θρησκευτικής μισαλλοδοξίας. Ακόμη περισσότερο δεν στερούνται κάθε ελπίδας να δουν τον εθνικισμό, τον ρατσισμό και την θρησκευτική μισαλλοδοξία, να καταγγέλλονται από ευρύτερα κομμάτια της νεολαίας. Παρά την πλύση εγκεφάλου που επιβάλλει το Σύνταγμα για όλα τα παιδιά στα σχολεία, οι γιορτές μίσους ενάντια στην Τουρκία για τα 200 χρόνια από την λεγόμενη Ελληνική Επανάσταση του 1821 δεν πέρασαν χωρίς αντίδραση από τους αναρχικούς, τους αντιεξουσιαστές, και κάποιους ελεύθερα σκεπτόμενους ανθρώπους, όπως μαρτυρούν οι αφίσες[xxvi] που καταγγέλλουν αυτές τις γιορτές, και οι εκδηλώσεις[xxvii] που έγιναν στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις[xxviii] με σκοπό την καταγγελία των επί 200 χρόνια εγκλημάτων του ελληνικού κράτους. Στο παρελθόν δεν έβγαιναν τέτοιες αφίσες και ούτε γινόντουσαν τέτοιες εκδηλώσεις, γιατί σκόνταφταν πρώτα-πρώτα στον πατριωτισμό (διάβαζε εθνικισμό) της αριστεράς, που υπήρξε ένας από τους βασικούς προπαγανδιστές του μύθου της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 σαν εθνικοαπελευθερωτικής επανάστασης[xxix] ενάντια στους ξένους και ντόπιους «εκμεταλλευτές του λαού» ή σαν αστικής επανάστασης ενάντια στην φεουδαρχική Οθωμανική Αυτοκρατορία. Όλοι ξέρουν ότι η μυθολογία της αριστεράς γύρω από την λεγόμενη Εθνική Αντίσταση 1941-1944 παρομοίασε την αντίσταση αυτή με την λεγόμενη Ελληνική Επανάσταση του 1821 και ακόμα και φέτος κάποιοι αριστεροί κυκλοφόρησαν μια αφίσα που αναφερόταν στα 200 χρόνια από την λεγόμενη Ελληνική Επανάσταση του 1821 και απεικόνιζε έναν αντάρτη του Ε.Λ.Α.Σ. (του στρατού των ανταρτών που αγωνίστηκαν κατά της γερμανικής κατοχής των ετών 1941-1944).

     Τέλος, ο ηρωικός αγώνας ενάντια στην εκκένωση της κατ’ ευφημισμό «Ανοιχτής Δομής Φιλοξενίας Προσφύγων» (θα της ταίριαζε καλύτερα η ονομασία ανοιχτό στρατόπεδο συγκέντρωσης[xxx]) του Ελαιώνα στην Αθήνα, ο οποίος έχει εμποδίσει μέχρι σήμερα την εκκένωση της δομής[xxxi], που είχε προγραμματιστεί για τις 16 Αυγούστου, δείχνει ότι οι αγώνες δεν πάνε χαμένοι. Ακόμα και αν δεν οδηγήσουν ποτέ στην νίκη. Γι’ αυτό είχε δίκιο ο αδικοχαμένος αναρχικός αγωνιστής Βασίλης Μάγγος[xxxii] όταν προέτρεπε τον κόσμο να αγωνίζεται, λέγοντας «κι ας μην νικήσουμε ποτέ θα πολεμάμε πάντα».


[i] Εις πάντα τα σχολεία μέσης και στοιχειώδους εκπαιδεύσεως η διδασκαλία αποσκοπεί την ηθικήν και πνευματικήν αγωγήν και την ανάπτυξιν της εθνικής συνειδήσεως των νέων επί τη βάσει των ιδεολογικών κατευθύνσεων του ελληνοχριστιανικού πολιτισμού. Σύνταγμα της Ελλάδας του 1952, Άρθρο 16, παράγραφος 2.

[ii] ΑΡΝΗΣΗ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ.ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΤΙΡΡΗΣΙΕΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ 1986-2022. ΜΑΡΑΓΚΑΚΗΣ ΜΙΧΑΛΗΣ, Εκδόσεις Firebrand, Αθήνα 2022, σελίδες 266-268.

[x] 2. H παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Kράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Ελλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες. Σύνταγμα της Ελλάδας, Άρθρο 16, παράγραφος 2.

[xix] Ο Αριστοτέλης Ωνάσης και ο Σταύρος Νιάρχος ήταν ζάπλουτοι εφοπλιστές που αγόρασαν ολόκληρα νησιά από το ελληνικό κράτος μέσω ειδικών συμβάσεων, όπως τον Σκορπιό και την Σπάρτη ο πρώτος και την Σπετσοπούλα ο δεύτερος.

[xxv] ρατσισμός που αποδείχτηκε περίτρανα ακόμη μια φορά με την αποδοχή των προσφύγων από την Ουκρανία, που είναι Ευρωπαίοι και χριστιανοί, σε αντιδιαστολή προς την απόρριψη σαν προσφύγων των Σύριων, των Αφγανών, των Ιρακινών και άλλων που είναι μουσουλμάνοι, όπως και προς την απόρριψη σαν προσφύγων των Αφρικανών ως μη Ευρωπαίων

Δημοσιεύτηκε στον ειδησεογραφικό δικτυότοπο RADIKAL στις 16 Οκτωβρίου 2022

Αναρτήθηκε από στις

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)