ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΑΝΤΙΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ
Πριν δέκα περίπου μέρες η
Ε.Υ.Π. έδωσε στην δημοσιότητα 58 δελτία πληροφοριών σχετικά με το φασιστικό
πραξικόπημα και την ακόλουθη επέμβαση του τουρκικού στρατού στην Κύπρο τον
Ιούλιο-Αύγουστο 1974. Όπως αποδείχτηκε πρόκειται για μια ακόμη εξόφθαλμη
κοροϊδία του κοινού που θέλει να μάθει για εκείνη την περίοδο[1].
Διαβάζοντας αυτά τα δελτία διαπιστώνει κανείς ότι είναι περιλήψεις σχετικών
δημοσιευμάτων του τύπου και όχι η επικοινωνία της χούντας 1967-1974 με τους
πραξικοπηματίες που πραγματοποίησαν το πραξικόπημα στην Κύπρο, προκειμένου να ενώσουν
την Κύπρο με την Ελλάδα, όπως επιδιώκανε οι Έλληνες και οι Ελληνοκύπριοι πριν
την δημιουργία του κυπριακού κράτους το 1959. Αυτή η δημοσίευση, με λίγα-λόγια,
«βγάζει λάδι» την χούντα του Ιωαννίδη, η οποία οργάνωσε και εκτέλεσε το
πραξικόπημα στην Κύπρο.
Δεν είναι η πρώτη φορά που το
βαθύ κράτος της Ελλάδας εμπαίζει το κοινό και πάντα θα βρίσκει καλοθελητές,
καθηγητές πανεπιστημίου κατά προτίμηση, να επικυρώνουν σαν αλήθεια αυτήν την
κοροϊδία. Χαρακτηριστική περίπτωση η γενοκτονία των Τσάμηδων το 1944, που
καθηγητές πανεπιστημίου την παρουσιάζουν σαν απελευθέρωση της Ηπείρου από τους
Γερμανούς με την έγκριση και την παρακίνηση της Αγγλίας[2].
Η Αντιεθνικιστική Κίνηση, από
την ίδρυσή της το Σεπτέμβριο του 2003, με σωρεία άρθρων και με προτάσεις
σχετικών βιβλίων, όπως του αείμνηστου Γιώργου Νακρατζά, του Δημήτρη Λιθοξόου,
του Μιχάλη Τρεμόπουλου, του Άρμπεν Λάλα, του Τάσου Κωστόπουλου, του Γιάννη
Λάζαρη, του Μακάριου Δρουσιώτη κ.ά., έχει προσφέρει στο κοινό ένα ασυνήθιστα
αξιόπιστο ιστορικό υλικό, για όποιον ενδιαφέρεται να μάθει την αλήθεια και δεν
περιορίζεται στους εθνικούς μύθους.
Ίσως οι έμμισθοι παραχαράκτες
της ελληνικής ιστορίας να αυταπατώνται ότι το ευρύ κοινό είναι βουλιαγμένο στο
σκοτάδι, επειδή δεν εκδηλώνει τι πραγματικά σκέφτεται. Όπως θέλουν να
αυταπατώνται οι κυβερνώντες ότι έχουν την υποστήριξη της πλειοψηφίας των
κατοίκων αυτής της χώρας, ενώ δεν έχουν ψηφιστεί από περισσότερους του 25% των
ψηφοφόρων. Και αυτοί στηρίζουν το ψέμα της έγκρισής τους από την πλειοψηφία στο
ότι όσοι απείχαν από τις εκλογές, τουλάχιστον το 46,26 όσων ψηφίζουν, δεν εκφράζουν
την άποψή τους.
Απλά κλείνουν τα μάτια τους
στην καθημερινή πραγματικότητα. Οι μόνοι αναμφισβήτητοι καταναλωτές των εθνικών
μύθων είναι μια μειοψηφία ακροδεξιών, ενώ στην ριζοσπαστική, ας πούμε, νεολαία,
αυτοί οι μύθοι είναι όχι μόνο ανάξιοι εμπιστοσύνης αλλά και απωθητικοί[3].
Μέχρι και η κομμουνιστική ορολογία που με τον όρο διεθνιστής αποφεύγει να
συγκρουστεί άμεσα με τον εθνικισμό και να στερηθεί ψηφοφόρους, σιγά-σιγά
εγκαταλείπεται και όλο και περισσότερα έντυπα υιοθετούν τον όρο αντιεθνικιστής,
αντιεθνικιστικός κλπ.
Και τα Μ.Μ.Ε. έχοντας καταστεί
σε μεγάλο μέρος αναξιόπιστα, όταν καταπιάνονται με τα λεγόμενα εθνικά θέματα,
έχουν υποκατασταθεί από τα κοινωνικά δίκτυα, από τα οποία η νεολαία
ενημερώνεται κυρίως, όπως γίνεται π.χ. στο Ιράν και στην Ρωσία. Σε αυτά τα
κοινωνικά δίκτυα θα βρει κάποιος που ενδιαφέρεται για το πόση απήχηση έχει η
εθνικιστική προπαγάνδα, την αλήθεια της ανικανότητάς της να πείσει, με
δημοσιεύματα όπως το παρακάτω, από την ομάδα Cyprus divided homeland:
ΣΕ ΤΙ ΜΑΣ ΕΦΤΑΙΞΑΝ (ΑΡΑΓΕ) ΟΙ
ΤΟΥΡΚΟΚΥΠΡΙΟΙ;[4]
4-8-2024
47 χρόνια μετά τον θάνατο του
κυρίου της φωτογραφίας, που τον λέγαμε και ΕΘΝΑΡΧΗ κι ακόμη δεν έχω καταλάβει
σε τί μας έφταιξαν οι Τουρκοκύπριοι, ώστε να τους προκαλέσουμε τόσα απάνθρωπα
δεινά. Και όλα παρακαλώ με τις ευλογίες του!!!
- Τους επιτεθήκαμε απρόκλητα
παραμονές Χριστουγέννων του 1963 με πολλές απώλειες, εμπρησμούς και
κατεδαφίσεις των οικιών τους!
- τους καταδιώξαμε σε όλες τις
μεριές της Κύπρου δίνοντας άνισες μάχες μαζί τους, με την μορφή εθνοκάθαρσης,
όλο το 1964.
- τους αναγκάσαμε να
αποσυρθούν ως πρόσφυγες σε έδαφος που ισοδυναμούσε με το 4% περίπου της κυπριακής
επικράτειας σε θύλακες κάτω από
άθλιες εντελώς συνθήκες χωρίς τη συμπαράσταση κανενός πλην της Τουρκίας. Η
κατάσταση αυτή κράτησε με διάφορες παραλλαγές 10 ολόκληρα χρόνια.
- Διώξαμε με διάφορους τρόπους
τον Αντιπρόεδρο και τα μέλη του
Υπουργικού Συμβουλίου που συμμετείχαν αναλογικά βάσει του Συντάγματος στην
κυβέρνηση, όπως και τα μέλη της κυπριακής βουλής. Ακολούθησαν όλοι οι δημόσιοι
υπάλληλοι πλην των λειτουργών της Δικαιοσύνης που εξαναγκάστηκαν να αποχωρήσουν
δύο χρόνια αργότερα! Η δικαιολογία ότι την πολιτική της διαίρεσης την άσκησε
πρώτη η Τουρκοκυπριακή πλευρά δεν ευσταθεί παρά ελάχιστα, αφού οι περισσότερες
μετακινήσεις ήταν αποτέλεσμα του φόβου και της τρομοκρατίας των
παραστρατιωτικών ομάδων των Ελληνοκυπρίων, αλλά και της Ελληνοκυπριακής
αστυνομίας με προϊστάμενο της τον τουρκοφάγο υπουργό εσωτερικών Πολύκαρπο
Γιωρκάτζη, δεξί χέρι του Μακαρίου.
Πρέπει να πούμε εδώ ότι η
ελληνοκυπριακή αστυνομία ήταν υπεύθυνη για ένα μεγάλο αριθμό εξαφανίσεων
Τουρκοκυπρίων πολιτών
σε ειρηνική περίοδο που
συλλάμβανε
σε αυτοσχέδια αυθαίρετα μπλόκα
τους οποίους αφού τους εξανδραπόδιζε
τους έριχνε ζωντανούς σε πηγάδια. Μιλάμε για ένα μεγάλο αριθμό Τουρκοκυπρίων
αγνοουμένων μέχρι τις μέρες μας, που ξεπερνά τα 500 και πλέον άτομα!
- Η ζωή των Τουρκοκυπρίων
στους θύλακες καθημερινά επιδεινώνετο με διάφορες εμμονικές προφάσεις που σκοπό
είχαν, όπως επανειλημμένα ξέφυγε να λέει
σε διάφορες δηλώσεις του ο Μακάριος, την άνευ όρων «παράδοση» των Τουρκοκυπρίων
στις επιταγές του Δεύτερου Ελληνικού κράτους που οραματιζόταν να δημιουργήσει ο
Ελληνοκύπριος ρασοφόρος και Μιλλέτ πασιη! Η εναλλακτική τους επιλογή ήταν η μετανάστευση κυρίως στην Αγγλία, η
οποία πήρε μεγάλες διαστάσεις την περίοδο εκείνη!
- Δεν υπάρχει καμιά απολύτως
δικαιολογία που να καλύπτει την απάνθρωπη συμπεριφορά όχι μόνο της ηγεσίας των
Ελληνοκυπρίων, αλλά και του ίδιου του λαού, που στάθηκε πλήρως αλληλέγγυος σε
όσα απάνθρωπα αποφασίζονταν σε βάρος των Τουρκοκυπρίων!
Κορυφαία πολιτική πράξη του
ανεκδιήγητου νάρκισσου ρασοφόρου που αποφάσιζε για τα πάντα βάσει του δόγματος
του «η Κύπρος είμαι εγώ», υπήρξε η απόρριψη της συμφωνίας των διευρυμένων
ενδοκυπριακών συνομιλιών Κληρίδη - Ντενκτάς το 1973 στην οποία η Τουρκία (και
Τουρκοκυπριακή ηγεσία) αποδεχόταν τα 12 από τα 13 σημεία του Συντάγματος που
πρόβαλε ο Μακάριος ως εμπόδια για την ομαλή λειτουργία του κράτους, τινάζοντας
τα όλα στον αέρα.
