Στην απογραφή του 1928, εκτός των άλλων, υπήρξε καταγραφή της θρησκείας και της γλώσσας του πληθυσμού. Τα σχετικά στοιχεία που δημοσιεύτηκαν, όπως έχω αναλύσει σε παλαιότερα κείμενά μου, αλλοιώθηκαν για «εθνικούς λόγους». Ο αριθμός των μη ελληνόφωνων ορθοδόξων μειώθηκε από τη Στατιστική Υπηρεσία σε τέτοιο βαθμό, ώστε εξαφανίστηκαν ολόκληρα τμήματα του πληθυσμού της χώρας. Για παράδειγμα, φαίνεται πως στη χώρα κατοικούσαν τότε μόνο 95 ορθόδοξοι Αρβανίτες!
Παρά τη στατιστική μείωση, ωστόσο εμφανίζεται απογραφικά μια κατηγορία εξαιρετικά πολυπληθής. Πρόκειται για τους ορθόδοξους χριστιανούς, τουρκικής γλώσσας. Η μεγάλη πλειοψηφία των οποίων, ήταν πρόσφυγες που ήρθαν από την Τουρκία, κυρίως μετά το 1922.
Πρόκειται για τουρκόφωνο πληθυσμό που εκχριστιανίστηκε στα χρόνια της ακμής του Βυζαντίου. Και παρέμεινε έτσι για αιώνες (κομμάτι του Ρουμ Μιλέτ, υπό τον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως), υπήκοος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Στη Μακεδονία χριστιανοί Τούρκοι κατοικούσαν από παλιά στους καζάδες Ζίχνας και Σερρών.
Οι Τούρκοι χριστιανοί πρόσφυγες έγιναν γνωστοί στην Ελλάδα ως Μπαφραλήδες, Γκαγκα(β)ούζηδες, Καραμανλήδες κ.α. Το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως προσπάθησε ανεπιτυχώς να εξαιρεθούν της υποχρεωτικής ανταλλαγής, λόγω της τουρκικής γλώσσας. Υπήρξαν μάλιστα εκείνη την εποχή και επώνυμα δημοσιεύματα μητροπολιτών στις εφημερίδες.
Ο επίσημος λοιπόν αριθμός αυτών των χριστιανών Τούρκων το 1928 ήταν 103.642 άτομα (46.696 άρρενες και 56.946 θήλεις). Η κατανομή τους κατά γεωγραφικό διαμέρισμα είχε ως εξής: Μακεδονία 70.032, Στερεά 17.752, Θράκη 9.121, Θεσσαλία 2.830, Ήπειρος 1.796, Πελοπόννησος 932, Κρήτη 621, Νήσοι Αιγαίου 234, Ιόνιοι Νήσοι 164 και Κυκλάδες 107.
Δείτε αναλυτικά τον πληθυσμό των χριστιανών Τούρκων κατά νομό, επαρχία και δήμο (ή μεγάλη κοινότητα) στην απογραφή του 1928 στον δικτυότοπο του Δημήτρη Λιθοξόου.
Στην απογραφή του 1928, εκτός των άλλων, υπήρξε καταγραφή της θρησκείας και της γλώσσας του πληθυσμού. Τα σχετικά στοιχεία που δημοσιεύτηκαν, όπως έχω αναλύσει σε παλαιότερα κείμενά μου, αλλοιώθηκαν για «εθνικούς λόγους». Ο αριθμός των μη ελληνόφωνων ορθοδόξων μειώθηκε από τη Στατιστική Υπηρεσία σε τέτοιο βαθμό, ώστε εξαφανίστηκαν ολόκληρα τμήματα του πληθυσμού της χώρας. Για παράδειγμα, φαίνεται πως στη χώρα κατοικούσαν τότε μόνο 95 ορθόδοξοι Αρβανίτες!
Παρά τη στατιστική μείωση, ωστόσο εμφανίζεται απογραφικά μια κατηγορία εξαιρετικά πολυπληθής. Πρόκειται για τους ορθόδοξους χριστιανούς, τουρκικής γλώσσας. Η μεγάλη πλειοψηφία των οποίων, ήταν πρόσφυγες που ήρθαν από την Τουρκία, κυρίως μετά το 1922.
Πρόκειται για τουρκόφωνο πληθυσμό που εκχριστιανίστηκε στα χρόνια της ακμής του Βυζαντίου. Και παρέμεινε έτσι για αιώνες (κομμάτι του Ρουμ Μιλέτ, υπό τον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως), υπήκοος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Στη Μακεδονία χριστιανοί Τούρκοι κατοικούσαν από παλιά στους καζάδες Ζίχνας και Σερρών.
Οι Τούρκοι χριστιανοί πρόσφυγες έγιναν γνωστοί στην Ελλάδα ως Μπαφραλήδες, Γκαγκα(β)ούζηδες, Καραμανλήδες κ.α. Το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως προσπάθησε ανεπιτυχώς να εξαιρεθούν της υποχρεωτικής ανταλλαγής, λόγω της τουρκικής γλώσσας. Υπήρξαν μάλιστα εκείνη την εποχή και επώνυμα δημοσιεύματα μητροπολιτών στις εφημερίδες.
Ο επίσημος λοιπόν αριθμός αυτών των χριστιανών Τούρκων το 1928 ήταν 103.642 άτομα (46.696 άρρενες και 56.946 θήλεις). Η κατανομή τους κατά γεωγραφικό διαμέρισμα είχε ως εξής: Μακεδονία 70.032, Στερεά 17.752, Θράκη 9.121, Θεσσαλία 2.830, Ήπειρος 1.796, Πελοπόννησος 932, Κρήτη 621, Νήσοι Αιγαίου 234, Ιόνιοι Νήσοι 164 και Κυκλάδες 107.
Δείτε αναλυτικά τον πληθυσμό των χριστιανών Τούρκων κατά νομό, επαρχία και δήμο (ή μεγάλη κοινότητα) στην απογραφή του 1928 στον δικτυότοπο του Δημήτρη Λιθοξόου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου