Η ΡΕΠΟΥΣΗ ΚΑΙ Ο ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΣΚΟΤΑΔΙΣΜΟΣ

 Μόλις είχα δει μια πολύ καλή γαλλική ταινία , την Alceste A Bicyclette  όπου με έξυπνο  τρόπο ο καυστικός και σατυρικός λόγος του πρωταγωνιστή του Μολιέρου στον   Μισάνθρωπο μεταφέρεται στις σημερινές σχέσεις δύο ηθοποιών ,όταν πριν να κλείσω  την τηλεόραση έκανα  ένα ζάπιγκ και βρέθηκα  στον αντίποδα του προηγουμένου κομψού θεάματος.

 

 Έπεσα στον κραυγαλέο και φανφαρόνικο λόγο του Τράγκα, όπου με ιαχές και  με  τις χαρακτηριστικές του γκριμάτσες κατακεραύνωνε την Ρεπούση γιατί όπως κραύγαζε δεν αποδέχεται  τον χορό του Ζαλόγγου και την γενοκτονία των Ποντίων. 

Δεν είχα παρακολουθήσει τι έχει πει η Ρεπούση σχετικά με αυτά τα δύο θέματα αλλά επειδή στον φιλιππικό του  ο λάβρος δημοσιογράφος  δεν έλεγε τι ακριβώς είχε πει,  έκανα ένα πρόχειρο  ψάξιμο στο διαδίκτυο για να  διαβάσω  τι συγκεκριμένα έχει λεχθεί ή γραφτεί.

Ευτυχώς για τον χορό του Ζαλόγγου την ίδια απορία είχε και ο Γιάννης Παντελάκης  ο οποίος γράφει:

Έψαξα και άκουσα τη ραδιοφωνική συνέντευξη της Μαρίας Ρεπούση. Ηταν φανερό πως ο δημοσιογράφος που έπαιρνε τη συνέντευξη ήθελε να βγάλει ένα "λαβράκι", να πολυσυζητηθεί δηλαδή το προϊόν της συνέντευξης, άρα και να επιβεβαιωθεί και ο ίδιος. Έτσι, χωρίς αφορμή, ρώτησε την ιστορικό αν αμφισβητεί τον "χορό του Ζαλόγγου"! Η κυρία Ρεπούση προτίμησε να μην απαντήσει ευθέως, αλλά να επικαλεστεί ένα καλό ιστορικό βιβλίο (όχι δικό της) που αναφέρεται στο θέμα. Δεν πρόλαβε καν να πει τον τίτλο του βιβλίου, ας ελπίσω να τον βρω από αλλού. Είπε πως δεν θέλει να μιλήσει για ένα θέμα για το οποίο δεν είναι ειδική και συνέχισε λέγοντας πως κάθε λαός δημιουργεί τους εθνικούς του μύθους, κάτι που συμβαίνει για να εμφυσήσει εθνικό αίσθημα όταν η χώρα του βρίσκεται σε ταραγμένες περιόδους. Το είπε, δηλαδή, με έναν πολύ έμμεσο τρόπο και διόλου κατηγορηματικό.

Διάβασα και τα όσα γράφει η wikipedia για τον χορό του Ζαλόγγου και διαπίστωσα πως  είναι αρκετά συζητήσιμη η ιστορική του υπόσταση και ίσως να αποτελεί ένα γνήσια κατασκευασμένο εθνικό μύθο όπως ο αντίστοιχοι γνήσια κατασκευασμένοι μύθοι  με το λάβαρο της Αγίας Λαύρας στα Καλάβρυτα την 25η Μαρτίου, το κρυφό σχολειό κτλ. (Η ΠΑΡΑΧΑΡΑΞΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ 25Η ΜΑΡΤΙΟΥ)

 Αλλά και για την δεδομένη γενοκτονία των Ποντίων, δεν βρήκα πουθενά καμία δήλωση της ότι αυτή δεν έγινε.

Αντίθετα βρήκα ότι έχει δηλώσει:

Ο σεβασμός μου στην μνήμη του Ποντιακού Ελληνισμού είναι δεδομένος και δεν επιτρέπω σε κανέναν να τον αμφισβητεί

Η αντίθεση της ,όπως αναφέρει στην προσωπική της ιστοσελίδα αφορά  την ποινικοποίηση αυτής της μνήμης στο αντιρατσιστικό νομοσχέδιο και το τονίζει  στην προσωπική της ιστοσελίδα :

Οι οποιεσδήποτε επιφυλάξεις έχουν εκφραστεί από εμένα και άλλους ιστορικούς αφορούν την ποινικοποίηση της μνήμης

Στην συνέντευξη που έδωσε στον  ραδιοφωνικό σταθμό Alpha 989 επεξηγεί σαφώς τις θέσεις της. Αντιγράφω από το Πρώτο Θέμα:

Με αφορμή το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο, η βουλευτής της ΔΗΜΑΡ τάχθηκε κατά της ποινικοποίησης της μνήμης: «Είμαι κατά της ποινικοποίησης της μνήμης. Το ελληνικό Κοινοβούλιο ψήφισε τις γενοκτονίες των Ποντίων και των Αρμενίων. Αυτό δεν σημαίνει ότι η ιστορική επιστήμη είναι υποχρεωμένη να δεχθεί τις πολιτικές αποφάσεις και μάλιστα να τιμωρούνται όσοι έχουν διαφορετική άποψη. Δεν έχω καμία επιφύλαξη με τη διάταξη που προτείνει το σχέδιο νόμου του Ρουπακιώτη» είπε χαρακτηριστικά.
«Χώρες της Βαλτικής έχουν χαρακτηρίσει γενοκτονίες τα σταλινικά εγκλήματα. Μπορούμε να χαρακτηρίσουμε τα εγκλήματα της Βαλτικής γενοκτονίες; Δεν είναι ότι οι ιστορικοί αρνούνται αυτά τα εγκλήματα. Κορυφαίο έγκλημα κατά της ανθρωπότητας είναι το Ολοκαύτωμα. Οι ιστορικοί, είμαστε πιο προσεκτικοί με τη χρήση των όρων. Δεν σημαίνει ότι δεν έγιναν εγκλήματα».
Η βουλευτής της ΔΗΜΑΡ επισήμανε ακόμη: «Δεν θέλουμε να ποινικοποιείται η ελεύθερη έκφραση ή η έκφραση άλλης άποψης. Είμαστε κατά της ποινικοποίησης της μνήμης, η πλειοψηφία είναι κατά» και, αναφερόμενη στην επιστολή που έστειλε, δήλωσε ότι «η επιστολή μου ήταν ιδιωτική που απευθύνθηκε σε συναδέλφους μου. Έλεγα ότι ενδέχεται στο υπό κατάθεση νομοσχέδιο να υπάρχει διάταξη για ποινικοποίηση της μνήμης. Ήταν μια επιστολή που έλεγε ‘’στο βαθμό που υπάρχουν αντίστοιχες προβληματικές διατάξεις έχετέ το υπόψη σας’’. Αν υπερασπίζομαι ό, τι υπερασπίζομαι, είναι γιατί δεν θέλω να βγαίνουν νόμοι για το τι θα λένε και θα γράφουν οι ιστορικοί».

Άσχετα λοιπόν αν συμφωνεί κανείς ή διαφωνεί με την Ρεπούση και με την οποιανδήποτε Ρεπούση και τις απόψεις της, όπως λέει και ο εβραίος ιστορικός Πιέρ Βιντάλ Νακέ, υπερασπιζόμενος το δικαίωμα οιουδήποτε να διακινεί χωρίς νομικές επιπτώσεις απόψεις και θεωρίες, ακόμη και αν είναι δημαγωγικές ή κατάπτυστες:

«Η Ιστορία υπολογίζει στη μνήμη, δεν υποτάσσεται όμως σ' αυτήν» όπως επίσης ότι «Η Ιστορία δεν είναι δικαστικό αντικείμενο. Σ' ένα ελεύθερο κράτος ούτε η Βουλή ούτε η δικαστική αρχή είναι αρμόδιες να ορίσουν την ιστορική αλήθεια» ...

Μην ξεχνάμε πως ο Ροζέ Γκαρωντύ το 1998, καταδικάστηκε σε φυλάκιση με αναστολή, στη βάση του νόμου Γκεϊσό, ο οποίος απαγορεύει να τίθεται εν αμφιβόλω η γενοκτονία των Εβραίων από τους Ναζί. 

Προφανώς οι απόψεις της Ρεπούση είναι ενάντια στην οποιαδήποτε προσπάθεια να περάσει αντίστοιχη διάταξη στο αντιρατσιστικό νομοσχέδιο  που θα ποινικοποιεί  μια άποψη για θέματα που ανήκουν πλέον στην ιστορία.

Πολύ σωστά γράφει ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΦΥΣΣΑΣ στην Athens Voice:

Αλλά, ας δεχτώ για χάρη της συζήτησης ότι η κ. Ρεπούση έχει πει όλα όσα κατά καιρούς της αποδίδουν οι αντίπαλοί της. Ας δεχτώ επίσης ότι οι αντίπαλοί της δεν είναι ούτε ανιστόρητοι, είναι μάλιστα όλοι τέρατα ιστορικής γνώσης, ότι ανιστόρητη είναι η ίδια η βουλευτίνα του Πειραιά. Αυτό της αφαιρεί το δικαίωμα να εκφράζει τη γνώμη της; Πρέπει να της κλείσετε το στόμα; Και γιατί δεν φέρνετε δικά σας τεκμήρια και επιχειρήματα, αν έχετε; Έχετε όμως; Ή μονάχα ξέρετε να φοβερίζετε και να απειλείτε; Επομένως διαβάστε τι πραγματικά λέει η κ. Ρεπούση με την υπογραφή της (βιβλίο, άρθρο, δήλωση), όχι ό,τι της αποδίδεται, και μετά αντιπαρατεθείτε.

 Άσχετα όμως από τα παραπάνω υπάρχει σήμερα στην Ελλάδα μια έξαρση ενός στείρου εθνικοπατριωτισμού που διαπερνά όλα τα κοινωνικά στρώματα από την δεξιά μέχρι και την αριστερά που θεωρεί προδοτική, ανθελληνική, εθνομηδενιστική  και ξενοκίνητη οποιαδήποτε αμφισβήτηση των στερεοτύπων που έχουν καλλιεργηθεί από την απελευθέρωση της Ελλάδας από τους Τούρκους μέχρι σήμερα.

Το ίδιο και με οποιαδήποτε αναφορά στους Τούρκους που δεν τους θεωρεί εκ προοιμίου ως προαιώνιους εχθρούς του έθνους.

Για αυτό τον λόγο δεν προκαλεί ιδιαίτερη αίσθηση, ούτε δυστυχώς καν θυμηδία, όταν ο Μιχαλολιάκος προτρέπει τους οπαδούς του "να πάρουν την Πόλη" ούτε επίσης όταν αυτοί φωνάζουν  «στη Σμύρνη, στην Πόλη και στην Αγιά Σοφιά θα φτάσουμε μέχρι την Κόκκινη Μηλιά».

 Αντίθετα η  Ρεπούση αποτελεί ένα πρόσφορο άτομο για να   κατακεραυνώσει κανείς  ότι και να πει, μετά το  ατυχές "συνωστίζονταν"  της Σμύρνης, άσχετα αν η ίδια παραδέχτηκε το λάθος της και το διόρθωσε.

Παρόμοια  ίσως θα άκουγαν σήμερα   ο Χατζηδάκις και ο Γκάτσος αν ζούσαν, για την εξύμνηση του πρίγκιπα της Ανατολής Κεμάλ που ενόχλησε το εθνικό φρόνημα  γονιών και διευθύντριας Δημοτικού σχολείου  στην Θεσσαλονίκη, που  δεν αποκλείεται όμως  να είναι και φανατικοί θεατές κάθε βράδυ του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς!

Τον  τελευταίο και προφητικό στίχο  του Κεμάλ επιβεβαιώνει δυστυχώς και ο Καμπουράκης όταν γράφει:

Α ρε αθάνατη ελληνική αυτοκρατορία των σκοταδιστών, των αγράμματων και των φανατικών. Πόσο εύκολα και γρήγορα αναγεννήθηκες. Σαν τον φοίνικα μέσα απ’ τις στάχτες του…

http://atheofobos2.blogspot.gr/2013/06/blog-post_4.html