To ελληνικό κράτος ενάντια στην τουρκική μειονότητα και το αντιφασιστικό μέτωπο…

Του Μουσταφά Τσολάκ

Η επίθεση χρυσαυγιτών στις 6/8 στο στέκι της Ένωσης Τουρκικής Νεολαίας Κομοτηνής, ξαναέφερε στην επικαιρότητα τη συζήτηση για το κοινό αντιφασιστικό μέτωπο –ειδικά στις περιοχές που κατοικούν μειονότητες– με πρωτοβουλία των δυνάμεων της Αριστεράς και του αντιεξουσιαστικού χώρου.
Κατ’ αρχάς να τονίσουμε πως η επίθεση αυτή δεν είναι η πρώτη, αφού παλιότερα γίνανε σπασίματα ταφοπλακών στα μουσουλμανικά νεκροταφεία, εμπρησμοί των τζαμί στη Ξάνθη και στη Κομοτηνή κα.
Αλλά αυτή η επίθεση είχε ένα σημαντικό χαρακτηριστικό: Πρώτη φορά οι ναζί –ντόπιοι και μεταφερόμενοι– διαδήλωσαν τόσο ανοιχτά και ελεύθερα, σε μια «ευαίσθητη» περιοχή όπως οι Θράκη, με το «κράτος» και την αστυνομία να τους παρακολουθεί με τα χέρια δεμένα.

«Μήνυμα»

Είναι ξεκάθαρο πως στη Θράκη, σ’ ότι αφορά τη τουρκική μειονότητα, δεν κουνιέται φύλλο χωρίς την «άδεια» του κράτους.
Και αν μέχρι σήμερα (αν εξαιρέσουμε το πογκρόμ του 1990 που οι φασίστες ξυλοκόπησαν μειονοτικούς και λεηλάτησαν μαγαζιά μειονοτικών)  δεν είχαμε μαχαιρώματα, ξυλοδαρμούς και δολοφονίες μειονοτικών απ’ τους ναζί, ήταν επειδή το ελληνικό κράτος δεν τους άφησε να κινηθούν τόσο άνετα, για να μην έχουμε «εντάσεις» με την Τουρκία.
Με την επίθεση στο στέκι της Ένωσης Τουρκικής Νεολαίας Κομοτηνής, λοιπόν, το ελληνικό κράτος, έδωσε ένα «μήνυμα» στη μειονότητα, ώστε «να καθίσουν στ’ αυγά τους» για να μην επαναλαμβάνονται τα γεγονότα του 1990 – ή και ακόμα χειρότερα.
Και το «μήνυμα» αυτό το έδωσε σε μία περίοδο που ο αγώνας της μειονότητας για την αναγνώριση της τουρκικής ταυτότητας είχε πάρει «μια άλλη μορφή» με την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που καταδίκαζε την Ελλάδα, επειδή δεν αναγνωρίζει το σύλλογο της Τουρκικής Ένωσης Ξάνθης… Και απ’ την άλλη, επίσης, είχε αποτύχει και το σενάριο «εξελληνισμού» -πρώτα, και ύστερα του «εκχριστιανισμού»- της μειονότητας, μέσω «πομακοποίησης» τους – αφού η μειονοτικοί «γύρισαν πλάτη» σ’ όλα τα «μορφώματα» του κράτους που είχαν το σκοπό αυτό.
 

Οι «εχθροί» μέσα

Δεν είναι καθόλου περίεργο αυτό που συμβαίνει.
Γιατί η Ελλάδα είναι ένα εθνικό κράτος, και τα εθνικά κράτη δεν έχουν ανοχή σε τίποτε διαφορετικό, γιατί έχουν την παράνοια πως ο διαφορετικός (αυτός που δεν ενσωματώνεται με τους υπόλοιπους) είναι και επικίνδυνος.
Εδώ και κάμποσα χρόνια, οι «επικίνδυνοι» για το ελληνικό κράτος, ήταν οι δύο μειονότητες: Η μακεδονική και η τουρκική.
Και το κράτος, ακολούθησε τη γνωστή τακτική: Αφομοίωση τον Μακεδόνων –που είναι χριστιανοί, αλλά όχι Έλληνες- και διωγμός και απέλαση των Τούρκων –που δεν είναι ούτε χριστιανοί, ούτε Έλληνες.
Δεν είναι τυχαίες οι αφαιρέσεις ιθαγενειών (μέσω του άρθρου 19) απ’ τους περίπου 46.000 Τούρκους (που πηγαίνανε να επισκεφτούν τους συγγενείς τους στη Τουρκία) με την αιτιολογία πως «έφυγαν με σκοπό να μην γυρίσουν».
Όπως δεν είναι τυχαίες οι επιστολές στο κράτος, των δημοσιογράφων-ρουφιάνων, που τονίζανε πως «η μοναδική λύση στο μειονοτικό είναι να απελάσουμε όλους και να αφήσουμε 3000, δηλαδή όσοι Έλληνες μείνανε στη Πόλη» (βλ. Τ. Κωστόπουλος, Το «μακεδονικό» της Θράκης).
 

Έρχονται τα χειρότερα

Σήμερα που κατέρρευσε το νεοφιλελεύθερο πολιτικό καθεστώς στην Ελλάδα μαζί με τον δικομματισμό, το «σύστημα» -μέσω τρικομματικής κυβέρνησης- παίζει τα τελευταία του χαρτιά για να πάρει «παράταση ζωής».
Και για να αποσπάσει την προσοχή των εργαζομένων και άλλων καταπιεζόμενων στρωμάτων από τα πραγματικά τους προβλήματα, και να περάσει εύκολα τα νέα μέτρα και τις ιδιωτικοποιήσεις, παίζει το χαρτί της κινδυνολογίας περί έθνους που χάνεται!
Οι τηλεοπτικές εκπομπές που το τελευταίο διάστημα –μετά το μνημόνιο 1– διατυμπανίζανε ότι «η Θράκη χάνεται» και «έρχονται οι γυφτοσκοπιανοί να μας πάρουν τη Μακεδονία μας», ήταν μια προειδοποίηση για μας τους αντιεθνικιστές / αντιρατσιστές να οργανωθούμε και να δημιουργήσουμε τις «ομάδες αυτοάμυνας» μας. Δυστυχώς όμως, δεν πήραμε το «μήνυμα», όπως δεν πήραμε το «μήνυμα» νωρίτερα με το πογκρόμ ενάντια στους μετανάστες.

Αντιφασιστικό μέτωπο, τώρα!

Η επίθεση στο στέκι, ήταν μια τελευταία προειδοποίηση.
Τώρα, το πρώτο που πρέπει να κάνουμε είναι να φτιάξουμε αντιφασιστικά μέτωπα –και ειδικά στις περιοχές που υπάρχουν μειονότητες– και να ενωθούμε για να καταπολεμήσουμε το ρατσισμό, τον εθνικισμό και την φασιστική απειλή.
Και σ’ αυτό το δύσκολο έργο, την πρωτοβουλία πρέπει να την αναλάβουν οι δυνάμεις της Αριστεράς και του αντιεξουσιαστικού χώρου.
Γιατί αν δεν τσακίσουμε τον φασισμό τώρα που είναι νωρίς, αύριο θα είναι πολύ αργά…

Δημοσιεύτηκε στην δεκαπενθήμερη δίγλωσση εφημερίδα Trakya' nin Sesi (Η Φωνή της Θράκης) στις 14-8-2012.

Aνακοίνωση της Κίνησης "Απελάστε τον Ρατσισμό" Ροδόπης

Χτες, Δευτέρα 6/8 στις 21:30, μια ομάδα χρυσαυγιτών (περίπου 100 άτομα), επιτέθηκαν -ρίχνοντας μπουκάλια- στο στέκι της Ένωσης Τουρκικής Νεολαίας Κομοτηνής. Να σημειωθεί ότι η Ένωση αυτή ανακηρύχτηκε παράνομη απ’ το ελληνικό κράτος το 1987, με τη δικαιολογία πως «δεν υπάρχουν Τούρκοι στην Ελλάδα».

Νωρίτερα, είχαν συγκεντρωθεί στην κεντρική πλατεία Κομοτηνής άτομα από διαφορετικούς πολιτικούς χώρους, αλλά και μέλη της Χρυσής Αυγής, για να διαμαρτυρηθούν για την «μετατροπή των Σχολών Αστυφυλάκων σε Κέντρα Κράτησης Παράνομων Μεταναστών στη Θράκη».

Στο τέλος του συλλαλητηρίου, ενώ οι υπόλοιποι συγκεντρωμένοι διαλύθηκαν, οι χρυσαυγίτες, με σημαίες, ξεκίνησαν πορεία προς το στέκι της Ένωσης Τουρκικής Νεολαίας Κομοτηνής, φωνάζοντας συνθήματα όπως «Σκατά στον τάφο του Κεμάλ», «Θα σας κάψουμε στη βουλή», «Τούρκοι, Μογγόλοι, θα πεθάνετε όλοι» κλπ.

Και όταν φτάσανε στο στέκι, άρχισαν να ρίχνουν μπουκάλια στους ανθρώπους που πίνανε καφέ στο προαύλιο του στεκιού.

Επίσης, είναι αξιοσημείωτο, ότι την ίδια μέρα το απόγευμα, έγινε επίθεση και στην ομάδα του ΣυΡιζΑ Ροδόπης στο facebook. Χρυσαυγίτες, δηλαδή, μπήκαν μέσα στην ομάδα κι έγραφαν πως «εδώ μέσα είναι 269 άτομα, 200 Τούρκοι με τουρκικό όνομα και 69 Τούρκοι με ελληνικό όνομα», «Τούρκοι και Σκοπιανοί, θα σας στείλουμε δίπλα στα αδέρφια σας, τους Συριους» και άλλα τέτοια εμετικά συνθήματα. Και απείλησαν μάλιστα προσωπικά και κάποια μέλη του ΣύΡιζΑ, λέγοντας «θα σε βρω στην Καβάλα και θα τα πούμε κωλότουρκε» και άλλα τέτοια.

Η Κίνηση «Απελάστε το Ρατσισμό» Ροδόπης καταγγέλλει τα γεγονότα και καλεί τους τοπικούς φορείς στον αγώνα ενάντια στο ρατσισμό στην περιοχή, όπως επίσης σε αλληλεγγύη με την τουρκική μειονότητα.

Επίσης θέλουμε να τονίσουμε πως ξέρουμε πολύ καλά ότι στην περιοχή μας, σε ότι αφορά την τουρκική μειονότητα, δεν κουνιέται φύλλο χωρίς να το πληροφορηθεί το κράτος και η αστυνομία. Την επίθεση, λοιπόν, στο στέκι την θεωρούμε προσχεδιασμένη για εκφοβισμό των μειονοτικών που τον τελευταίο καιρό αυξήσανε την ένταση στον αγώνα τους για την αναγνώριση της τουρκικής μειονότητας, με αποτέλεσμα μάλιστα και την καταδίκη του ελληνικού κράτους στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Εχθροί μας το μνημόνιο κι όχι οι μειονότητες κι οι μετανάστες!

Ούτε στη Ροδόπη, ούτε πουθενά, τσακίστε τους φασίστες σε κάθε γειτονιά!

Κίνηση “Απελάστε το Ρατσισμό” Ροδόπης

Δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα της κίνησης http://www.kar.org.gr/?p=1068

To ροκ της ξεφτίλας

Tης Αναστασίας Γιάμαλη


"Γαμώ τον Βίζενταλ/ γαμώ την Άννα Φρανκ/ γαμιέται κι όλη η φυλή του Αβραάμ./ Τ' αστέρι του Δαβίδ με κάνει να ξερνάω/ αχ, το Άουσβιτς, πόσο το αγαπάω! / Ρε κωλοεβραίοι δεν θα σας αφήσω / στο τείχος των Δακρύων θα 'ρθώ να κατουρήσω./ Juden Raus! Καίγομαι στο Άουσβιτς...". Αυτοί είναι οι στίχοι του τραγουδιού με τον ευφάνταστο τίτλο "Άουσβιτς" από το συγκρότημα με το επίσης ευφάνταστο όνομα,"Πογκρόμ".

Δεν χρειάζεται να είναι κανείς ιστορικός ή πούρος αριστερός για να χτυπήσουν διάφορα καμπανάκια στο κεφάλι του... Υπάρχει όμως και συνέχεια... Ένα από τα μέλη του συγκροτήματος, ο Αρτέμης Ματθαιόπουλος, εδώ και λίγες μέρες αποτελεί και μέλος του ελληνικού Κοινοβουλίου. Ο κ. Ματθαιόπουλος φαίνεται να διατηρεί στενή σχέση με την κόρη του γενικού γραμματέα της Χρυσής Αυγής και βουλευτή Νίκου Μιχαλολιάκου και της επίσης βουλευτού Ελένης Ζαρούλια, η οποία εθεάθη στην ορκωμοσία φορώντας δαχτυλίδι με τον μαύρο γερμανικό σταυρό. Ο εν λόγω κύριος εισήλθε στο κοινοβούλιο μετά την παραίτηση του βουλευτή Σερρών Νικήτα Σιώη, ο οποίος, παρ' ότι άνεργος, επικαλέστηκε φόρτο εργασίας. Λογικό... Σημειωτέον, η κόρη Μιχαλολιάκου, που είχε συλληφθεί και για επιθέσεις εναντίον μεταναστών, είναι επικεφαλής της νεολαίας της Χ.Α. Μάλλον η οικογένεια αρέσκεται στα αξιώματα, στους τίτλους και στις τρεις βουλευτικές αποζημιώσεις που θα λαμβάνει...

Το πώς και το γιατί επιτρέπεται στον "Ναό της Δημοκρατίας" να εισέρχονται άνθρωποι όπως ο κ. Ματθαιόπουλος την ώρα που σε ολόκληρη την Ευρώπη αλλά και στις ΗΠΑ υπάρχουν νόμοι σχετικά με τον αντισημιτισμό, δεν είναι σαφές... Για του λόγου το αληθές, από τη Βραζιλία μέχρι τη Δανία απαγορεύεται η χρήση ναζιστικών συμβόλων όπως το δαχτυλίδι της κ. Ζαρούλια ή το -αρχαιοελληνικό υποτίθεται- λογότυπο της Χ.Α. Η Βραζιλία δεν είναι Ελλάδα... δεν έχει υποφέρει από τους Ναζί ούτε έχει θρηνήσει δεκάδες χιλιάδες Εβραίους πολίτες της στο Άουσβιτς...

Στη γειτονική Ιταλία και σε δεκάδες άλλες ευρωπαϊκές χώρες απαγορεύεται η άρνηση του Ολοκαυτώματος. Ωστόσο, πρόσφατα, σε συνέντευξη στον Σταύρο Θεοδωράκη ο Ν. Μιχαλολιάκος είπε πως η ύπαρξη φούρνων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης ήταν "υπερβολή"... Στην Ελλάδα όμως δεν δίνουμε σημασία σε μικροπράγματα... εδώ δεν δώσαμε σημασία στη Διακήρυξη της Κόρντομπα (Cordoba Declaration) του Ιουνίου του 2005, την οποία έχουμε συνυπογράψει και βάσει αυτής τα κράτη μέλη της Ε.Ε. καλούνται να θεσπίσουν νομοθεσία σχεδιασμένη ώστε να περιοριστεί ο αντισημιτισμός. Το 1992 τα Ηνωμένα Έθνη εξήγγειλαν πως ο αντισημιτισμός πρέπει να αναγνωριστεί ως κίνδυνος που πρέπει να αντιπαλέψουμε με κάθε νόμιμο μέσο. Σε επίσημη διακήρυξη τον Νοέμβριο του 2004, ο ΟΗΕ κάλεσε τα μέλη του να αγωνιστούν ενάντια στον ρατσισμό και τον αντισημιτισμό.

Σε ό,τι αφορά τη Γερμανία, ο νόμος προβλέπει πως η άρνηση του Ολοκαυτώματος προσκρούει στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια και αποτελει ποινικό αδίκημα που τιμωρείται με ποινή φυλάκισης μέχρι πέντε χρόνια ή με επιβολή χρηματικού προστίμου. Ο εν λόγω νόμος εφαρμόζεται από το 1985, ενώ μετά την επικαιροποίηση του, το 1994, παράνομη κρίθηκε και η χρήση ναζιστικών συμβόλων και σλόγκαν. Αυτό οδήγησε τους Ναζί να αναζητούν διάφορους στυλιστικούς και ενδυματολογικούς κώδικες, όπως για παράδειγμα να επιλέγουν μπλούζες μάρκας Lonsdale, οι οποίες, φορεμένες με ένα προσεκτικά κουμπωμένο τζάκετ, μπορούν να αφήνουν ακάλυπτο μόνο το NSDAP, τα αρχικά δηλαδή του Ναζιστικού Κόμματος του Χίτλερ, ή να ψωνίζουν ρούχα της γερμανικής μάρκας Thor Steiner με αναφορές στη βόρεια μυθολογία αντίστοιχες με του Μπρέιβικ και ανάλογες με τα φληναφήματα της Χ.Α. περί αρχαιοελληνικών συμβόλων. Και πάλι στην Ελλάδα, επιτρέπουμε στα "λεβεντόπαιδα με τα μαύρα" να μοστράρουν ελεύθερα τα νεοναζιστικά τους σύμβολα σε αντίθεση με την Ευρώπη όπου οι ομοϊδεάτες τους προσπαθούν να ξεκαρφώνονται. Πρόσφατα η αυστριακή ένωση ξενοδόχων εξέδωσε εγκύκλιο προς τα μέλη της για το πώς να αναγνωρίζουν τους νεοναζί που πηγαίνουν να κλείσουν διάφορους χώρους για συνεδριάσεις, καθώς στην πατρίδα του Χίτλερ οι νεοναζιστικές συνάξεις τελούν υπό απαγόρευση, όπως και οι νεοναζιστικές ιστοσελίδες.

Τον Απρίλιο του 2011 μάλιστα οι αυστριακές αρχές συνέλαβαν τρία άτομα με την κατηγορία ότι συμμετείχαν στη δημιουργία νεοναζιστικού σάιτ. Σε μία χώρα που, σημειωτέον, κυβερνάται από ακροδεξιό συνασπισμό... Ακόμη όμως και στις χώρες όπου δεν υπάρχει νομοθεσία που να αφορά ρητά τον αντισημιτισμό, τα όποια περιστατικά, όπως το άσμα του βουλευτή, υπόκεινται στους νόμους περί ρατσισμού και ξενοφοβίας.

Μετά λοιπόν από τον "εγέρθητου-ουγκ" Καιάδα, στη Βουλή μπήκε άλλο ένα αστέρι του white pride πενταγράμμου. Από την πλευρά του, το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο Ελλάδας έχει βγάλει πολλάκις ανακοινώσεις αναφορικά με τη Χ.Α. Για τον Ματθαιόπουλο και το τραγούδι του για το Άουσβιτς, το μέλος του Συμβουλίου Βίκτωρ Ελίεζερ μάς είπε: "Σε καμία περίπτωση δεν προτιθέμεθα να συμβάλλουμε στην ανάδειξη μιας αθλιότητας σε μουσικό χιτ". Το Συμβούλιο πάντως απέστειλε προς τον πρόεδρο της Βουλής κ. Ευάγγελο Μεϊμαράκη και τους κοινοβουλευτικούς εκπροσώπους των πολιτικών κομμάτων –εκτός της Χ.Α.- επιστολή, η οποία μεταξύ άλλων αναφέρει πως:

«Το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο Ελλάδoς, εκπροσωπώντας το σύνολο του Ελληνικού Εβραϊσμού, εκφράζει τον αποτροπιασμό του για την ορκωμοσία του μέλους του κόμματος Χρυσή Αυγή Αρτέμιου Ματθαιόπουλου ως βουλευτού του ελληνικού Κοινοβουλίου. Ο συνθέτης αθλιοτήτων που εξυμνεί το Άουσβιτς προσβάλλει τη μνήμη έξι εκατομμυρίων Εβραίων θυμάτων του Ναζισμού -μεταξύ αυτών 65.000 Ελλήνων Εβραίων- και χιλιάδων Ελλήνων Χριστιανών συμπολιτών μας και χλευάζει με τον πιο χυδαίο τρόπο τους Εβραίους και τους ιερούς τους τόπους, είναι πλέον βουλευτής του ελληνικού Κοινοβουλίου." Παράλληλα, καλεί τον πρόεδρο να λάβει "όλα τα απαραίτητα μέτρα έτσι ώστε να τεθούν στο περιθώριο της πολιτικής και κοινωνικής ζωής της χώρας, οι υμνητές του ναζισμού και των ναζιστικών στρατοπέδων θανάτου, που προσβάλλουν ταυτόχρονα το Σύνταγμα της Ελλάδος, το ελληνικό Κοινοβούλιο, τους Έλληνες πολίτες και το δημοκρατικό πολίτευμα της χώρας μας».

Σε μεγάλο βαθμό όμως το να αγνοοούμε τέτοιες αθλιότητες ή το να αποστρέφουμε το βλέμμα αρνούμενοι να δούμε την απειλή, αφήνει το πεδίο ελεύθερο και για άλλα τέτοια χιτ... για ακόμη περισσότερα χαστούκια, για εκατοντάδες επιθέσεις σε δύσμοιρους μετανάστες, για χιλιάδες αυτόκλητους προστάτες που υποτίθεται οτι μάχονται ένα σύστημα από το οποίο στην πραγματικότητα συντηρούνται και από το οποίο παρασιτικά δημιουργήθηκαν. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι η είσοδος της Χ.Α. στο Κοινοβούλιο έβγαλε τα μέλη και τους ψηφοφόρους της από το περιθώριο στο οποίο ανήκουν...

Πλέον στις παραλίες της Αττικής -και όχι μόνο-, φουσκωμένα από πρωτεϊνες κορμιά -και όχι μόνο- επιδεικνύουν με περισσό θράσος τατουάζ με ελληνικές σημαίες που πλαισιώνονται από αγκυλωτούς σταυρούς. Είναι οι ίδιοι που θα πουλήσουν μαγκιά στον αλλοδαπό μικροπωλητή που πουλά γυαλιά ηλίου είτε για να τα πάρουν τσάμπα είτε σε χαμηλότερη τιμή, ενώ την ίδια ώρα αλείφονται με λάδια για να αποκτήσουν το χρώμα του. Οι υπόλοιποι λουόμενοι απλά αδιαφορούν...

http://www.left.gr/article.php?id=5025

Τα φωνήεντα, οι εθνοφύλακές τους και ο ρατσισμός

Προφανώς το καίριο ερώτημα δεν είναι πόσα φωνήεντα έχουν τα ελληνικά αλλά γιατί στα μέσα μιας βαθειάς κοινωνικής κρίσης με άνοδο πρωτοφανούς και πλέον βίαιου ρατσισμού στον τόπο μας ο κ.Πολύδωρας, παραποιώντας το επίμαχο εγχειρίδιο και αγνοώντας την επιστημονική κοινότητα, αυτοκηρύσσεται εθνοφύλακας των φωνηέντων και καλεί «συνέλληνες» να κυρήξουν πόλεμο στους «ανθέλληνες».

Ας ξεκινήσουμε από τα γλωσσολογικά. Οι περισσότερες γλώσσες με παράδοση γραπτού λόγου παρουσιάζουν αναντιστοιχία στους ήχους του προφορικού λόγου και την αποτύπωσή τους στο γραπτό. Ακούστε το "άδεια" στο "τα μπουκάλια είναι άδεια" και "πότε θα πάρεις άδεια φέτος το καλοκαίρι"; Η ακούστε το "αστέρια"---ο ήχος μετά το "ρ" δεν έιναι "ι". Οι φωνολόγοι έχουν σύμβολα ειδικά για να σημειώνουν αυτούς τους διαφορετικούς ήχους. Επίσης έχουν και εργαλεία (δανεισμένα από την ακουστική) που αναλύουν το ακουστικό σήμα (συχνότητες στο φασματογράφημα) και δείχνουν ότι οι δυο εκδοχές του «άδεια» παραπάνω αντιστοιχούν σε διαφορές στο σήμα. Δηλαδή την «άδεια=διακοπές» και τα «άδεια=μη γεμάτα» δεν τα ακούμε μόνο διαφορετικά αλλά τα λέμε κιόλας. Το βασικό είναι ότι ο γραπτός λόγος πάντα προσεγγίζει τους ήχους του προφορικού, δεν τους κωδικοποιεί 1-προς-1. Και για να πάμε και στα φωνήεντα, για κάποιους ήχους όπως το "α" υπάρχει 1-προς-1 αντιστοιχία, ενώ για ήχους όπως το "ι" είναι 1-προς-μια αράδα. Γι αυτό και τα παιδιά (και οι μεγάλοι) κάνουν ορθογραφικά λάθη με την αράδα του "ι" κι όχι με το "α". Και γι αυτό ένας τροχονόμος πριν από χρόνια έγραψε σε κλήση φίλου "Αστέργια Βουλιαγμένης"--ο άνθρωπος μια χαρά ένστικτο είχε και για τη γλώσσα που μιλάει και για τη γραφή της, απλά του ξέφυγε προς στιγμή ότι πολύ συχνά άλλα λέμε και άλλα γράφουμε. Αυτές οι αναντιστοιχίες είναι γνωστές από την εποχή του Τριανταφυλλίδη. Το καινούργιο βιβλίο παρουσιάζει το σύστημα των ήχων της γλώσσας μας και εξηγεί πως αποδίδονται από τα σύμβολα του γραπτού λόγου επισημαίνοντας τις αναντιστοιχίες. Γιατί υπάρχουν αυτές οι αναντιστοιχίες; Σε κάποια προηγούμενη φάση της γλώσσας πράγματι το "η" και το "ι" ήταν διαφορετικοί ήχοι. Η γλώσσα ως ζωντανό εργαλείο εξελίσσεται, κάποιοι ήχοι άλλαξαν και ο γραπτός λόγος αντικατροπτίζει μια προηγούμενη φάση. Ακόμα και να γινόταν απλοποίηση σήμερα της γραφής και στοίχιση με τον προφορικό λόγο, μετά από κάποιες γεννιές πάλι θα εμφανιζόταν αναντιστοιχία. Γιατί αυτή είναι η φυσική πορεία και εξέλιξη οποιασδήποτε ανθρώπινης γλώσσας καθώς περνάει από γεννιά σε γεννιά.

Είναι προφανές ότι τον ήχο «ι» στα «αστέρια, μάτια κλπ...» δεν το κατάργησαν οι γλωσσολόγοι. Δεν είναι αυτή η δουλειά μας. Και να το «καταργούσαμε», δε θα μας έβγαινε. Η ιστορία της καθαρεύουσας δείχνει πόσο καταδικασμένες είναι τέτοιες εκ των άνωθεν παρεμβάσεις σε μια ζωντανή γλώσσα. Ούτε η δουλειά μας είναι να αποφασίσουμε ή να επιβάλλουμε απλοποίηση της γραφής για να αποτυπώνει πιο άμεσα τον προφορικό λόγο. Αυτή είναι μια απόφαση της κοινωνίας (και γι αυτό το επίμαχο εγχειρίδιο ΔΕΝ προτείνει «φωνητική γραφή»). Δουλειά μας είναι να περιγράφουμε τα βασικά δομικά χαρακτηριστικά των ελληνικών, στην προκειμένη περίπτωση του συστήματος των ήχων της, και την μετάλλαξή τους μέσα από τη χρήση τους από γεννιά σε γεννιά.

Και εδώ είναι το πρώτο μεγάλο ζήτημα με τον τρόπο που εξελίχτηκε όλη αυτή η (μη) συζήτηση με αποκορύφωμα την ερώτηση του κ.Πολύδωρα στη βουλή---η ελληνική γλώσσα αντιμετωπίζεται ως ένα εθνικό κειμήλιο που πρέπει να διασωθεί ακέραιο και ανέπαφο με απόλυτη άρνηση του ότι είναι ένα ζωντανό εργαλείο των ομιλητών της που εξελίσσεται από γεννιά σε γεννιά.

Ενα επικίνδυνο στοιχείο αυτής της προσέγγισης είναι η ιδέα της «μοναδικότητας» των ελληνικών φωνηέντων και του υποτιθέμενου ρόλου τους ως πυρήνα της σκέψης και της διανόησής (που εμμέσως παραπέμπει και στην ανωτερώτητα και των φωνηέντων μας και της σκέψης και της διανόησής μας). Προφανώς και η γλώσσα είναι καίρια για τη σκέψη και τη διανόησή μας. Ομως τα ελληνικά, ως ανθρώπινη γλώσσα, έχει δομικά χαρακτηριστικά παρόμοια με πάρα πολλές άλλες ανθρώπινες γλώσσες. Για παράδειγμα, ο Παγκόσμιος Ατλαντας Γλωσσικών δομών (the World Atlas of Language Structures http://wals.info/feature) μας λέει ότι το σύστημα των πέντε φωνηέντων (ήχων) που έχουν τα ελληνικά είναι το πιό συνχό στις γλώσσες του κόσμου, για την ακρίβεια 288 από τις 564 γλώσσες του Ατλαντα, έχουν σύστημα με πέντε ή έξι φωνήεντα ( http://wals.info/feature/2A), γλώσσες απ’όλες τις γωνιές της γης. Ενα από τα πιο συναρπαστικά ερώτηματα για τη σύγχρονη γλωσσολογία είναι όχι μόνο να καταγράψει την απίστευτη ποικιλία των ανθρώπινων γλωσσών αλλά και να εξηγήσει τα κοινά δομικά χαρακτηριστικά τους. Γιατί λοιπόν τόσα κοινά χαρακτηριστικά στις γλώσσες; Πολύ απλά, γιατί όλοι οι άνθρωποι έχουμε τα ίδια φωνητικά όργανα (λάρυγγας, γλώσσα), τα ίδια ακουστικά όργανα (αυτιά) και τις ίδιες γνωστικές λειτουργίες. Μέσα σ’αυτό το πλαίσιο, η ελληνική γλώσσα αντλεί από ένα συγκερκιμένο ρεπερτόριο δομών βάζοντας τις δικές της παραλλαγές. Δεν υπάρχουν επομένως “μοναδικά” ελληνικά φωνήεντα ούτε αξιακές ιεραρχίες γλωσσών. Αυτό που αντιλαμβανόμαστε ως “πλούτο” π.χ των ελληνικών, γιαπωνέζικων ή των ισπανικών, δεν έχει να κάνει με τον αριθμό ή την ιδιαιτερότητα των φωνηέντων τους αλλά με τις ιδέες, τις ιστορίες, τις έννοιες που δημιούργησαν οι ομιλητές αυτών των γλωσσών, μέσα απο τους αιώνες της ιστορίας τους και του πολιτισμού τους. Φυσικά και η γλώσσα μας έχει πλούτο, αλλά το να συνδένουμε κάποια βασικά χαρακτηριστικά του φωνολογικού συστήματος της γλώσσας μας, τα οποία τα έχει απλά και μόνο επειδή είναι ανθρώπινη γλώσσα με κάποια "μοναδικότητα" και "ελληνικότητα" δεν είναι απλά αβάσιμη, αλλά και επικίνδυνα εθνικιστική προσέγγιση.

Μαζί με την αγωνία για τα φωνήεντα, εκφράζεται από πολλούς σχολιαστές και μια γενική αγωνία για την κατάσταση της γλώσσας μας που μπορεί να συνοψιστεί ως «τ’αφήσαμε όλα χύμα κι ο καθένας λέει ό,τι θέλει». Ας πιάσουμε το δεύτερο. Πολύ απλά, αν ο καθένας έλεγε ό,τι ήθελε, δε θα μπορούσαμε να συννενοηθούμε. Δε λέει ο καθένας ό,τι θέλει. Και η σύγχρονη γλωσσολογία το έχει καταδείξει αυτό και με πληθώρα πειραματικών δεδομένων. Οποιον Ελληνα και να βάλεις στο εργαστήριο της φωνητικής θα πει τα δυο «άδεια» και τα «αστέρια» με τον ίδιο τρόπο (προφανώς και υπάρχει διαφοροποίηση από ομιλητή σε ομιλητή, αλλά οι κατηγορίες είναι οι ίδιες). Επίσης, πειραματικές μελέτες που στηρίζονται σε ψυχολογικές μεθόδους δείχνουν συμφωνία για το τί θεωρούμε αποδεκτό ως δομή, τί παράγουμε σε πειραματικές συνθήκες κοκ. Δεν λέει ο καθένας ό,τι θέλει, ούτε ακούει ο καθένας ό,τι θέλει. Ας πάμε στο «τα έχουμε αφήσει όλα χύμα». Η μόνη ερμηνεία που μπορούμε να δώσουμε σε αυτό είναι ότι ως κοινωνία (ελπίζουμε ότι) έχουμε αποδεχτεί ότι μια ζωντανή γλώσσα εξελίσσεται μονίμως το οποίο σημαίνει διαφοροποίηση κάποιων δομικών στοιχείων και εμφάνιση νεωτερισμών. Μια ζωντανή γλώσσα που μιλιέται από κάποια εκατομύρια είναι φυσικό να αναπτύξει «κοινωνιο-διαλέκτους» που εκφράζουν επιμέρους κοινωνικές ομάδες. Ας θυμηθούμε το «πάμε πλατεία;» όπου αυτό που ξενίζει είναι ότι δεν υπάρχει το εμπρόθετο «στο» και πώς ο Λαζόπουλος το είχε χρησιμοποιήσει ως μέρος της περιγραφής του της νεολαίας. Προφανώς η πρόθεση «σε» δεν είχε εξαφανιστεί από τα ελληνικά όσων έλεγαν «πάμε πλατεία;». Φυσικό είναι αυτές οι διαφορές να ξενίζουν, αλλά η μόνη ερμηνεία στο «τα έχουμε αφήσει όλα χύμα» είναι ότι έχουμε επιτρέψει να αναπτυχθούν αυτές οι κοινωνιο-διάλεκτοι και επίσης δεν πατάσσουμε με αυταρχικό τρόπο τη φυσική αλλαγή κάποιων στοιχείων από γεννιά σε γεννιά. Ευτυχώς! Η γλώσσα μας μόνο να κερδίσει έχει απ’αυτή την ποικιλία!

Μια άλλη πλευρά της προσέγγισης του κ.Πολύδωρα είναι η κινδυνολογία ότι «χάνουμε» κάτι από τη γλώσσα μας (μαζί βέβαια με όλο το κλίμα του του ότι γίνεται επίθεση στην ελληνική γλώσσα---για το σύνδρομο περί επίθεσης στη γλώσσα μας μια εξαιρετική ανάλυση από το Φοίβο Παναγιωτίδη http://epanagiotidis.blogspot.gr/2007/06/blog-post.html.) Στη μακρόχρονη πορεία της γλώσσας μας, όχι μόνο οι ήχοι της αλλά και άλλα χαρακτηριστικά της έχουν αλλάξει (π.χ. τα νέα ελληνικά δεν έχουν απαρέμφατα όπως τα αρχαία). Ομως ούτε στο Ρίτσο και το Σεφέρη και τον Ελύτη λείψανε τα "χαμένα" απαρέμφατα ή φωνήεντα ή η δοτική πτώση, ούτε στον Ομηρο στοιχεία της γλώσσας που εμφανίστηκαν πχ. στην ελληνιστική εποχή. Κι αυτό γιατί κάθε ανθρώπινη γλώσσα μεταλλάσσεται ως σύστημα, ό,τι «χάνεται» «αντικαθίσταται» από κάποιο άλλο δομικό χαρακτηριστικό έτσι ώστε ποτέ δέν έχουν λείψει από ομιλητή ήχοι ή δομές αν έχει κάτι να πει. Με άλλα λόγια η έννοια του "χάνουμε" φωνήεντα και κατά συνέπεια δυνατότητες έκφρασης με συνέπειες για τη νόησή μας δε στέκει.

Πότε λοιπόν χάνεται ή κινδυνεύει μια γλώσσα? Οταν χάνονται οι ομιλητές της ή σταματούν να τη μιλούν. Κάπως έτσι χάθηκαν πολλές διάλεκτοι ή «ντοπιολαλιές» της ελληνικής, όταν οι ομιλητές τους μετανάστευσαν στα αστικά κέντρα της χώρας μας και υιοθέτησαν τη γλώσσα των αστικών κέντρων για να βρουν δουλειά και να προχωρήσουν. Γλώσσες χάνονται όταν μειονότητες καταπιέζονται και στερούνται το δικαίωμα στη γλώσσα τους. Οταν ο μετανάστης γονιός δε μιλάει τη γλώσσα του στο παιδί του γιατί φοβάται ότι δε θα τα πάει καλά στο σχολείο ή γιατί του το έχει «συστήσει» ο δάσκαλος.

Ας επιστρέψουμε λοιπόν στο αρχικό ερώτημα. Γιατί ο κ. Πολύδωρας καλεί «συνέλληνες» να εξεγερθούν εναντίον των «ανθελλήνων» και να σώσουν τα φωνήεντα; Αφού δεν απειλούνται τα φωνήεντα, ποιός απειλείται και τελικά ποιός είναι η απειλή; Η απειλή δεν είναι άλλη από τον τυφλό εθνικισμό που πρεσβεύει η στάση του κ. Πολύδωρα, που πάει χέρι χέρι με τον ανερχόμενο ρατσισμό στον τόπο μας. Δε χρειάζεται και πολλή φαντασία για να δει κανείς τις επιπτώσεις αυτής της εθνικιστικής προσέγγισης της γλώσσας για τις γλώσσες των μεταναστών, το δικαίωμά τους να μάθουν στα παιδιά τους τη μητρική τους γλώσσα και το δικαίωμα των παιδιών τους, μαζί με τα ελληνικά, να μάθουν τη γλώσσα των γονιών τους και μέσα από απ’αυτή την ιστορία και παράδοση των οικογενειών τους. Η γλωσσολογία έχει μόνο μια απάντηση. Δεν υπάρχουν ανώτερες και κατώτερες γλώσσες κι όσο μιλιούνται ελεύθερα δεν απειλούνται ούτε τα φωνήεντά τους ούτε η επιβίωσή τους. Το ερώτημα είναι ανοιχτό για την ελληνική κοινωνία, αν και κατα πόσο θα καταφέρει να παραγκωνίσει τις εθνικιστικές προσεγγίσεις στη γλώσσα μας και την παρεπόμενη κινδυνολογία και να τιμήσει τις γλώσσες όσων ζουν στον τόπο μας, εξασφαλίζοντας το δικαίωμα όλων να κρατήσουν ζωντανή τη γλώσσα τους.

Δώρα Αλεξοπούλου και Γιώργος Τσούλας

-----
*Η Δώρα Αλεξοπούλου είναι γλωσσολόγος, ερευνήτρια στο τμήμα Θεωρητικής και Εφαρμοσμένης Γλωσσολογίας του πανεπιστημίου του Καίμπριτζ, Αγγλία.

*Ο Γιώργος Τσούλας είναι γλωσσολόγος, Αναπληρωτής Καθηγητής στο Τμήμα Γλώσσας και Γλωσσολογικής Επιστήμης του πανεπιστημίου του York, Αγγλία.

www.left.gr/article.php?id=4540#.UAluBUI97ok.facebook