Του Γιώργου Λιόλιου
«Εμείς, τα παιδιά, ήμασταν επηρεασμένα απ’ τα παραμύθια της γιαγιάς μας, ότι τάχα στη Βέροια υπάρχει μια συνοικία που ζούνε πλούσια οι Εβραίοι κι ότι, αν πάμε κι εμείς εκεί, θα μας ρουφήξουν το αίμα, για μόνο λόγο ότι είμαστε χριστιανοί. Όσες φορές πηγαίναμε στη Βέροια, όλο και κρυφοκοιτάζαμε να δούμε πού είναι αυτός ο μαχαλάς και στριφογυρίζαμε το κεφάλι μας από ΄δω κι από ΄κει να μην μας αρπάξουν. Αυτό όμως δεν έγινε ποτέ. Τα φτωχόπαιδα των Εβραίων παίζαν με τα φτωχόπαιδα της Βέροιας και τα πλουσιόπαιδα μεταξύ τους. Η γιαγιά μου, ντε και καλά, επέμενε ότι οι Εβραίοι σφάζουν!»
«Εμείς, τα παιδιά, ήμασταν επηρεασμένα απ’ τα παραμύθια της γιαγιάς μας, ότι τάχα στη Βέροια υπάρχει μια συνοικία που ζούνε πλούσια οι Εβραίοι κι ότι, αν πάμε κι εμείς εκεί, θα μας ρουφήξουν το αίμα, για μόνο λόγο ότι είμαστε χριστιανοί. Όσες φορές πηγαίναμε στη Βέροια, όλο και κρυφοκοιτάζαμε να δούμε πού είναι αυτός ο μαχαλάς και στριφογυρίζαμε το κεφάλι μας από ΄δω κι από ΄κει να μην μας αρπάξουν. Αυτό όμως δεν έγινε ποτέ. Τα φτωχόπαιδα των Εβραίων παίζαν με τα φτωχόπαιδα της Βέροιας και τα πλουσιόπαιδα μεταξύ τους. Η γιαγιά μου, ντε και καλά, επέμενε ότι οι Εβραίοι σφάζουν!»