Του Ιμπράμ Ονσούνογλου
Όπως καταγγέλει δικηγόρος της Ξάνθης, ο κ. Σαμπρή Χατζηιμπράμ, για την από 2μήνου επίμονη άρνηση χορήγησης πιστοποιητικού θανάτου της γιαγιάς της σε εγγονή και, παρακαλώ, παρά την έκδοση ακόμα και σχετικής εισαγγελικής εντολής, τόσο η υπάλληλος όσο και ο ίδιος ο δήμαρχος του Τοπείρου Ξάνθης επικαλούνται κάποια εγκύκλιο την οποία όμως αρνούνται επίσης να παρουσιάσουν. Μια εγκύκλιος για την οποία ισχυρίζονται εμμέσως πλην σαφώς ότι είναι ισχυρότερη του Συντάγματος και των νόμων, αλλά και των δικαστικών αποφάσεων.
Μυστήριο, ε, σε κράτος δικαίου; Δεν είναι δυνατόν!... Σπεύδω να σας λύσω τις απορίες.
-Πρόκειται μωρέ για μειονοτικούς πολίτες, για μουσουλμάνους, τουρκογενείς, μπορεί και για πομάκους, κατάλαβες;
-Άαα, τώρα κατάλαβα. Είπα κι εγώ!
-Δηλαδή όσον αφορά τους μειονοτικούς όλα είναι δυνατά, όλα τα απίθανα γραφειοκρατικά εμπόδια είναι πιθανά.
-Μα δεν είχαμε τελειώσει μ' όλα αυτά; Τι είναι τούτο πάλι;
Οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ γνωρίζουμε ότι η άσκηση μειονοτικής πολιτικής επί δεκάδες χρόνια γινόταν δια μέσου μυστικών εγκυκλίων που δεν δημοσιεύονταν ποτέ στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, ούτε πουθενά αλλού, και με εποπτεύουσα αρχή τα κατά τόπους Γραφεία Πολιτικών ή Πολιτιστικών Υποθέσεων σε 3 νομούς της Θράκης, τα οποία υπάγονται στο ΥπΕξ.
Αυτές οι εγκύκλιοι ήταν υπεράνω του Συντάγματος και των νόμων, αλλά και των δικαστικών αποφάσεων. Λέγω δε ότι ήταν υπεράνω του Συντάγματος και των νόμων, καθώς είχαν εφευρεθεί ακριβώς για να τους παραβιάσουν, δηλαδή ήταν συνειδητά αντισυνταγματικοί, χωρίς τη δυνατότητα να τις προσβάλεις, αφού τυπικά ήταν ανύπαρκτες. Έτσι για τη Μειονότητα και τους μειονοτικούς είχε κατασκευαστεί ένα ιδιαίτερο νομικό-δικαιικό καθεστώς φάντασμα που ουσιαστικά όριζε τον περιορισμό ή την κατάργηση των δικαιωμάτων και των ελευθεριών των οικονομικών, κοινωνικών, εκπαιδευτικών, πολιτικών, των πάντων, και καθιέρωνε διάφορα διοικητικά μέτρα σε βάρος μιας μερίδας του πληθυσμού. Κάθε δραστηριότητα στη ζωή του μειονοτικού, ειδικά εκείνες οι δραστηριότητες στη ζωή ενός πολίτη που εξαρτώνται από την έγκριση των αρχών ή όπου οι αρχές απλώς παρεμβαίνουν καθ' οιονδήποτε τρόπο υπόκειντο σε απίθανους περιορισμούς και απαγορεύσεις. Επρόκειτο για ελληνικού τύπου απαρτχάιντ, άλλα καλυμμένο και ανομολόγητο.
Την ύπαρξη και το περιεχόμενο μιας συγκεκριμένης μυστικής εγκυκλίου γνώριζε μόνον η καθ' ύλην αρμόδια υπηρεσία μαζί βέβαια με το τοπικό γραφείο Πολιτικών Υποθέσεων. Γνώριζαν λ.χ. μόνο οι δήμοι όταν η μυστική εγκύκλιος αφορούσε τη λειτουργία της δημοτικής αρχής ως προς τους μειονοτικούς και το σχετικό γραπτό κείμενο φυλασσόταν σε ειδικό χρηματοκιβώτιο στο οποίο πρόσβαση είχε μόνο ο προϊστάμενος. Η χορήγηση αντιγράφου της εγκυκλίου ή ακόμα και η απλή επίδειξη στον ενδιαφερόμενο απαγορευόταν αυστηρά.
Μπορούμε να υποθέσουμε το περιεχόμενο μιας μυστικής εγκυκλίου του Υπουργείου Εσωτερικών προς τους δήμους και τα ληξιαρχεία: “Απαγορεύεται αυστηρώς η χορήγησις πιστοποητικών και ληξιαρχικών πράξεων σε μουσουλμάνους, εάν αυτά ζητούνται προς τον σκοπόν της τακτοποίησεως κληρονομικών υποθέσεων. Εξαιρούνται όσοι μουσουλμάνοι τυγχάνουν συνεργάτες της Εθνικής Ασφαλείας, ιδιότητα την οποίαν πρέπει να αποδείξουν δια προσκομίσεως σχετικής βεβαιώσεως.” Πολύ φοβάμαι πως ο δικηγόρος Σαμπρή θα έχει πέσει ακριβώς πάνω στην εγκύκλιο που αναφέραμε.
Το 1991 διακηρύχθηκε η ισονομία-ισοπολιτεία για τους μειονοτικούς πολίτες και η άρση των διοικητικών μέτρων που εφαρμοζόντουσαν σε βάρος τους. Και οι μυστικές εγκύκλιοι που αποτελούσαν τον κύριο κορμό “του ελληνικού μειονοτικού δικαίου” καταργήθηκαν βαθμιαία ένα ένα και σιγά σιγά σε βάθος 10ετίας. Χωρίς όμως να καταργηθούν τα γραφεία του ΥπΕξ που διατηρούνται πλήρως στελεχωμένα και ετοιμοπόλεμα. Προς τί;
Ορίζουμε αυθαίρετα ότι το καθεστώς αυτό του απαρτχάιντ έληξε το καλοκαίρι του 1998 όταν καταργήθηκε και το αντισυνταγματικό άρθρο 19 του Κώδικα Ελληνικής Ιθαγενείας, μνημείο αντιμειονοτικού ρατσισμού, που διατηρείτο σε ισχύ με ειδική συνταγματική διάταξη (άρθρο 111). Και έκτοτε μπήκαμε και κολυμπάμε στα βαθέα ύδατα της ισονομίας και ισοπολιτείας όπου τυχαίνει καμιά φορά και κανένα ατύχημα και πνιγόμαστε, όπως στην παραπάνω περίπτωση.
Κανείς δεν θέλει να φανταστεί ότι αναβιώνει το παλιό καθεστώς των διακρίσεων και ότι έχουμε να κάνουμε με μια νέα “νομοθετική πράξη” της παρούσης κυβέρνησης. Μάλλον πρόκειται για μια παλιά μυστική εγκύκλιο που ξεχάσθηκε να καταργηθεί κι έτσι διατηρήθηκε σε ισχύ μέχρι σήμερα. Δεν αποκλείεται και η περίπτωση κατά την οποία η εγκύκλιος να είναι καταργημένη, αλλά ο Δήμος Τοπείρου να μην πήρε είδηση. Το χειρότερο θα ήταν αν ο Δήμος πίστευε ότι έχει την αυτονομία να καθορίζει ο ίδιος τη μειονοτική πολιτική που θα εφαρμόζει στην επικράτειά του και να μην υπακούει στις εντολές της κυβέρνησης Αθηνών.
Το όλο θέμα πιστεύω πως θα δευκρινισθεί και θα διευθετηθεί σύντομα με κοινοβουλευτικό έλεγχο των βουλευτών της Θράκης σε ερώτηση προς τον Υπουργό των Εσωτερικών.
Υπάρχει ένα άλλο γενικότερο θέμα. Η Νομική Σχολή του ΔΠΘ δεν μπορεί να αναθέσει εργασίες ή διατριβές σε επιστήμονες και φοιτητές που θα διερευνήσουν τις μυστικές εγκυκλίους, αυτά τα μέσα άσκησης μειονοτικής πολιτικής, και το ελληνικό μειονοτικό δικαιικό σύστημα που ίσχυσε επί μια 30ετία και πλέον; Πόσον καιρό θα μείνει ακόμα θαμμένος στα άδυτα των υπουργείων και νομαρχιών αυτός ο ανεκτίμητος νομικός θησαυρός;
Όπως καταγγέλει δικηγόρος της Ξάνθης, ο κ. Σαμπρή Χατζηιμπράμ, για την από 2μήνου επίμονη άρνηση χορήγησης πιστοποιητικού θανάτου της γιαγιάς της σε εγγονή και, παρακαλώ, παρά την έκδοση ακόμα και σχετικής εισαγγελικής εντολής, τόσο η υπάλληλος όσο και ο ίδιος ο δήμαρχος του Τοπείρου Ξάνθης επικαλούνται κάποια εγκύκλιο την οποία όμως αρνούνται επίσης να παρουσιάσουν. Μια εγκύκλιος για την οποία ισχυρίζονται εμμέσως πλην σαφώς ότι είναι ισχυρότερη του Συντάγματος και των νόμων, αλλά και των δικαστικών αποφάσεων.
Μυστήριο, ε, σε κράτος δικαίου; Δεν είναι δυνατόν!... Σπεύδω να σας λύσω τις απορίες.
-Πρόκειται μωρέ για μειονοτικούς πολίτες, για μουσουλμάνους, τουρκογενείς, μπορεί και για πομάκους, κατάλαβες;
-Άαα, τώρα κατάλαβα. Είπα κι εγώ!
-Δηλαδή όσον αφορά τους μειονοτικούς όλα είναι δυνατά, όλα τα απίθανα γραφειοκρατικά εμπόδια είναι πιθανά.
-Μα δεν είχαμε τελειώσει μ' όλα αυτά; Τι είναι τούτο πάλι;
Οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ γνωρίζουμε ότι η άσκηση μειονοτικής πολιτικής επί δεκάδες χρόνια γινόταν δια μέσου μυστικών εγκυκλίων που δεν δημοσιεύονταν ποτέ στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, ούτε πουθενά αλλού, και με εποπτεύουσα αρχή τα κατά τόπους Γραφεία Πολιτικών ή Πολιτιστικών Υποθέσεων σε 3 νομούς της Θράκης, τα οποία υπάγονται στο ΥπΕξ.
Αυτές οι εγκύκλιοι ήταν υπεράνω του Συντάγματος και των νόμων, αλλά και των δικαστικών αποφάσεων. Λέγω δε ότι ήταν υπεράνω του Συντάγματος και των νόμων, καθώς είχαν εφευρεθεί ακριβώς για να τους παραβιάσουν, δηλαδή ήταν συνειδητά αντισυνταγματικοί, χωρίς τη δυνατότητα να τις προσβάλεις, αφού τυπικά ήταν ανύπαρκτες. Έτσι για τη Μειονότητα και τους μειονοτικούς είχε κατασκευαστεί ένα ιδιαίτερο νομικό-δικαιικό καθεστώς φάντασμα που ουσιαστικά όριζε τον περιορισμό ή την κατάργηση των δικαιωμάτων και των ελευθεριών των οικονομικών, κοινωνικών, εκπαιδευτικών, πολιτικών, των πάντων, και καθιέρωνε διάφορα διοικητικά μέτρα σε βάρος μιας μερίδας του πληθυσμού. Κάθε δραστηριότητα στη ζωή του μειονοτικού, ειδικά εκείνες οι δραστηριότητες στη ζωή ενός πολίτη που εξαρτώνται από την έγκριση των αρχών ή όπου οι αρχές απλώς παρεμβαίνουν καθ' οιονδήποτε τρόπο υπόκειντο σε απίθανους περιορισμούς και απαγορεύσεις. Επρόκειτο για ελληνικού τύπου απαρτχάιντ, άλλα καλυμμένο και ανομολόγητο.
Την ύπαρξη και το περιεχόμενο μιας συγκεκριμένης μυστικής εγκυκλίου γνώριζε μόνον η καθ' ύλην αρμόδια υπηρεσία μαζί βέβαια με το τοπικό γραφείο Πολιτικών Υποθέσεων. Γνώριζαν λ.χ. μόνο οι δήμοι όταν η μυστική εγκύκλιος αφορούσε τη λειτουργία της δημοτικής αρχής ως προς τους μειονοτικούς και το σχετικό γραπτό κείμενο φυλασσόταν σε ειδικό χρηματοκιβώτιο στο οποίο πρόσβαση είχε μόνο ο προϊστάμενος. Η χορήγηση αντιγράφου της εγκυκλίου ή ακόμα και η απλή επίδειξη στον ενδιαφερόμενο απαγορευόταν αυστηρά.
Μπορούμε να υποθέσουμε το περιεχόμενο μιας μυστικής εγκυκλίου του Υπουργείου Εσωτερικών προς τους δήμους και τα ληξιαρχεία: “Απαγορεύεται αυστηρώς η χορήγησις πιστοποητικών και ληξιαρχικών πράξεων σε μουσουλμάνους, εάν αυτά ζητούνται προς τον σκοπόν της τακτοποίησεως κληρονομικών υποθέσεων. Εξαιρούνται όσοι μουσουλμάνοι τυγχάνουν συνεργάτες της Εθνικής Ασφαλείας, ιδιότητα την οποίαν πρέπει να αποδείξουν δια προσκομίσεως σχετικής βεβαιώσεως.” Πολύ φοβάμαι πως ο δικηγόρος Σαμπρή θα έχει πέσει ακριβώς πάνω στην εγκύκλιο που αναφέραμε.
Το 1991 διακηρύχθηκε η ισονομία-ισοπολιτεία για τους μειονοτικούς πολίτες και η άρση των διοικητικών μέτρων που εφαρμοζόντουσαν σε βάρος τους. Και οι μυστικές εγκύκλιοι που αποτελούσαν τον κύριο κορμό “του ελληνικού μειονοτικού δικαίου” καταργήθηκαν βαθμιαία ένα ένα και σιγά σιγά σε βάθος 10ετίας. Χωρίς όμως να καταργηθούν τα γραφεία του ΥπΕξ που διατηρούνται πλήρως στελεχωμένα και ετοιμοπόλεμα. Προς τί;
Ορίζουμε αυθαίρετα ότι το καθεστώς αυτό του απαρτχάιντ έληξε το καλοκαίρι του 1998 όταν καταργήθηκε και το αντισυνταγματικό άρθρο 19 του Κώδικα Ελληνικής Ιθαγενείας, μνημείο αντιμειονοτικού ρατσισμού, που διατηρείτο σε ισχύ με ειδική συνταγματική διάταξη (άρθρο 111). Και έκτοτε μπήκαμε και κολυμπάμε στα βαθέα ύδατα της ισονομίας και ισοπολιτείας όπου τυχαίνει καμιά φορά και κανένα ατύχημα και πνιγόμαστε, όπως στην παραπάνω περίπτωση.
Κανείς δεν θέλει να φανταστεί ότι αναβιώνει το παλιό καθεστώς των διακρίσεων και ότι έχουμε να κάνουμε με μια νέα “νομοθετική πράξη” της παρούσης κυβέρνησης. Μάλλον πρόκειται για μια παλιά μυστική εγκύκλιο που ξεχάσθηκε να καταργηθεί κι έτσι διατηρήθηκε σε ισχύ μέχρι σήμερα. Δεν αποκλείεται και η περίπτωση κατά την οποία η εγκύκλιος να είναι καταργημένη, αλλά ο Δήμος Τοπείρου να μην πήρε είδηση. Το χειρότερο θα ήταν αν ο Δήμος πίστευε ότι έχει την αυτονομία να καθορίζει ο ίδιος τη μειονοτική πολιτική που θα εφαρμόζει στην επικράτειά του και να μην υπακούει στις εντολές της κυβέρνησης Αθηνών.
Το όλο θέμα πιστεύω πως θα δευκρινισθεί και θα διευθετηθεί σύντομα με κοινοβουλευτικό έλεγχο των βουλευτών της Θράκης σε ερώτηση προς τον Υπουργό των Εσωτερικών.
Υπάρχει ένα άλλο γενικότερο θέμα. Η Νομική Σχολή του ΔΠΘ δεν μπορεί να αναθέσει εργασίες ή διατριβές σε επιστήμονες και φοιτητές που θα διερευνήσουν τις μυστικές εγκυκλίους, αυτά τα μέσα άσκησης μειονοτικής πολιτικής, και το ελληνικό μειονοτικό δικαιικό σύστημα που ίσχυσε επί μια 30ετία και πλέον; Πόσον καιρό θα μείνει ακόμα θαμμένος στα άδυτα των υπουργείων και νομαρχιών αυτός ο ανεκτίμητος νομικός θησαυρός;
Δημοσιεύτηκε στον δημοσιογραφικό δικτυότοπο Tiken (Τικέν) στις 11/2/2018
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου